Yn it hert fan ien fan 'e âlde en meast wurdearre hillige bosken fan Yndia, hawwe yndividuen út lânseigen mienskippen har krêften gearfoege mei kristenen om te pleitsjen foar it behâld fan wat se beskôgje as ûnbeskate en hillige boskgebieten.
Neamd nei it doarp wêr't it leit - Mawphlang -it bosk leit yn 'e weelderige Khasi Hills yn 'e noardeastlike Yndiaanske steat Meghalaya, net fier fan 'e grins fan Yndia mei Sina. Ferskate bekend as "Natuermuseum"En"wenplak fan wolken"Mawphlang betsjut "mei mos bedutsen stien” yn de lokale Khasi taal en is wierskynlik de meast ferneamd fan de 125 hillige bosken yn 'e steat.
Leauden te wêzen it wenplak fan in lânseigen godheid dy't beskermet doarpsbewenners tsjin skea, Mawphlang is in ticht, biodiverse 193-acre mekka foar medisinale planten, paddestoelen, fûgels en ynsekten. Ieuwenlang hawwe partikulieren hillige boskjes besocht lykas Mawphlang om te bidden en dierenoffers út te fieren oan 'e goden dy't se leauwe dat dizze romten bewenne. Elke hanneling fan ûntheiliging is strang ferbean; sels de ienfâldige hanneling fan it plukken fan in blom of blêd is yn de measte bosken ferbean.
"Hjir fynt kommunikaasje tusken minske en God plak," Tambor Lyngdoh, in lid fan 'e foarâlderlike line fan' e pleatslike prysterlike clan dy't it Mawphlang-bosk wijde, fertelde de Associated Press yn in funksjeferhaal fan 17 jannewaris. "Us foarâlden sette dizze boskjes en bosken oan 'e kant om de harmony tusken minske en natuer oan te jaan."
Mar de lêste tiid hawwe klimaatferoaring, fersmoarging en ûntbosking har tol easke op hillige bosken lykas Mawphlang. De bekearing fan 'e lânseigen befolking ta it kristendom, inisjeare yn 'e 19e ieu ûnder Britsk koloniaal bewâld, hat ek ynfloed hân op 'e pleatslike eko-kultuer.
Neffens HH Morhmen, in miljeukundige en pensjonearre Unitarian minister, dyjingen dy't bekeard ta it kristendom ferlearen harren geastlike bannen mei de bosken en tradisjonele leauwen. "Se seagen har nije leauwe as it ljocht en dizze rituelen as tsjuster, as heidensk of sels kwea," sei it AP-artikel dat Mohrmen sei.
De ôfrûne jierren miljeukundigen gearwurkjen mei lânseigen en kristlike mienskippen, tegearre mei oerheidsynstânsjes, hawwe spile in krúsjale rol by it fersprieden fan ynformaasje oer it belang fan de soarch foar de bosken. De ekosystemen wurde achte fan ûnskatbere wearde foar it ekologyske lykwicht en biodiversiteit fan de regio.
"Wy fine no dat sels op plakken dêr't minsken har bekeard binne ta it kristendom, se soargje foar de bosken," sei Mohrmen.
Jaintia Hills, in gebiet fan sa'n 500 húshâldens, is in typysk foarbyld. Neffens Heimonmi Shilla, it haad fan 'e regio, dy't ek diaken is, hast elke ynwenner is Presbyteriaan, katolyk of lid fan 'e Tsjerke fan God.
"Ik beskôgje it bosk net hillich," fertelde hy de AP. "Mar ik haw der grutte earbied foar."
In oare kristlike ynwenner fan Jaintia Hills, Petros Pyrtuh, weaget him geregeldwei yn in hillich bosk by syn doarp tegearre mei syn 6-jier-âlde soan yn 'e hope om him in gefoel fan earbied en respekt foar de bosken by te bringen. "Yn ús generaasje leauwe wy net dat it it wenplak fan 'e goaden is," sei Pyrtuh. "Mar wy geane troch mei de tradysje fan it beskermjen fan it bosk, om't ús foarâlden ús hawwe ferteld dat wy it bosk net fersmoargje."
