o paisaxe relixiosa en Francia sufriu unha profunda diversificación desde a lei de 1905 sobre a separación da Igrexa e do Estado, segundo un artigo de Kekeli Koffi publicada en religactu.fr. Ademais das catro relixións formalmente recoñecidas a principios do século XX -o catolicismo, o protestantismo reformado e luterano e o xudaísmo- xurdiron novas relixións.
"O islam, o budismo e a ortodoxia establecéronse, dando a Francia o status de estado europeo con maior número de musulmáns, Xudaico e crentes budistas”, escribe Koffi. Aínda que desde 1872 non se recollen datos oficiais sobre a filiación relixiosa das persoas, pódese esbozar un esquema da situación actual:
- O catolicismo segue sendo a fe predominante en Francia, aínda que a súa influencia diminuíu significativamente desde os anos 1980. Actualmente, máis do 60% da poboación se identifica como católica, pero só o 10% practica activamente.
- O ateísmo e o agnosticismo están en constante aumento, con case o 30% dos franceses que se declaran non relixiosos.
- O islam é a segunda relixión máis grande de Francia, cun estimado de 5 millóns de musulmáns, tanto practicantes como non practicantes, que constitúen preto do 6% da poboación.
- O protestantismo representa o 2% da poboación, aproximadamente 1.2 millóns de individuos.
- O xudaísmo ten ao redor de 600,000 seguidores (1%), na súa maioría de orixe sefardí.
- Hai 300,000 crentes budistas en Francia, principalmente de orixe asiática, ademais de outros 100,000, o que supón un total de 400,000.
Koffi sinala que outros movementos relixiosos tamén mostran vitalidade, a pesar das polémicas. Entre eles, estímase uns 150,000 hindús, Testemuñas de Xehová ás 140,000, Scientologists aproximándose aos 40,000, e os sikhs uns 30,000, concentrados en Seine-Saint-Denis.
Este panorama cambiante suscita preguntas sobre a relevancia dos vellos modelos para xestionar a relixión, conclúe Koffi. Aínda que a propia lei de 1905 parece que pode resistir o tempo e os cambios, institucións como a Oficina das Fes do Ministerio do Interior non se adaptaron á nova realidade e seguen funcionando coma se só existisen un puñado de confesións en Francia.
