Η θρησκευτική άγνοια καταδιώκει τους Μάρτυρες του Ιεχωβά

Στις 14 Δεκεμβρίου 2023, το Πρωτοδικείο του Alcorcón έκρινε ότι η ελευθερία της έκφρασης προστατεύεται για μια ομάδα «πρώην οπαδών» της θρησκευτικής οργάνωσης των Μαρτύρων του Ιεχωβά, από την άποψη ότι μπορούν να την περιγράψουν (προσβλητική) ως καταστροφική αίρεση. Και καταδικάζει αυτή τη θρησκευτική οργάνωση να πληρώσει τα έξοδα της διαδικασίας. Έτσι, η δικαιοσύνη προσθέτει στην αδαή μεταχείριση ότι οι άνθρωποι που δεν τα κατάφεραν καλά μέσα σε μια θρησκευτική οργάνωση υστερούν στον εαυτό τους το δικαίωμα να υβρίζουν και να προσβάλλουν χωρίς τη θρησκευτική οργάνωση, τουλάχιστον σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες και, στη συγκεκριμένη περίπτωση στην Ισπανία, να έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την τιμή του.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έφτασαν στην Ισπανία στα τέλη της δεκαετίας του 1950 από τις ΗΠΑ. Η Γενική Διεύθυνση Ασφάλειας, συνδεδεμένη με τον Εθνοκαθολικισμό της εποχής, ξεκίνησε δίωξη όλων των μελών της, κατηγορώντας όσους, λόγω των πεποιθήσεών τους, αρνήθηκαν να κάνουν στρατιωτική θητεία για τρομοκρατία. Σε βάρος τους έγιναν συνοπτικές δίκες και κατέληξαν στη φυλακή, κάτι αδιανόητο σήμερα. Ομοίως, στις συλλήψεις που πραγματοποιήθηκαν κατά τη διάρκεια της Κατάστασης Εξαίρεσης που διατάχθηκε από τον Φράνκο τον Ιανουάριο του 1969 σε ολόκληρη την Ισπανία, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά συνελήφθησαν στη Βαλένθια, κατηγορούμενοι ότι ήταν (οι άνδρες) όλοι ομοφυλόφιλοι. Κάτι εντελώς ψεύτικο, αλλά απαραίτητο για να τους βάλεις στη φυλακή.

Για χρόνια συνέχισαν να περνούν τη δοκιμασία της ταλαιπωρίας στη φυλακή στη χώρα μας, ενώ δήλωναν αντιρρησίες συνείδησης, μέχρι που το ισπανικό δημοκρατικό κράτος αποφάσισε να βάλει τέλος στη στρατιωτική θητεία. Ωστόσο, ποτέ δεν έγινε λόγος για αποζημίωση όσων είχαν φυλακιστεί, ορισμένοι από αυτούς για χρόνια, λόγω των ιδεών τους. Αυτή ήταν η αρχή μιας άλλης δοκιμασίας.

Στη δεκαετία του 1980, συνέχισε να εμφανίζεται, ως σεχταριστική οργάνωση, σε όλους τους καταλόγους που δημοσιεύτηκαν, όπου γινόταν αναφορά σε «επικίνδυνες» ομάδες και οργανώσεις. Και έτσι μέχρι σήμερα, όπου οι τίτλοι εξακολουθούν να είναι τόσο περίεργοι όσο και εντυπωσιακοί: «Η σκοτεινή πλευρά των Μαρτύρων του Ιεχωβά: ο νεαρός λέει μια σκληρή ομολογία». "Μάρτυρες του Ιεχωβά. Κόσμος, πεποιθήσεις, συμπεριφορά». «Ιστορική απόφαση ισπανικού δικαστηρίου: είναι δυνατόν να αποκαλούμε τους Μάρτυρες του Ιεχωβά «αίρεση»». «Τα θύματα των Μαρτύρων του Ιεχωβά κερδίζουν στο δικαστήριο το δικαίωμα να καταγγείλουν τον «απόλυτο έλεγχο» τους επί των πιστών». Εκατοντάδες τίτλοι που αντιγράφουν ο ένας τον άλλον σε ένα είδος επανάληψης χωρίς να συνεισφέρουν κάτι εποικοδομητικό.

Στην Ισπανία και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά θεωρούνται μια βαθιά ριζωμένη θρησκεία, επομένως, ζώντας στον 21ο αιώνα, είναι δύσκολο να κατανοήσουμε την άγνοια κοινωνιών τόσο επιτρεπτών όσο αυτές στην Ευρώπη, με κοσμικές και δημοκρατικές κυβερνήσεις που μην υπερασπιστεί το δικαίωμα στην ελεύθερη πίστη με πραγματικό τρόπο.

Άλλα ερωτήματα θα ήταν τα εγκλήματα που διαπράττει κάθε άτομο και πού θα πρέπει να ενεργήσει η δικαιοσύνη, αλλά όχι με βάση την κακία ανθρώπων που δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν ή να ενσωματωθούν σε μια συγκεκριμένη θρησκευτική ομάδα.

Τι είναι αίρεση ή λατρεία;

Πριν από χρόνια, μια αίρεση ήταν απλώς μια ομάδα ανθρώπων που συναντήθηκαν για να μοιραστούν μια ιδέα. Χωρίς να ξεχνάμε ότι η Καθολική Εκκλησία στις απαρχές της χαρακτηρίστηκε ως τέτοια, και ακόμη και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία χαρακτήρισε αυτούς τους πρώτους Χριστιανούς ως καταστροφική αίρεση. Καθώς η ομάδα μεγάλωνε, έγινε θρησκευτικό κίνημα και αργότερα θρησκεία με όλες τις αντιφάσεις της.

Η έννοια της καταστροφικής αίρεσης προκύπτει ουσιαστικά όταν ένα θρησκευτικό κίνημα που επικρατεί σε μια περιοχή αποικίζει την ιδέα του Θεού, μετατρέποντας την πίστη του σε απόλυτη αλήθεια και δυσφημώντας αυτό που σκέφτονται οι άλλοι.

Από την άλλη, και παρόλο που θα το παρακάμψω τώρα, δεν μπορούμε να μιλάμε για σέκτες ή τρομοκρατικές ή ολοκληρωτικές πεποιθήσεις και κινήματα, που συχνά προέρχονται από παγιωμένες θρησκευτικές πεποιθήσεις, καταλήγουν να προσπαθούν να επιβάλλουν τις ιδέες τους με τη δύναμη των όπλων.

Ξέρω πώς είναι η ομάδα στην οποία ανήκω;

Αν και θα εμβαθύνω στο θέμα σε επόμενα άρθρα, θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι οι ιδέες των Μαρτύρων του Ιεχωβά, ή οι πεποιθήσεις τους, πηγάζουν από τη Βίβλο. Ένα σύνολο βιβλίων που μοιράζονται εκατομμύρια Χριστιανοί, Εβραίοι και Μουσουλμάνοι. Ότι είναι μια θρησκεία που γεννήθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα, με αποκαλυπτικό χαρακτήρα και της οποίας οι πεποιθήσεις είναι παρόμοιες με εκείνες εκατοντάδων διαφορετικών θρησκευτικών κινημάτων σε όλο τον κόσμο. Επομένως, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν διαφέρουν, όσον αφορά τις πεποιθήσεις τους, από άλλες βιβλικές παραδοσιακές ομάδες.

Πάρτε το παράδειγμα των Amish, μιας εξωτικής θρησκευτικής ομάδας που δεν έχει φτάσει στην Ευρώπη, αλλά της οποίας τα έθιμα είναι πολύ πιο ριζοσπαστικά από εκείνα των Μαρτύρων του Ιεχωβά. Τι θα λέγαμε γι' αυτούς σε αυτήν την κοινωνία που κοιτάμε πάντα την κηλίδα στο μάτι του άλλου. Οι Amish έχουν έναν αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς που ονομάζεται Ordnung, ο οποίος ρυθμίζει όλες τις πτυχές της καθημερινής τους ζωής. Φροντίζουν ώστε όλοι οι έφηβοι μιας ηλικίας να έχουν τη δυνατότητα να βιώσουν τη Rumspringa, μια περίοδο ελευθερίας όπου βγαίνουν στον κόσμο για να τη ζήσουν, προτού αποφασίσουν αν θα βαφτιστούν ή όχι στην εκκλησία τους και θα ασπαστούν τις πεποιθήσεις τους. Ζουν κάτω από μια αυστηρή πατριαρχία όπου οι άνδρες έχουν την εξουσία και οι γυναίκες φροντίζουν το σπίτι και ό,τι συμβαίνει με αυτό, καθώς και τα παιδιά. ντύνονται απλά και σεμνά, σε σκούρες, σιωπηρές αποχρώσεις, χωρίς στολίδια ή κουμπιά. απορρίπτουν κάθε είδους επαφή με τη σύγχρονη ενέργεια, ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα, αυτοκίνητα, κινητά τηλέφωνα κ.λπ. Υποφέρουν συχνά από συγγενείς ασθένειες λόγω ενδογαμίας και γενετικής απομόνωσης και, μεταξύ πολλών άλλων, συχνά διαβάζουν τη Βίβλο στα Παλαιά Γερμανικά, μια γλώσσα που μιλούν μεταξύ τους.

Εάν ένας Δυτικοευρωπαίος αποφασίσει να ενταχθεί σε μια τέτοια ομάδα, θα πρέπει να τα λάβει όλα αυτά υπόψη. Και αν το κάνει, θα πρέπει να το κάνει με δική του ευθύνη. Σίγουρα κανένας Ευρωπαίος, μη μεγαλωμένος σε τέτοιες θρησκευτικές δομές, δεν θα κατέληγε σε αυτό. Είναι μια καταστροφική αίρεση; Στις Ηνωμένες Πολιτείες, κανείς δεν τα θεωρεί ως τέτοια. Τηρούν τους νόμους της κοινότητάς τους και του τόπου όπου ζουν, δεν ανακατεύονται με τους υπόλοιπους και δεν έχουν ιδέα για το τι συμβαίνει στον κόσμο.

Φυσικά, δεν έχουν όλοι τα προσόντα να ανήκουν σε αυτήν ή παρόμοιες ομάδες, ειδικά σε μια κοινωνία τόσο ανοιχτή και ανεκτική όπως η δική μας. Κατανοώντας ότι μια τέτοια ανοχή δεν πρέπει να νοείται ως θετική ή αρνητική, τουλάχιστον όχι σε αυτόν τον λόγο. Είναι σαφές ότι μέσα στους Μάρτυρες του Ιεχωβά θα υπάρχουν άνθρωποι που θα θεωρούν σε όλη τους τη ζωή ότι δεν χρειάζονται τον έλεγχο της ομάδας, όταν η πραγματικότητα είναι ότι η προσωπική τους εμπειρία, η πίστη τους έχει απλώς μεταλλαχθεί. Τι γίνεται τότε; Πολλοί άνθρωποι προσποιούνται ότι αυτή η αλλαγή γίνεται αποδεκτή από την ομάδα όταν η ομάδα παραμένει αμετάβλητη. Όταν απορρίπτονται, επειδή έχουν αλλάξει γνώμη, φταίνε οι άλλοι. Η ομάδα είναι ακίνητη, οπισθοδρομική, σεχταριστική και τελικά, όταν η οικογένεια, οι φίλοι και το περιβάλλον σε απορρίπτουν, νιώθεις πληγωμένος και ταπεινωμένος, ξεκινώντας τη μεγάλη ψυχολογική φάρσα όπου όλα όσα σου ήταν χρήσιμα πριν από λίγο καιρό δεν σου είναι πια χρήσιμα. . Όλα όσα πίστευες είναι πλέον παλιά, αποκαλυπτικά, ψεύτικα. Ίσως έχετε εξελιχθεί σε διαφορετικό τρόπο σκέψης και επομένως ανήκετε σε διαφορετικό θρησκευτικό κίνημα.

Στο τέλος καταλήγεις να αμφισβητείς αυτό που αγαπούσες και μπαίνεις σε μια ομάδα ανθρώπων που είχαν τα πιστεύω τους. Αν κοιτάξετε, θα δείτε ότι είναι ακόμα εκεί που ήσασταν πριν από μερικούς μήνες. Πιστεύεις ότι είσαι καλύτερος, με το δικαίωμα να προσβάλεις τη συλλογικότητα που δεν είναι εκεί, επειδή σε έχουν απορρίψει; Έχετε εξελιχθεί, αλλά μέχρι πού;

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά, όπως και άλλες ομάδες, έχουν τα πιστεύω τους. Μπορεί να μας αρέσουν λίγο πολύ, αλλά όταν τα μελετά κανείς ξέρει ακριβώς τι είναι. Επομένως, όταν ένα άτομο επιθυμεί να αλλάξει από μια τόσο άνετη πεποίθηση όπως ο Χριστιανισμός, όπου η ανεκτικότητα και η παθητικότητα, μαζί με τις τελετουργίες, δεν χρειάζεται να ληφθούν σοβαρά υπόψη, θα πρέπει να σκεφτεί εάν είναι διατεθειμένος να εισαγάγει έναν άλλο τρόπο σκέψης που θα αναγκάσει να τροποποιήσουν τις πράξεις τους, τη συμπεριφορά τους ή τον τρόπο σχέσης τους με τη ζωή και τους άλλους.

Είναι κρίμα που στην Ευρώπη, στον 21ο αιώνα, εξακολουθούμε να κατηγορούμε τα δικά μας λάθη ως πιστοί στη συλλογικότητα, στην ιδέα, στην ομάδα που παραμένει συνεκτική.

Και φυσικά, σε αυτήν την πρώτη προσέγγιση, δεν πρόκειται να υπεισέλθω σε αυτές τις έξυπνες ανθρωπολογικές μελέτες όπου μιλούν για πυραμιδικές δομές, ηγέτες κ.λπ., όταν η γέννηση οποιασδήποτε θρησκείας που σέβεται τον εαυτό της πληροί αυτές τις πυραμιδικές απαιτήσεις που φαίνεται να φοβίζουν τους ερευνητές τόσο πολύ. Η πραγματικότητα είναι ότι αυτό που συμβαίνει στον κόσμο των αιρέσεων σήμερα, και μιλάω για οργανώσεις που γεννήθηκαν σε δημοκρατικές και μη ολοκληρωτικές παραμέτρους, είναι απλώς θόρυβος, τίτλοι και η ατυχής παραπληροφόρηση κάποιου ανίδεου νομικού.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά έχουν το δικαίωμα να είναι ανάμεσά μας χωρίς να χρειάζεται να τους προσβάλλουν και κυρίως να χαρακτηρίζονται ως «καταστροφική αίρεση», αν η δικαιοσύνη δεν το δει, θα πρέπει να το κοιτάξει. Α, και όποιος δεν είναι έτοιμος να ενταχθεί σε μια συγκεκριμένη θρησκεία ή σε ένα σύγχρονο θρησκευτικό κίνημα, θα πρέπει να βρει άλλο χόμπι.

Αρχικά δημοσιεύθηκε στο LaDamadeElche.com