In konferinsje yn it Europeesk Parlemint om de wrâld better te meitsjen
De sosjale en humanitêre aktiviteiten fan minderheidsreligieuze of leauwenorganisaasjes yn 'e EU binne nuttich foar Europeeske boargers en maatskippij, mar wurde te faak negearre troch politike lieders en media.
Dit wie it berjocht ferstjoerd troch in breed skala oan sprekkers mei ferskate religieuze en leauwe eftergrûnen by de Faith and Freedom Summit III hâlden yn it Europeesk Parlemint yn Brussel op 18 april.
It wurk fan dizze minderheidsorganisaasjes mei har bewustwêzen fan klimaatferoaring of anty-drugskampanjes, har helpprogramma's foar flechtlingen en dakleazen, op 'e plakken fan ierdbevings en oare natuerrampen, fertsjinnet lykwols te markearjen, erkend en bekend te wurden om ûntkommen oan ûnsichtberens en soms ûnbegrûne stigmatisaasje.
Yn it ramt fan dizze konferinsje haw ik de debattiid brûkt om wat opfettings en refleksjes te dielen út in minskerjochteperspektyf dy't ik hjirnei op in strukturearre manier gearfetsje.
Sosjale en humanitêre aktiviteiten fan religieuze of leauwen organisaasjes negearre en stil
De tal fan presintaasjes fan wurdfierders fan minderheidsreligieuze en filosofyske organisaasjes dy't dizze konferinsje ferrike hawwe, markearren it belang en de ynfloed fan har humanitêre, woldiedige, edukative en sosjale aktiviteiten om de wrâld in better plak te meitsjen om te libjen. Se hawwe ek sjen litten dat se nuttich binne foar de Steaten fan 'e Jeropeeske Uny dy't net alle sosjale problemen allinich oplosse kinne sûnder de bydrage fan dit segmint fan' e boargerlike maatskippij.
D'r is lykwols praktysk gjin spoar fan har aktiviteiten yn 'e media. Wy kinne ús ôffreegje oer de ûnderlizzende redenen foar dizze situaasje. Sosjaal wurk is in foarm fan iepenbiere en sichtbere útdrukking fan dizze organisaasjes. It uterjen fan jins persoanlik leauwen troch bydrage oan dizze aktiviteiten makket gjinien hinderlik. Dochs dat yn 'e namme fan in religieuze entiteit wurdt soms troch sekuliere bewegingen en har politike estafette beskôge as konkurrearjend mei har filosofyske oertsjûgingen en as in mooglik gefaar foar it weromkommen fan 'e ynfloed fan histoaryske tsjerken dy't ieuwenlang har wet oan Steaten diktearre hawwe en harren soevereinen. Media ferkeappunten wurde ek permeated troch dizze kultuer fan sekularisaasje en neutraliteit.
Yn it skaad fan dit wantrouwen wurde religieuze of filosofyske minderheden troch deselde akteurs, mar ek troch dominante Tsjerken, fertocht fan it brûken fan har sosjale en humanitêre aktiviteiten as middel foar publike selspromoasje en om nije leden oan te lûken. Last but not least, guon minderheden hawwe fûn harsels foar mear as 25 jier yn swarte listen fan saneamde skealike en net winske "kulten" dy't waarden opsteld en ûnderskreaun troch in oantal EU steaten en wiidferspraat troch de media. Yn ynternasjonaal rjocht bestiet it begryp "kultus" lykwols net. Fierders moat de katolike tsjerke betinke dat de ferneamde Mem Teresa yn Yndia, nettsjinsteande har Nobelpriis foar de Frede, derfan beskuldige waard dat se yn har katolike sikehûzen en ûnderwiisynstellingen de ûnoantaastbere, en oaren, ta it kristendom bekeare woe.
It giet hjir om de frijheid fan mieningsutering fan religieuze of filosofyske minderheidsgroepen as kollektive en sichtbere entiteiten, dy't harren identiteit net ferbergje yn de iepenbiere romte.
Dizze leauwe-basearre organisaasjes wurde sjoen as "net winske" yn bepaalde Europeeske lannen en beskôge as in bedriging foar de fêststelde oarder en rjochts tinken. De reaksje is dan yn politike rûnten en yn 'e media om har konstruktive sosjale en humanitêre aktiviteiten te swijen as hiene se noait bestien. Of, troch aktivisme fijannich foar dizze bewegingen, wurde se yn in folslein negatyf ljocht presintearre, lykas "it is ûnrjochtlik proselytisme", "it is om nije leden te rekrutearjen ûnder de slachtoffers", ensfh.
Nei mear ynklusive maatskippijen yn 'e Europeeske Uny
Dûbele noarmen moatte fûneminteel foarkommen wurde yn 'e politike en mediabehanneling fan akteurs fan' e boargerlike maatskippij om skealike spanning en fijânskip tusken sosjale groepen te foarkommen. Segregaasje dy't liedt ta fragmintaasje fan 'e maatskippij en separatisme bringt haat en haatmisdieden. Ynklusyfens bringt respekt, solidariteit en sosjale frede.
Dekking fan sosjale, woldiedige, edukative en humanitêre aktiviteiten fan religieuze en filosofyske groepen moat lykweardich wêze. Der moat gerjochtichheid dien wurde, op syn earlike wearde en sûnder foaroardielen, oan elkenien dy't bydraacht oan it wolwêzen fan de boargers fan de Europeeske Uny.
