კრებულის მიერ ქ ეპისკოპოსი თეოფანი, ვიშას განსვენებული
წმიდა გრიგოლ ნოსელი:
"ვინ მომცემს მტრედის ფრთებს?" – თქვა ფსალმუნმომღერალმა დავითმა (ფსალმ. 54). იგივეს ვბედავ ვთქვა: ვინ მომცემს იმ ფრთებს, რომ გონება ამ სიტყვების სიმაღლეზე ავწიო და დედამიწას დავტოვებ, ჰაერში გავივლო, მივაღწიო ვარსკვლავებს და დავინახო მთელი მათი სილამაზე, მაგრამ მის გარეშე. შეჩერება და მათ, ყველაფრის მიღმა, რაც არის მოძრავი და ცვალებადი, მიაღწიოს მუდმივ ბუნებას, უძრავ ძალას, წარმმართველს და შენარჩუნებას ყოველივეს, რაც არსებობს; ყველაფერი, რაც დამოკიდებულია ღვთის სიბრძნის უთქმელ ნებაზე. გონებრივად დავშორდი იმას, რაც ცვალებადი და გარყვნილია, პირველად შევძლებ გონებრივად გავერთიანდე უცვლელთან და უცვლელთან და უახლოეს სახელთან, თქმით: მამაო!”.
წმინდა კვიპრიანე კართაგენელი:
„ოჰ, რა დათმობაა ჩვენს მიმართ, რა სიუხვე და სიკეთეა უფლის მხრიდან, როცა ის ნებას გვაძლევს, როცა ღვთის წინაშე ლოცვას ვასრულებთ, ღმერთს მამა ვუწოდოთ და საკუთარ თავს ღვთის ძეები ვუწოდოთ, სამართლიანი. როგორც ქრისტე არის ძე ღვთისა! ვერცერთი ჩვენგანი ვერ გაბედავს ამ სახელის გამოყენებას ლოცვაში, თავად რომ არ მოგვცეთ ამის საშუალება.
წმიდა კირილე იერუსალიმელი:
„ლოცვაში, რომელიც მაცხოვარმა გვასწავლა თავისი მოწაფეების მეშვეობით, ჩვენ წმინდა სინდისით ვასახელებთ ღმერთს მამას და ვამბობთ: „ჩვენო მამაო!“. რამდენად დიდია ღმერთის ადამიანობა! ვინც მისგან ჩამოშორდა და ბოროტებაში უკიდურეს ზღვარს მიაღწია, ისეთი ზიარება ეძლევა მადლით, რომ მას მამას უწოდებს: მამაო ჩვენო!”.
წმინდა იოანე ოქროპირი:
„მამაო ჩვენო! ოჰ, რა არაჩვეულებრივი ქველმოქმედებაა! რა დიდი პატივია! რა სიტყვებით გადავუხადო მადლობა ამ საქონლის გამგზავნს? ნახე, საყვარელო, შენი და ჩემი ბუნების არარაობა, შეხედე მის საწყისს - ამ მიწაში მტვერი, ტალახი, თიხა, ფერფლი, რადგან მიწიდან ვართ შექმნილნი და ბოლოს მიწაში ვფუჭდებით. და როცა ამას წარმოიდგენთ, გაოცდით ღვთის დიდი სიკეთის უსაზღვრო სიმდიდრით, რომლითაც თქვენ გევალებათ უწოდოთ მას მამა, მიწიერი - ზეციური, მოკვდავი - უკვდავი, წარმავალი - უხრწნელი, დროებითი - მარადიული, გუშინდელი და წინა, არსებული საუკუნეები. წინ'.
ავგუსტინე:
„ყოველ შუამდგომლობაში ჯერ ითხოვენ მომჩივნის კეთილგანწყობას, შემდეგ კი მითითებულია პეტიციის არსი. სიკეთე, როგორც წესი, ითხოვება ქებით, ვისგანაც მას ითხოვენ, რომელიც მოთავსებულია მოთხოვნის დასაწყისში. ამ გაგებით, უფალმაც ლოცვის დასაწყისშივე გვიბრძანა: „მამაო ჩვენო!“. წმინდა წერილებში არის მრავალი გამოთქმა, რომლითაც გამოხატულია ღვთის ქება, მაგრამ ჩვენ ვერ ვპოულობთ რეცეპტს ისრაელისთვის, რომ მივმართოთ როგორც „მამაო ჩვენო!“. მართლაც, წინასწარმეტყველები ღმერთს ისრაელიანთა მამას უწოდებდნენ, მაგალითად: „მე აღვზარდე და გავზარდე ძეები, მაგრამ ისინი მეამბოხნენ“ (ეს. 1:2); "თუ მამა ვარ, სად არის ჩემთვის პატივი?" (მალ. 1:6). წინასწარმეტყველებმა ღმერთს ასე უწოდეს, როგორც ჩანს, ისრაელების გასამხილებლად, რომ მათ არ სურდათ ღვთის შვილები ყოფილიყვნენ ცოდვების ჩადენის გამო. თავად წინასწარმეტყველები ვერ ბედავდნენ ღმერთის მამად მიმართვას, რადგან ისინი ჯერ კიდევ მონების მდგომარეობაში იყვნენ, თუმცა ისინი შვილობისთვის იყვნენ განზრახული, როგორც მოციქული ამბობს: „მემკვიდრე, სანამ ახალგაზრდაა, არაფრით არ გამოირჩევა. მონა“ (გალ. 4:1). ეს უფლება ენიჭება ახალ ისრაელს - ქრისტიანებს; ისინი განზრახული არიან ღვთის შვილებად იყვნენ (შდრ. იოანე 1) და მიიღეს ძეობის სული, რის გამოც შეძახილები არიან: აბა, მამაო! (რომ. 12:8)“.
ტერტულიანე:
„უფალი ხშირად უწოდებდა ღმერთს ჩვენს მამას, ის კი გვკარნახობდა, რომ დედამიწაზე არავის არ ვუწოდოთ მამა, გარდა იმისა, ვინც გვაქვს ზეცაში (შდრ. მათ. 23:9). ამრიგად, ამ სიტყვების ლოცვით მიმართვით ჩვენ ვასრულებთ მცნებას. ნეტარ არიან ისინი, ვინც იცნობს ღმერთს, მათ მამას. მამა ღმერთის სახელი აქამდე არავის გამოუცხადებია - მოსესაც კი კითხულობს ღმერთის სხვა სახელი, ხოლო ძეში გვევლინება. თვით სახელი ძე უკვე იწვევს ღვთის ახალ სახელს - სახელს მამა. მაგრამ მან ასევე პირდაპირ ისაუბრა: „მე მოვედი მამის სახელით“ (იოანე 5:43) და კიდევ: „მამაო, განადიდე შენი სახელი“ (იოანე 12:28) და კიდევ უფრო ნათლად: „მე გამოვცხადე. შენი სახელი კაცებს“ (იოანე 17:6).
წმინდა იოანე კასიანე რომაელი:
„უფლის ლოცვა გულისხმობს ადამიანში, ვინც ლოცულობს ყველაზე ამაღლებულ და სრულყოფილ მდგომარეობას, რაც გამოიხატება ერთი ღმერთის ჭვრეტაში და მისდამი მხურვალე სიყვარულში და რომელშიც ჩვენი გონება, ამ სიყვარულით გაჟღენთილი, ესაუბრება ღმერთს. უახლოესი ზიარება და განსაკუთრებული გულწრფელობით, როგორც მამასთან. ლოცვის სიტყვები გვაფიქრებინებს, რომ ასეთი მდგომარეობის მიღწევა გულმოდგინედ უნდა გვინდოდეს. "Მამაჩვენი!" – თუკი სამყაროს უფალი ღმერთი ასე საკუთარი პირით აღიარებს თავის მამას, მაშინ ის ასევე აღიარებს შემდეგს: რომ ჩვენ მთლიანად აყვანილნი ვართ მონობის მდგომარეობიდან ნაშვილების მდგომარეობამდე. ღმერთის.
წმინდა თეოფილაქტე, მთავარეპისკოპოსი. ბულგარული:
„ქრისტეს მოწაფეები ეჯიბრებოდნენ იოანეს მოწაფეებს და სურდათ ესწავლათ ლოცვა. მაცხოვარი არ უარყოფს მათ სურვილს და ასწავლის მათ ლოცვას. მამაო ჩვენო, რომელიც ზეცაში ხარ - შენიშნე ლოცვის ძალა! ის მაშინვე ამაღლებს შენს ამაღლებამდე და რამდენადაც შენ ღმერთს მამას უწოდებ, არწმუნებ საკუთარ თავს, რომ ყველა ღონე არ დაკარგო მამის მსგავსება, არამედ დაემსგავსო მას. სიტყვა „მამა“ გვიჩვენებს, თუ რა სიკეთით გქონდა პატივი ღვთის ძედ გახდომით“.
წმინდა სვიმეონ თესალონიკელი:
„მამაო ჩვენო! - იმიტომ, რომ ის არის ჩვენი შემოქმედი, რომელმაც არარაობიდან არსებამდე მოგვიყვანა, და რადგან მადლით არის ჩვენი მამა ძის მეშვეობით, ბუნებით იგი ჩვენნაირი გახდა.
წმინდა ტიხონ ზადონსკი:
"სიტყვებიდან "მამაო ჩვენო!" ჩვენ ვიგებთ, რომ ღმერთი არის ქრისტიანების ჭეშმარიტი მამა და ისინი არიან „ღვთის ძეები ქრისტე იესოში რწმენით“ (გალ. 3:26). ამიტომ, როგორც ჩვენმა მამამ, ჩვენ თავდაჯერებულად უნდა მოვუხმოთ მას, როგორც ხორციელი მშობლების შვილები მოუხმობენ მათ და ყოველი საჭიროებისას მათ ხელებს გავწვდით“.
შენიშვნა: ქ თეოფანე, ვიშას განსვენება (10 წლის 1815 იანვარი - 6 წლის 1894 იანვარი) აღინიშნება 10 იანვარს (23 იანვარი). წლის სტილით) და 16 ივნისს (წმინდა თეოფანეს ნაწილების გადმოსვენება).
