Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά τη μετατροπή της Αγίας Σοφίας σε τζαμί, ένας άλλος εμβληματικός βυζαντινός ναός στην Κωνσταντινούπολη θα αρχίσει να λειτουργεί ως τζαμί. Πρόκειται για το περίφημο μοναστήρι της Χώρας, που είναι μουσείο εδώ και εβδομήντα εννέα χρόνια.
Όπως αναφέρει η φιλοκυβερνητική εφημερίδα Yeni Şafak, το Μοναστήρι της Χώρας αναμένεται να ανοίξει τις πόρτες του ως τζαμί για την προσευχή της Παρασκευής στις 23 Φεβρουαρίου. αλλά τα σχέδια «πάγωσαν» για να επιτραπεί η πραγματοποίηση ορισμένων εργασιών αποκατάστασης.
Η εν λόγω εκκλησία, που είναι ο σημαντικότερος ναός της Κωνσταντινούπολης μετά την Αγία Σοφία, μετατράπηκε σε τζαμί από τους Οθωμανούς και στη συνέχεια, με εντολή του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, έγινε μουσείο.
Το 2019, ωστόσο, εκδόθηκε απόφαση από το Ανώτατο Δικαστήριο της Τουρκίας να το μετατρέψει σε τζαμί. Το 2020 αποφασίστηκε η δικαιοδοσία του μνημείου να περάσει στη Διεύθυνση Θρησκευτικών Υποθέσεων, στο τουρκικό Diyanet.
Σύμφωνα με τουρκικά μέσα ενημέρωσης, «το ιστορικό τζαμί, επιπλωμένο με ειδικά κατασκευασμένα κόκκινα χαλιά, αναμένεται να ανοίξει για προσκύνηση την Παρασκευή 23 Φεβρουαρίου». Ανέφερε επίσης ότι «τα ψηφιδωτά και οι τοιχογραφίες έχουν διατηρηθεί κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης και θα είναι προσβάσιμα στους επισκέπτες».
Η Μονή της Χώρας βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του ιστορικού κέντρου της Κωνσταντινούπολης.
Οφείλει το όνομά του στην τοποθεσία του – έξω από τα τείχη του φρουρίου του imp. Ο Μέγας Κωνσταντίνος. «Χώριον» ή «Χώρα» οι Βυζαντινοί αποκαλούσαν τη γη έξω από τα τείχη του φρουρίου. Όταν imp. Ο Θεοδόσιος Β' έκτισε τα νέα τείχη της Κωνσταντινούπολης, το μοναστήρι διατήρησε την παραδοσιακή ονομασία «στη Χώρα», αν και δεν ήταν πια έξω από τα τείχη. Το μοναστήρι είναι γνωστό για τα πολύτιμα ψηφιδωτά του – από τα πιο γνωστά είναι το ψηφιδωτό με έναν από τους ιδρυτές του ναού, τον Θεόδωρο Μετοχίτη, να παρουσιάζει τον νέο ναό στον Χριστό. Ο ναός είχε δύο προθαλάμους που ήταν διακοσμημένοι με ψηφιδωτά και τοιχογραφίες. Τα ψηφιδωτά του εξωνάρθηκα (εξωτερική βεράντα) είναι έξι ημικύκλια που απεικονίζουν τον Χριστό να θεραπεύει διάφορες ασθένειες. Πολλές εικόνες διακοσμούν επίσης τους θόλους και τους τοίχους. Οι εικόνες είναι από τις πιο όμορφες βυζαντινές εικόνες. Τα χρώματα είναι φωτεινά, οι αναλογίες των άκρων αρμονικές και οι εκφράσεις των προσώπων φυσικές.
Η πρώιμη ιστορία του μοναστηριού δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα. Η παράδοση τοποθετεί την ίδρυσή της τον 6ο αιώνα από τον Άγιο Θεόδωρο, και αποδίδεται επίσης στον Κρίσπο, γαμπρό του απατεώνα. Φωκάς (7ος αι.). Σήμερα αποδεικνύεται ότι ο ναός χτίστηκε μεταξύ 1077-1081, την εποχή του Ιμπ. Αλέξιος Α' Κομνηνός, στη θέση παλαιότερων κτισμάτων του 6ου και 9ου αιώνα. Υπέστη σοβαρές ζημιές, πιθανότατα από σεισμό, και επισκευάστηκε το 1120 από τον Ισαάκιο Κομνηνό. Ο Θεόδωρος Μετοχίτης, Βυζαντινός πολιτικός, θεολόγος, προστάτης των τεχνών, συνέβαλε στην ανακαίνισή του (1316-1321) και ήταν υπεύθυνος για την προσθήκη του εξωνάρθηκα, του νότιου παρεκκλησίου και της διακόσμησης του ναού, που περιλαμβάνει αξιόλογα ψηφιδωτά και τοιχογραφίες που έχουν επέζησε μέχρι σήμερα. Επιπλέον, κληροδότησε σημαντική περιουσία στο μοναστήρι, χτίζοντας ταυτόχρονα νοσοκομείο και δωρίζοντας σε αυτό την αξιόλογη συλλογή βιβλίων του, που αργότερα προσέλκυσε διάσημους μελετητές στο κέντρο αυτό. Το μοναστήρι μετατράπηκε σε τζαμί με εντολή του Μεγάλου Βεζίρη του Σουλτάνου Βαγιαζίτ Β' (1481-1512) και έγινε γνωστό στα Τουρκικά ως Τζαμί Kahriye. Σημαντικό μέρος της διακόσμησης του ναού καταστράφηκε. Το 1948 πραγματοποιήθηκε πρόγραμμα αποκατάστασης και από το 1958 το μνημείο λειτουργεί ως μουσείο.
