Στις αρχές της δεκαετίας του '90, μια από τις μεγαλύτερες πολεμικές συγκρούσεις εμφανίστηκε στην Ευρώπη εκείνη την εποχή ως αποτέλεσμα της κατεδάφισης της εξαφανισμένης Γιουγκοσλαβίας, σε αυτό που ονομαζόταν: Ο Βαλκανικός Πόλεμος. Στις 13 Μαΐου 1992, ένας ψυχίατρος ονόματι Radovan Karadzic έγινε ο πρώτος πρόεδρος αυτού που ονομαζόταν Δημοκρατία της Σέρπκας, μέχρι το 1996. Μόλις τέσσερα χρόνια ήταν αρκετά για να γίνει γνωστός ο Κάρατζιτς ως ένας από τους μεγαλύτερους δολοφόνους και γενοκτονούς στην ιστορία.
Ο Radovan Karadzic γεννήθηκε στις 19 Ιουνίου 1945 στην Petnjica, έναν μικρό δήμο κοντά στο Savnik, στην περιοχή του Μαυροβουνίου (Γιουγκοσλαβία). Ο πατέρας του: Vuko, πρώην μέλος της ριζοσπαστικής ομάδας των τσέτνικ, Συνελήφθη λίγα χρόνια μετά τη γέννησή του. Κατάφερε να σπουδάσει, αλλά για να το κάνει έπρεπε να πάει στο Σεράγεβο της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Το 1960 κατάφερε να εδραιώσει τις σπουδές του στην ψυχιατρική και την ψυχολογία, για να εργαστεί σε νοσοκομείο του Κοσσυφοπεδίου.
Το 1986 ίδρυσε το Σερβικό Δημοκρατικό Κόμμα. Αν η ιδέα του Χίτλερ, όταν προτάθηκε η εξόντωση των Εβραίων και των κατώτερων τάξεων στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ήταν να εγκαθιδρύσει την ηγεμονία της άριας φυλής στον κόσμο, αυτή του Ράντοβαν Κάρατζιτς, αυτός ο υπερορθόδοξος εθνικιστής έπρεπε να εφαρμόσει στην Βαλκάνια, με τη συναίνεση της Ρωσίας και της Ελλάδας, η Μεγάλη Σερβία. Ένα όνειρο που ακόμη και σήμερα πολλοί ολιγάρχες και πολιτικοί της περιοχής, συμπεριλαμβανομένων των ορθόδοξων πατριαρχών, δεν είναι άγνωστοι.
Για να επιτευχθεί αυτό, στη δεκαετία του '90, υπήρχε το πρόβλημα της μουσουλμανικής κοινότητας που υπήρχε στην περιοχή του Σεράγεβο και της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης. Για την οποία σχεδιάστηκε μια σύγκρουση, που αρχικά επινοήθηκε πνευματικά από τον Κάρατζιτς, υποστηριζόμενη από τον τότε πρόεδρο της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς. Και σε αυτές τις ημερομηνίες (1992-1996) ξεκίνησε η μεγαλύτερη σφαγή ευρωπαίων πολιτών μουσουλμανικής καταγωγής στην καρδιά της Ευρώπης που έχει βιωθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Όλες οι ευρωπαϊκές χώρες απέτυχαν παταγωδώς και αυτή η μουσουλμανική κοινότητα στην καρδιά της χριστιανικής Ευρώπης θεωρήθηκε αναχρονισμός. Του That Atrocious Pincer, ίσως αυτό που έχει φτάσει περισσότερο σήμερα είναι ο τίτλος: Η πολιορκία του Σεράγεβο.
Η πολιορκία του Σεράγεβο
Η πολιορκία του Σεράγεβο θεωρήθηκε αναμφίβολα πλήρης εθνοκάθαρση, συμπεριλαμβανομένων των στρατοπέδων εξόντωσης. Χιλιάδες γυναίκες βιάστηκαν και χιλιάδες άλλες εξοντώθηκαν στις ουρές ψωμιού στο Σεράγεβο, πετώντας χειροβομβίδες και σκίστηκαν μέχρι θανάτου. Οι ελεύθεροι σκοπευτές σκότωναν αλύπητα ανθρώπους που περπατούσαν στο δρόμο ή τολμούσαν να βγουν έξω για να πάρουν φαγητό, μεταξύ των οποίων και παιδιά.
Για μερικά χρόνια κανείς δεν έκανε τίποτα, ενώ ο Σλόμπονταν και ο Ράντοβαν συνέχισαν να απολαμβάνουν τη δύναμή τους πολιορκώντας και συγχωρώντας τη σφαγή. Άντρες, γυναίκες και παιδιά εξοντώθηκαν ανελέητα εκείνη την εποχή, αλλά η σφαγή που διέταξε ο ίδιος ο Κάρατζιτς το 1995 στη Σρεμπρένιτσα ήταν ιδιαίτερα αιματηρή, καθοδηγώντας προσωπικά τις σερβοβόσνιες δυνάμεις και ενθαρρύνοντάς τις να δημιουργήσουν μια περιοχή που δεν ήταν ασφαλής ακόμη και για τα μέλη του ΟΗΕ. Μάλιστα, όταν χρόνια αργότερα κατηγορήθηκε για εγκλήματα πολέμου, κατηγορήθηκε επίσης ότι είχε διατάξει την απαγωγή μελών των Ηνωμένων Εθνών.
Για να τα επιτύχει όλα αυτά, η ομιλία του και η γνώση του για την ανθρώπινη συμπεριφορά και τη μαζική χειραγώγηση χρησίμευσαν για να παρενοχλήσει τους οπαδούς του με τις ομιλίες του και να τους πουλά ότι ό,τι έκαναν ωφέλησε αυτόν τον μεγάλο στόχο, που ήταν η εφαρμογή αυτής της Μεγάλης Σερβίας χωρίς εθνότητες. όχι μέχρι εκείνη τη φυλή.
Νεκροφαγία σε πολιορκημένες πόλεις
Έτσι πέρασαν οι μήνες, αντιμετωπίζοντας την αδράνεια του υπόλοιπου κόσμου. Η Ρωσία καλωσόρισε την εξόντωση των μουσουλμάνων, ενώ η υπόλοιπη Ευρώπη παρέμενε σιωπηλή με χλιαρά χαραγμένα και οι ΗΠΑ μίλησαν για υποσχόμενη πρόοδο στα ειρηνευτικά σχέδια, αλλά όταν ο Βόσνιος πρεσβευτής στα Ηνωμένα Έθνη κατήγγειλε περιπτώσεις νεκροφαγίας σε πολιορκημένες πόλεις, κάτι φαινόταν να αλλάζει στην πολιτική γνώμη για την εν λόγω σύγκρουση: ίσως η ντροπή να μην κάνεις τίποτα για αυτούς τους ανθρώπους.
Η κοινωνική και ανθρώπινη φθορά αυτών των φτωχών ανθρώπων που υποβλήθηκαν στη βαρβαρότητα και την αδικία του πολέμου που προωθούσε αυτός ο παράφρων χαρακτήρας ήταν τέτοια που, σε ορισμένες περιοχές, κατέληξαν να τρώνε τους νεκρούς, για να τραφούν και να μπορέσουν να επιβιώσουν μερικούς περισσότερες μέρες. ελπίζοντας να δει να φτάνει ανθρωπιστική βοήθεια. Αυτό όμως είχε σοβαρά εμπόδια με το όνομά του: Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και Ράντοβαν Κάραζιτς.
Σε σημείωμα που εκδόθηκε από την έδρα των Ηνωμένων Εθνών, το ισπανικό πρακτορείο EFE, εξέδωσε τα εξής:
«Οι επιζώντες σε δύο ανατολικές πόλεις της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης τρώνε τους νεκρούς λόγω έλλειψης τροφής, ανέφερε το βράδυ της Τρίτης ο πρεσβευτής της δημοκρατίας στον ΟΗΕ Μοχάμεντ Σακίρμπεϊ.
Ο Βόσνιος εκπρόσωπος επεσήμανε ότι οι πληροφορίες του δόθηκαν από τον στρατιωτικό αρχηγό της περιοχής Tusla, ο οποίος δεν έδωσε λεπτομέρειες για το πόσα κρούσματα νεκροφαγίας είχαν καταγραφεί στις πόλεις Zapa και Cereska.
Η αυτοκινητοπομπή με ανθρωπιστική βοήθεια που προοριζόταν για την πόλη Τσερέσκα έχει αποκλειστεί εδώ και τέσσερις ημέρες στα σύνορα από τις σερβοβόσνιες δυνάμεις και «δεν έχει μετακινηθεί», πρόσθεσε ο Σακίρμπεϊ.
«Πολλές υπηρεσίες του ΟΗΕ και ο μεσολαβητής Σάιρους Βανς ζήτησαν βοήθεια από τον Πρόεδρο της Σερβίας Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς και τον Σερβοβόσνιο ηγέτη Ράντοβαν Κάραζιτς ώστε η συνοδεία να περάσει από αυτήν την περιοχή».
Όμως η συνοδεία δεν πέρασε και όπως τόσα άλλα λεηλατήθηκε από τα σερβικά στρατεύματα. Ακόμη και η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τους Πρόσφυγες, η υπηρεσία ανθρωπιστικής βοήθειας των Ηνωμένων Εθνών που εργαζόταν υπό τρομερές συνθήκες σε άλλες συγκρούσεις σε διάφορα μέρη του κόσμου, ανακοίνωσε την πλήρη αναστολή των επιχειρήσεων της στη Βοσνία. Ο ίδιος ο Sadako Ogata, εκπρόσωπος της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, ανακοίνωσε εκείνες τις ημέρες: …Οι Σέρβοι αρνούνται να επιτρέψουν στις νηοπομπές μας την πρόσβαση σε πολιορκημένες περιοχές στην ανατολική Βοσνία, όπου υπάρχουν 100,000 άνθρωποι, ενώ οι Κροάτες δυσκολεύουν τη διανομή βοήθειας σε άλλες περιοχές».
Το τέλος της σύγκρουσης
Ο πόλεμος τελειώνει όταν υπογράφονται οι Συμφωνίες του Ντέιτον στο Παρίσι στις 14 Δεκεμβρίου 1995, όπου ο Μιλόσεβιτς, ο Ιζετμπεγκόμπιτς και ο Τούντμαν μοιράζονται τις στάχτες και τα πτώματα μετά τη σύγκρουση. Όπως και η επικράτεια.
Υπήρξαν σχεδόν 200,000 δολοφονημένοι και περισσότεροι από 1,300,000 πρόσφυγες και εξόριστοι, στη συντριπτική τους πλειονότητα μουσουλμάνοι. Πριν από τη σύγκρουση σε εκείνη την περιοχή, το 90% του πληθυσμού ανήκε σε μουσουλμανικές εθνότητες, μετά τη σύγκρουση δεν είχε μείνει σχεδόν κανένας.
Όταν έφτασαν τα στρατεύματα του ΟΗΕ βρήκαν εκατοντάδες ομαδικούς τάφους και στρατόπεδα συγκέντρωσης των οποίων οι φωτογραφίες μας δείχνουν ότι η κατάσταση των κρατουμένων σε καμία περίπτωση δεν ζηλεύει τη φρίκη που βιώνουν τα ναζιστικά στρατόπεδα εξόντωσης. Μια πλήρης φρίκη για την οποία ελάχιστα γίνεται λόγος σε κάποια χρονικά. Θυμηθείτε ότι περίπου 320 στρατιώτες των Ηνωμένων Εθνών πέθαναν επίσης. Από 20,000 έως 40,000 μουσουλμάνες, ενήλικες ή παιδιά, βιάστηκαν από τις σερβικές δυνάμεις. Αυτές οι πληροφορίες οδήγησαν στο να θεωρηθεί για πρώτη φορά ο μαζικός βιασμός ως πολεμικό όπλο για τη διεξαγωγή εθνοκάθαρσης και γενοκτονίας.
Βλέποντας όλη αυτή τη φρίκη, το διεθνές ποινικό δικαστήριο αποφάσισε να διώξει, μεταξύ άλλων, τον Radovan Karadzic το 1995 με κατηγορίες για γενοκτονία, εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, με τρεις κατηγορίες για παραβίαση των νόμων του πολέμου και πολλά άλλα. Όμως κατάφερε να δραπετεύσει με χρήματα, αλλά κυρίως με τη βοήθεια πολλών παθιασμένων πιστών που είδαν μέσα του τον αρχηγό που είχε καταφέρει να καταστρέψει το μεγαλύτερο μουσουλμανικό προμαχώνα στην Ευρώπη. Κάτι που του χάρισε τη συμπάθεια ακροδεξιών κινημάτων σε πολλά μέρη του κόσμου. Μέχρι που συνελήφθη το 2008 στην Αγγλία, όπου εργαζόταν ως γιατρός και ειδικός στην εναλλακτική ιατρική, με το ψευδώνυμο Ντράγκαν Ντάμπιτς.
Ο ψυχοπαθής ψυχίατρος
Οι γνώσεις και η εκπαίδευσή του ως γιατρός και ψυχίατρος επέτρεψαν στον Radovan Karadzic να δημιουργήσει ένα alter ego, έναν χαρακτήρα που ονομάζεται Dragan Dabic, και να θεωρείται στην κοινότητά του. Είχε μάλιστα και ιστοσελίδα. dragandavic.comαπό την οποία και με καλοσυνάτη εμφάνιση, με λευκά μαλλιά και μακριά γενειάδα του ίδιου τόνου, κέρδιζε το ψωμί του ως εναλλακτικός γιατρός, περιθάλποντας ασθενείς και γράφοντας άρθρα για την εναλλακτική ιατρική στο περιοδικό Healthy Life, του οποίου ο διευθυντής Goran Kogic, μόλις άκουσε τα νέα είπε: «Όλοι θα ήθελαν να είναι φίλοι με το άτομο που γνώρισα.
Χωρίς αμφιβολία, ο φανατισμός του έπαιξε καθοριστικό ρόλο σε μια από τις πιο σκοτεινές περιόδους της ζωής του και επίσης, κατά πολλούς, συνοδευόμενος από κάποια ψυχοπάθεια, αφού πέρασε από το να φροντίζει τους μεγαλύτερους στο να σκοτώνει ή να διατάσσει τη δολοφονία χιλιάδων ανθρώπων. .
Τον Μάρτιο του 2016, το ποινικό δικαστήριο της Χάγης τον καταδίκασε σε 40 χρόνια φυλάκιση, αν και αργότερα καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, επειδή κρίθηκε ένοχος για γενοκτονία και εγκλήματα πολέμου μεταξύ 1992 και 1995. Όταν εκδόθηκε η ποινή, στα περίχωρα Στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης υπήρχαν εκατοντάδες οπαδοί που οργάνωσαν ταραχές, με τις αστυνομικές δυνάμεις να πρέπει να δράσουν σθεναρά για να αποφύγουν μεγάλα προβλήματα.
Σημείωση του συγγραφέα:
Σε αυτό το χρονικό όπου έχω ανακατέψει τον Βαλκανικό Πόλεμο και τη φιγούρα ενός ριζοσπαστικού Σέρβου πολιτικού και επίσης ψυχιάτρου, δεν ήθελα να χάσω την ευκαιρία να παρατηρήσω τον θρησκευτικό ριζοσπαστισμό που πραγματικά κρύβει αυτή τη σύγκρουση. Μερικές φορές, όταν ορισμένα κοινοβούλια στον κόσμο νομοθετούν σε σχέση με νέες πεποιθήσεις, όπως μπορεί να συμβαίνει αυτή τη στιγμή σε ορισμένα κοινοβούλια στον κόσμο, για να αποφασίσουν εάν είναι αίρεση ή όχι, ή πώς να ενεργήσουν εναντίον τους για να αποφύγουν λυπηρές ενέργειες, δεν κοιτάχτηκε. πέραν της ιστορίας και όσα προκαλούν οι ριζικές αντιπαραθέσεις μεταξύ μεγάλων θρησκειών.
Θα ήταν βολικό, όταν μιλάμε για το θέμα των αιρέσεων ή των πεποιθήσεων των άλλων, να γίνεται με ανοιχτό τρόπο και όχι από την ιδεολογική οπτική που παράγει τη δική μας πεποίθηση. Η σύγκρουση που προέκυψε τη δεκαετία του 1990 στα Βαλκάνια είναι πάνω από όλα μια εθνο-θρησκευτική σύγκρουση. Διαφορετικό από αυτό που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη Λωρίδα της Γάζας, για παράδειγμα. Κάτι που θα αναλύσω άλλη φορά.
Βιβλιογραφία.
Για αναφορές στον Βαλκανικό Πόλεμο και στον ίδιο τον Κάρατζιτς, ενθαρρύνω τους αναγνώστες να χρησιμοποιήσουν τις μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο για να βρουν όλες τις πληροφορίες που εξετάζουν. Ομοίως, δείτε τις τρομερές φωτογραφίες που μπορείτε να βρείτε σε διάφορα μέρη σχετικά με το τι συνέβη σε αυτή τη σύγκρουση.
Αρχικά δημοσιεύθηκε στο LaDamadeElche.com
