Η ψυχολόγος Lisa Cosgrove, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο της Μασαχουσέτης, εξήγησε ότι Πάνω από το 5% των νέων μαθητών παίρνει ψυχοφάρμακα καθημερινά. Και παρόλο που αυτό δηλώθηκε με βάση μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε για να μιλήσει για την κατανάλωση ιατρικών φαρμάκων στις Ηνωμένες Πολιτείες, μπορεί να επεκταθεί σε οποιαδήποτε χώρα, όπου η ψυχιατρική και η φαρμακευτική βιομηχανία δεν έχουν σταματήσει να δημιουργούν ψυχικές ασθένειες οριστικά.
Το 1980 στις Ηνωμένες Πολιτείες, συνταγογραφήθηκαν 30 εκατομμύρια κουτιά αντικαταθλιπτικών, το 2012 ο αριθμός αυτός είχε φτάσει τις 264 εκατομμύρια συνταγές. Ποιος ήταν ο λόγος για αυτό το ριμπάουντ; Τι έχει συμβεί από το 2012 μέχρι σήμερα; Ίσως η απάντηση είναι τόσο απλή όσο και επικίνδυνη: η ψυχική ασθένεια έχει γίνει μια επιχείρηση που αποφέρει κέρδη δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Το 2014 εκδόθηκε ένα βιβλίο που έχω ήδη αναφέρει σε προηγούμενες εκθέσεις, αλλά τώρα αποκτά ιδιαίτερη επικαιρότητα επειδή αυτή τη στιγμή ετοιμάζονται παρόμοιες καταγγελίες σε διάφορους εκδότες. είναι περίπου Είμαστε όλοι ψυχικά άρρωστοι;, από τον διακεκριμένο ομότιμο καθηγητή του τμήματος Ψυχιατρικής και Επιστημών της Συμπεριφοράς στο Πανεπιστήμιο Durham, στη Βόρεια Καρολίνα. Αλλά γιατί αυτό το βιβλίο είναι ιδιαίτερα επίκαιρο, απλώς και μόνο επειδή ο συγγραφέας του, Allen Frances, ήταν ο πρόεδρος της ομάδας εργασίας DSM IV και ήταν μέλος της ομάδας διαχείρισης του DSM III.
Ο ίδιος ομολόγησε χρόνια αργότερα ότι συμμετείχε στα εν λόγω έργα που Μετά τη δημοσίευση τον Μάιο του 2013 του DSM-V, δεν υπάρχει σχεδόν καμία ανθρώπινη συμπεριφορά που να μην μπορεί να ταξινομηθεί σε μια δεδομένη στιγμή ως «ψυχική διαταραχή» και, ως εκ τούτου, επιρρεπής στην «λύση» μέσω φαρμάκων των οποίων η λήψη συνεπάγεται πολλές παρενέργειες. .
Κάτω από το όνομα DSM κρύβει το λάθος όνομα Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών. Αυτό το εγχειρίδιο έχει ήδη απαξιωθεί από γιατρούς και ψυχιάτρους από όλο τον κόσμο, ανάμεσά τους και ο προαναφερόμενος Allen Frances, ο οποίος συμμετείχε ενεργά σε αρκετά από τα εγχειρίδια, ωστόσο πολύ σύντομα και με το στυλ Η Αυτοκρατορία του Πόνου του Αμερικανού δημοσιογράφου Patrick Radeen Keefe, ένας άλλος δημοσιογράφος, ο Robert Whitaker συνοδευόμενος από την ψυχολόγο Lisa Cosgrove, θα δει το βιβλίο του Psychiatry under the effect, μεταφρασμένο στα ισπανικά και πολύ πιθανόν σε άλλες γλώσσες στον μισό κόσμο, παρά τις διαφορετικές προσπάθειες αποσιωπήσει τη δημοσίευσή του. Σε αυτό λένε την ιστορία πώς μια υποτιθέμενη διεφθαρμένη συνωμοσία καταλόγισε ψυχικές ασθένειες και πυροδότησε μαζική χρήση ψυχοφαρμάκων σε όλο τον κόσμο. Αυτός που γράφει τα παραπάνω είναι ο Daniel Arjona, δημοσιογράφος της εφημερίδας El Mundo που την Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023 δημοσίευσε μεταξύ άλλων δύο σημαντικά θέματα.
Το πρώτο, τα ενδιαφέροντα λόγια που του μετέδωσε η Δρ Κόσγκροουβ μέσω email όπου έθεσε το θέμα σε ένα αδιαμφισβήτητο θέμα: (…) Τα τελευταία 35 χρόνια, η ψυχιατρική έχει μεταμορφώσει την αμερικανική κουλτούρα. Άλλαξε την άποψή μας για την παιδική ηλικία και το τι αναμένεται από τα «φυσιολογικά» παιδιά, σε σημείο που περισσότερο από το 5% των νέων σε σχολική ηλικία παίρνει πλέον ένα ψυχοφάρμακο καθημερινά. «Έχει αλλάξει τη συμπεριφορά μας ως ενήλικες και, ειδικότερα, τον τρόπο που προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε τη συναισθηματική δυσφορία και τις δυσκολίες στη ζωή μας». Και αυτός είναι ο λόγος που εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο έχουν πέσει στα χέρια ψυχοφαρμάκων με ψυχιατρική υποστήριξη. Μια πραγματική απερισκεψία, μια ανοησία.
Το δεύτερο ερώτημα που προσπαθούν να απαντήσουν οι Whitaker και Cosgrove στο βιβλίο τους, όπως αντικατοπτρίζεται στο άρθρο του Arjona, είναι το εξής: (…) Ποια είναι η θέση αυτής της τροπολογίας στο σύνολό της; Από τη δημοσίευση το 1980 της τρίτης και καθοριστικής εκδοχής του DSM (σήμερα είναι πέντε, όλες υπό συζήτηση), η ψυχιατρική έχει υποκύψει στη θεσμική διαφθορά σε δύο μέτωπα: αυτό των μεγάλων φαρμακευτικών εταιρειών και αυτό των «συνδικαλιστικών επιρροών». εκπροσωπείται από μια Αμερικανική Ψυχιατρική Ένωση που αδηφάγος να υπερασπιστεί και να επεκτείνει τις δραστηριότητές της. Έχοντας πει τα παραπάνω, σας ενθαρρύνω να διαβάσετε μερικά από τα άρθρα που δημοσιεύονται με την υπογραφή μου για τα αντικαταθλιπτικά και την παράνομη επιχείρηση προμήθειας στην Κίνα, για παράδειγμα, όπου μπορείτε να πάρετε μια ιδέα για το μέγεθος της τραγωδίας στην οποία είναι η ανθρωπότητα Το DSM φταίει; Κατηγορηματικά όχι. Το φταίξιμο βαραίνει ένα σύστημα που επιτρέπει στις μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες να διαφημίζουν εύκολα χάπια «ευτυχίας» για κάθε είδους προβλήματα. Κάτι παρόμοιο με αυτό που συνέβη τότε με τη ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής Υπερευαισθησίας). Στη δεκαετία του 1990 (1990), αυτή η «ασθένεια» μόλις καταλάμβανε μια μικρή γωνία στα κέρδη της τεράστιας και τεράστιας φαρμακοβιομηχανίας, το εισόδημα που παρήγαγε αυτή η ασθένεια μόλις έφτασε τα 70 εκατομμύρια δολάρια, αλλά μερικά χρόνια αργότερα, όταν δημοσιεύτηκε το The DSM IV , διαπιστώθηκε μια τεράστια επιχειρηματική δυνατότητα. Οι ψυχίατροι άνοιξαν μια πόρτα με τις διαγνωστικές τους παραδοχές και δημιουργήθηκαν πατέντες, αρχίζοντας να δημιουργούν μια τεράστια διαφημιστική καμπάνια που απευθύνεται σε ασθενείς (το ευρύ κοινό) και τους γιατρούς. Όλοι είδαν τον ουρανό ανοιχτό όταν έγινε αποδεκτό ότι με ένα χάπι, τα «υπερκινητικά» παιδιά θα σταματούσαν να φωνάζουν και οι δάσκαλοι και οι οικογένειες θα είχαν επιτέλους στιγμές ανάπαυσης. Η εταιρεία «αγόρασε» είπε όφελος και με το σλόγκαν «Συμβουλευτείτε τον γιατρό σας», Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, μια αγορά τριπλασιάστηκε και αυξάνεται, καθώς η κοινωνία γενικά έχει αποδεχθεί ότι είναι αποδεκτό να θεραπεύονται τα παιδιά από μικρή ηλικία. Έχει γίνει αποδεκτό ότι πολλοί φοιτητές πανεπιστημίου μιλούν για την ψυχική υγεία και λαμβάνουν φάρμακα και επίσης, από δασκάλους, μητέρες/πατέρες και γιατρούς, ότι μια ήσυχη τάξη ωφελεί τη συναισθηματική υγεία των παιδιών.
Σε ορισμένες χώρες, η κατανάλωση αυτού του τύπου προϊόντων, αντικαταθλιπτικών, αγχολυτικών, προκαλεί, με αυξανόμενη ένταση, άρρωστες κοινωνίες, όπου η πρόσβαση σε αυτά φάρμακα Είναι πολύ πιο απλό από ό,τι μπορεί να μας φαίνεται. Γι' αυτό, με αποχρώσεις, γίνονται περιοδικά λίστες χωρών με τεράστια κατανάλωση αυτού του είδους προϊόντων, μεταξύ των οποίων μπορούμε να επισημάνουμε, χωρίς να χρειάζεται να δώσουμε ποσοστά, τα ακόλουθα 10: Ηνωμένες Πολιτείες, Ισλανδία, Αυστραλία, Πορτογαλία, Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο, Καναδάς, Σουηδία, Βέλγιο, Δανία και Ισπανία. Ως γεγονός που πρέπει να ληφθεί υπόψη, λόγω εγγύτητας, σχολιάστε ότι στην Ισπανία, σε πληροφορίες με ημερομηνία 2022, ο τίτλος ήταν: Τα δεδομένα μετά από μια δεκαετία «φαρμακευτικής κουλτούρας» στην Ισπανία: η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών έχει αυξηθεί κατά 40%. Δίνοντας δύο ζητήματα ως κλειδιά για αυτήν την αύξηση: Η βελτίωση πολλών φαρμάκων ενώνει τις στρατηγικές του κλάδου και τη χρήση τους ως πηγή για να ολοκληρώσετε γρήγορα μια διαβούλευση.
Θα μπορούσε η συνταγογράφηση αντικαταθλιπτικών ή αγχολυτικών να έχει γίνει μια παράλογη δικαιολογία για να απαλλαγούμε από ασθενείς σε μια ιατρική συμβουλή; Φαντάζομαι ότι θα πρέπει να ψάξουμε απάντηση για αυτό στο μέλλον, αν και φοβάμαι τι θα βρούμε.
Ίσως, ως προεπισκόπηση μελλοντικής έρευνας, θα παραμείνω σε μια από τις απαντήσεις που έδωσε ο Allen Frances σε μια από τις πολλές συνεντεύξεις του στην ερώτηση:
-Η αύξηση του αριθμού των υποτιθέμενων «ψυχικών ασθενειών» δεν οφείλεται τότε τόσο στους ψυχιάτρους όσο και στη φαρμακοβιομηχανία;
-Σίγουρα. Κοιτάξτε, οι φαρμακευτικές πολυεθνικές, ειδικά αυτές που ομαδοποιούνται με την έκφραση Big Pharma, έχουν γίνει επικίνδυνες. και όχι μόνο στον τομέα της Ψυχιατρικής. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, υπάρχουν πλέον περισσότεροι θάνατοι κάθε χρόνο από υπερβολική δόση ναρκωτικών παρά από τροχαία ατυχήματα. Τα περισσότερα προκαλούνται από συνταγογραφούμενα ναρκωτικά, όχι από παράνομα φάρμακα. Φυσικά, οι φαρμακευτικές πολυεθνικές είναι ειδικοί στην εφεύρεση ασθενειών για την πώληση φαρμάκων. Στην πραγματικότητα, επενδύουν δισεκατομμύρια δολάρια στη διάδοση παραπλανητικών μηνυμάτων.
Καθώς τελείωσα τη μεταγραφή της απάντησης του Άλεν, μου ήρθε στο μυαλό μια δυστοπία όπου φανταζόμουν καρτέλ ναρκωτικών να διαφημίζουν το προϊόν τους στα μέσα ενημέρωσης κάθε είδους, χωρίς κανέναν έλεγχο και με την έγκριση πολλών μελών μιας δυστοπικής κοινωνίας, αρχών, μέσων ενημέρωσης, δασκάλων, πατεράδων, μητέρες κ.λπ., οι οποίες απέκτησαν κέρδος, συναισθηματικό ή προσοδοφόρο, με την ευρεία κατανάλωση του εν λόγω προϊόντος.
Πηγές πληροφοριών:
Γραφικό: Ποιες χώρες καταναλώνουν τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά; | Statista
Δεδομένα φαρμακευτικής αγωγής: η κατανάλωση αντικαταθλιπτικών αυξάνεται κατά 40% (rtve.es)
DSALUD (περιοδικό) αρ. 177, Δεκέμβριος 2014
Εφημερίδα El Mundo. Παρασκευή 1 Σεπτεμβρίου 2023
Βιβλίο: Είμαστε όλοι ψυχικά άρρωστοι; Συγγραφέας: Allen Frances. Ariel Editorial – 2014
Αρχικά δημοσιεύθηκε στο LaDamadeElche.com
