ਸੇਂਟ ਜੌਨ ਕ੍ਰਿਸੋਸਟੋਮ ਦੁਆਰਾ
ਤਦ, ਤਾਰਹ ਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਯਹੋਵਾਹ ਨੇ ਅਬਰਾਮ ਨੂੰ ਆਖਿਆ, ਆਪਣੇ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚੋਂ, ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚੋਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਘਰੋਂ ਨਿੱਕਲ ਜਾ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਾ ਜੋ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਵਿਖਾਵਾਂਗਾ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਇੱਕ ਮਹਾਨ ਭਾਸ਼ਾ ਬਣਾਵਾਂਗਾ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਆਂਗਾ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕਰਾਂਗਾ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਮੁਬਾਰਕ ਹੋਵੋਗੇ। ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿਆਂਗਾ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਸੌਂਹ ਖਾਂਦਾ ਹੈ ਉਸਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦੇਵਾਂਗਾ: ਅਤੇ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਤੇਰੇ ਕਾਰਨ ਅਸੀਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਗੇ (ਜਨ. XII, 1, 2, 3)। ਆਓ ਆਪਾਂ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਨਾਲ ਪਰਖੀਏ ਤਾਂ ਜੋ ਪਤਵੰਤੇ ਦੀ ਰੱਬ-ਪ੍ਰੇਮੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕੇ।
ਆਓ ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਨਜ਼ਰਅੰਦਾਜ਼ ਨਾ ਕਰੀਏ, ਪਰ ਆਓ ਵਿਚਾਰ ਕਰੀਏ ਕਿ ਇਹ ਹੁਕਮ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਆਪਣੀ ਧਰਤੀ ਤੋਂ, ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਤੋਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਘਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੋ, ਅਤੇ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਜਾਓ ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ। ਛੱਡੋ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਜਾਣਿਆ ਅਤੇ ਭਰੋਸੇਮੰਦ ਹੈ, ਅਤੇ ਅਣਜਾਣ ਅਤੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿਓ. ਦੇਖੋ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਧਰਮੀ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਸਿਖਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਅਦਿੱਖ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੱਖ ਅਤੇ ਭਵਿੱਖ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹੀ ਤਰਜੀਹ ਦੇਣ. ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਗੈਰ-ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਹੁਕਮ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ; (ਹੁਕਮ ਦਿੱਤਾ) ਉਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਲਈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਆਪਣੀ ਸਾਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਸਾਰਾ ਘਰ ਛੱਡਣ ਲਈ, ਅਤੇ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਜਾਂ ਪਰਵਾਹ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਸੀ ਉੱਥੇ ਜਾਣ ਲਈ। (ਪਰਮਾਤਮਾ) ਨੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਵਸਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸਦੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨਾਲ ਉਸਨੇ ਪਤਵੰਤੇ ਦੀ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੀ ਪਰਖ ਕੀਤੀ: ਜਾਓ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਧਰਤੀ ਵੱਲ, ਅਤੇ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ। ਸੋਚੋ, ਪਿਆਰੇ, ਇਸ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿੰਨੀ ਉੱਚੀ ਆਤਮਾ, ਕਿਸੇ ਜਨੂੰਨ ਜਾਂ ਆਦਤ ਤੋਂ ਮੁਕਤ, ਲੋੜ ਸੀ. ਵਾਸਤਵ ਵਿੱਚ, ਜੇਕਰ ਹੁਣ ਵੀ, ਜਦੋਂ ਪਵਿੱਤਰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਫੈਲ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਇਸ ਆਦਤ ਨਾਲ ਇੰਨੇ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ ਕਿ ਉਹ ਸਭ ਕੁਝ ਛੱਡਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਸਭ ਕੁਝ ਤਬਦੀਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਨਗੇ, ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੋਵੇ, ਉਹ ਜਗ੍ਹਾ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਹੁਣ ਤੱਕ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ, ਅਤੇ ਅਜਿਹਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਸਿਰਫ਼ ਆਮ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਨਹੀਂ, ਸਗੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਜੀਵਨ ਦੇ ਰੌਲੇ-ਰੱਪੇ ਤੋਂ ਸੰਨਿਆਸ ਲੈ ਲਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸੰਨਿਆਸੀ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਚੁਣਿਆ ਹੈ - ਤਾਂ ਇਸ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਲਈ ਅਜਿਹੇ ਹੁਕਮ ਤੋਂ ਪਰੇਸ਼ਾਨ ਹੋਣਾ ਅਤੇ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਸੰਕੋਚ ਕਰਨਾ ਸੁਭਾਵਿਕ ਸੀ। ਇਹ. ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਚਲੇ ਜਾਓ, ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਘਰ ਨੂੰ ਛੱਡ ਦਿਓ, ਅਤੇ ਉਸ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਜਾਓ, ਜੋ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦਿਖਾਵਾਂਗਾ। ਕੌਣ ਅਜਿਹੇ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦੁਆਰਾ ਉਲਝਣ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ? ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਸਥਾਨ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ ਦੀ ਘੋਸ਼ਣਾ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, (ਰੱਬ) ਧਰਮੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਅਨਿਸ਼ਚਿਤਤਾ ਨਾਲ ਪਰਖਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਅਜਿਹਾ ਹੁਕਮ ਕਿਸੇ ਹੋਰ, ਕਿਸੇ ਆਮ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਖਦਾ: ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਵੇ; ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਛੱਡਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਦਿੰਦੇ ਹੋ ਜਿੱਥੇ ਮੈਂ ਹੁਣ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ, ਮੇਰੀ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ, ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਦਾ ਘਰ; ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਥਾਂ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੱਸਦੇ ਜਿੱਥੇ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੋਵੇ ਕਿ ਦੂਰੀ ਕਿੰਨੀ ਵੱਡੀ ਹੈ? ਮੈਂ ਕਿਵੇਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਧਰਤੀ ਇਸ ਧਰਤੀ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵਧੀਆ ਅਤੇ ਵਧੇਰੇ ਫਲਦਾਰ ਹੋਵੇਗੀ ਜੋ ਮੈਂ ਛੱਡਾਂਗਾ? ਪਰ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਅਜਿਹਾ ਕੁਝ ਨਾ ਕਿਹਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੋਚਿਆ, ਅਤੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਮਹੱਤਤਾ ਨੂੰ ਵੇਖਦਿਆਂ, ਉਸ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਜੋ ਸੀ, ਉਸ ਨੂੰ ਅਣਜਾਣ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦਿੱਤੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜੇ ਉਸ ਕੋਲ ਉੱਚੀ ਆਤਮਾ ਅਤੇ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਦਿਮਾਗ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਜੇ ਉਸ ਕੋਲ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਵਿਚ ਰੱਬ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਹੁਨਰ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇਕ ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਣ ਰੁਕਾਵਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਸੀ - ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੀ ਮੌਤ। ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰ, ਆਪਣੇ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਦੇ ਤਾਬੂਤ ਕਾਰਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਥਾਵਾਂ 'ਤੇ ਮਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਜਿੱਥੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਖਤਮ ਕੀਤੀ ਸੀ।
4. ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਲਈ, ਜੇ ਉਹ ਬਹੁਤ ਹੀ ਰੱਬ ਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਨਾ ਹੁੰਦਾ, ਤਾਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀ ਇਹ ਸੋਚਣਾ ਸੁਭਾਵਕ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ, ਮੇਰੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਆਪਣਾ ਵਤਨ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ, ਆਪਣੀਆਂ ਪੁਰਾਣੀਆਂ ਆਦਤਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ, ਸਾਰੇ (ਰੁਕਾਵਟ), ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੱਥੇ ਆਏ, ਅਤੇ ਕੋਈ ਲਗਭਗ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਕਾਰਨ ਉਹ ਇੱਕ ਪਰਦੇਸ ਵਿੱਚ ਮਰ ਗਿਆ; ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਮੌਤ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਿਸਮਤ ਵਿੱਚ ਚੁਕਾਉਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰ ਦੇ ਨਾਲ, ਉਸਦੇ ਤਾਬੂਤ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਸੇਵਾਮੁਕਤ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹਾਂ? ਹਾਲਾਂਕਿ, ਕੁਝ ਵੀ ਉਸਦੇ ਦ੍ਰਿੜ ਇਰਾਦੇ ਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ ਸੀ; ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ ਪਿਆਰ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਆਸਾਨ ਅਤੇ ਆਰਾਮਦਾਇਕ ਜਾਪਦੀ ਹੈ।
ਇਸ ਲਈ, ਪਿਆਰੇ, ਪਿਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਮਿਹਰ ਬਹੁਤ ਮਹਾਨ ਹੈ! ਉਹ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਮੈਂ ਅਸੀਸ ਦਿਆਂਗਾ ਜੋ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸੀਸ ਦਿੰਦਾ ਹੈ; ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿਆਂਗਾ ਜੋ ਤੈਨੂੰ ਸਰਾਪ ਦਿੰਦੇ ਹਨ, ਅਤੇ ਤੇਰੇ ਕਾਰਨ ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਘਰਾਣੇ ਮੁਬਾਰਕ ਹੋਣਗੇ. ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਤੋਹਫ਼ਾ ਹੈ! ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਧਰਤੀ ਦੇ ਸਾਰੇ ਕਬੀਲੇ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਦੁਆਰਾ ਬਖਸ਼ਿਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨਗੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਮ ਨੂੰ ਧਾਰਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਤਮ ਸ਼ਾਨ ਰੱਖਣਗੇ।
ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਨਾ ਤਾਂ ਉਮਰ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕੋਈ ਹੋਰ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਘਰੇਲੂ ਜੀਵਨ ਨਾਲ ਜੋੜ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਉਸਦੇ ਲਈ ਇੱਕ ਰੁਕਾਵਟ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕੀਤਾ; ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਪਰਮੇਸ਼ੁਰ ਲਈ ਪਿਆਰ ਨੇ ਸਭ ਕੁਝ ਜਿੱਤ ਲਿਆ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜਦੋਂ ਆਤਮਾ ਪ੍ਰਸੰਨ ਅਤੇ ਸੁਚੇਤ ਹੁੰਦੀ ਹੈ, ਉਹ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਲੈਂਦੀ ਹੈ, ਹਰ ਚੀਜ਼ ਆਪਣੀ ਮਨਪਸੰਦ ਵਸਤੂ ਵੱਲ ਵਧਦੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਭਾਵੇਂ ਕੋਈ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਇਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਆਉਂਦੀ ਹੈ, ਇਹ ਉਹਨਾਂ ਦੁਆਰਾ ਦੇਰੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਪਰ ਸਭ ਕੁਝ ਲੰਘਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਨਹੀਂ ਰੁਕਦਾ. ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਨੇ ਭਾਵੇਂ ਬੁਢਾਪੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਕਈ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਦੁਆਰਾ ਰੋਕਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ, ਫਿਰ ਵੀ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਬੰਧਨ ਤੋੜ ਲਏ, ਅਤੇ, ਇੱਕ ਜਵਾਨ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਚੀਜ਼ ਤੋਂ ਬੇਰੋਕ, ਇਸਨੇ ਹੁਕਮ ਦੀ ਪਾਲਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਹਲੀ ਅਤੇ ਕਾਹਲੀ ਕੀਤੀ। ਪ੍ਰਭੂ। ਅਤੇ ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਕਿ ਜੋ ਕੋਈ ਵੀ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਅਤੇ ਬਹਾਦਰੀ ਵਾਲਾ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਪਹਿਲਾਂ ਤੋਂ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ ਜੋ ਅਜਿਹੇ ਉੱਦਮ ਵਿੱਚ ਰੁਕਾਵਟ ਬਣ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿਚ ਰੱਖੇ ਬਿਨਾਂ, ਆਦਤ, ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰੀ, ਜਾਂ ਆਪਣੇ ਪਿਤਾ ਦੇ ਘਰ, ਜਾਂ ਉਸ ਦੇ (ਪਿਤਾ) ਦੇ ਤਾਬੂਤ ਜਾਂ ਬੁਢਾਪੇ ਬਾਰੇ ਸੋਚੇ ਬਿਨਾਂ, ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਸਾਰੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਉਸੇ ਵੱਲ ਸੇਧਿਤ ਕੀਤਾ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸ ਨੂੰ ਪ੍ਰਭੂ ਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ. ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕ ਅਦਭੁਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ: ਬਹੁਤ ਬੁਢਾਪੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਆਦਮੀ, ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ, ਬਜ਼ੁਰਗ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨਾਲ, ਘੁੰਮ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ ਸੀ ਕਿ ਉਸਦੀ ਭਟਕਣਾ ਕਿੱਥੇ ਖਤਮ ਹੋਵੇਗੀ. ਅਤੇ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਬਾਰੇ ਵੀ ਸੋਚਦੇ ਹੋ ਕਿ ਉਸ ਸਮੇਂ ਸੜਕਾਂ ਕਿੰਨੀਆਂ ਔਖੀਆਂ ਸਨ (ਫਿਰ ਇਹ ਅਸੰਭਵ ਸੀ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੁਣ, ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੁਤੰਤਰ ਤੌਰ 'ਤੇ ਤੰਗ ਕਰਨਾ, ਅਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਫ਼ਰ ਨੂੰ ਸਹੂਲਤ ਨਾਲ ਕਰਨਾ, ਕਿਉਂਕਿ ਸਾਰੀਆਂ ਥਾਵਾਂ' ਤੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਅਥਾਰਟੀ ਸਨ, ਅਤੇ ਯਾਤਰੀਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਭੇਜਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਇੱਕ ਮਾਲਕ ਤੋਂ ਦੂਜੇ ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਲਗਭਗ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਇੱਕ ਰਾਜ ਤੋਂ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ), ਤਾਂ ਇਹ ਸਥਿਤੀ ਧਰਮੀ ਲਈ ਕਾਫ਼ੀ ਰੁਕਾਵਟ ਬਣ ਸਕਦੀ ਸੀ ਜੇਕਰ ਉਸ ਕੋਲ ਮਹਾਨ ਪਿਆਰ (ਰੱਬ ਲਈ) ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਹੁਕਮ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਦੀ ਤਿਆਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੀ। ਪਰ ਉਸਨੇ ਇਹਨਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਾਲੇ ਵਾਂਗ ਪਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਅਤੇ ... ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨਾਲ ਮਜ਼ਬੂਤ ਕਰ ਕੇ ਅਤੇ ਵਾਅਦਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਦੇ ਅੱਗੇ ਝੁਕ ਕੇ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਯਾਤਰਾ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਕੀਤਾ।
ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖਦੇ ਹੋ ਕਿ ਨੇਕੀ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਦੋਵੇਂ ਕੁਦਰਤ 'ਤੇ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਆਜ਼ਾਦ ਇੱਛਾ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਕਰਦੇ ਹਨ?
ਫਿਰ, ਤਾਂ ਜੋ ਅਸੀਂ ਜਾਣ ਸਕੀਏ ਕਿ ਇਹ ਦੇਸ਼ ਕਿਸ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ: ਕਨਾਨੀ ਉਦੋਂ ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਰਹਿੰਦੇ ਸਨ। ਮੁਬਾਰਕ ਮੂਸਾ ਨੇ ਇਹ ਟਿੱਪਣੀ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਉਦੇਸ਼ ਦੇ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਪਤਵੰਤੇ ਦੀ ਬੁੱਧੀਮਾਨ ਆਤਮਾ ਨੂੰ ਪਛਾਣ ਸਕੋ ਅਤੇ ਇਸ ਤੱਥ ਤੋਂ ਕਿ ਉਹ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਥਾਨ ਅਜੇ ਵੀ ਕਨਾਨੀਆਂ ਦੇ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਸਨ, ਕੁਝ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ ਇੱਕ ਭਟਕਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਭਟਕਣ ਵਾਲੇ ਵਾਂਗ ਰਹਿਣਾ ਪਿਆ ਸੀ। ਗਰੀਬ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ, ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਕੋਈ ਆਸਰਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ। ਅਤੇ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸਨੇ ਇਸ ਬਾਰੇ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਨਹੀਂ ਕਿਹਾ: ਇਹ ਕੀ ਹੈ? ਮੈਂ, ਜੋ ਹਰਾਨ ਵਿੱਚ ਇੰਨੀ ਇੱਜ਼ਤ ਅਤੇ ਇੱਜ਼ਤ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਹੁਣ ਇੱਕ ਜੜ੍ਹ ਰਹਿਤ, ਇੱਕ ਭਟਕਣ ਵਾਲੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਅਜਨਬੀ ਵਾਂਗ, ਇੱਥੇ ਅਤੇ ਇੱਥੇ ਰਹਿਮ ਨਾਲ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਗਰੀਬ ਪਨਾਹ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਲਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਭਾਲਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ - ਅਤੇ ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਵੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਦਾ, ਪਰ ਤੰਬੂਆਂ ਅਤੇ ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਅਤੇ ਹੋਰ ਸਾਰੀਆਂ ਤਬਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਹਾਂ!
7. ਪਰ ਇਸ ਲਈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਉਪਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਜਾਰੀ ਨਾ ਰੱਖੀਏ, ਆਓ ਇੱਥੇ ਰੁਕ ਕੇ ਸ਼ਬਦ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰੀਏ, ਤੁਹਾਡੇ ਪਿਆਰ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਇਸ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਆਤਮਕ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਰੀਸ ਕਰੋ। ਸੱਚਮੁੱਚ, ਇਹ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਗੱਲ ਹੋਵੇਗੀ ਜੇਕਰ, ਜਦੋਂ ਇਹ ਧਰਮੀ ਮਨੁੱਖ, (ਆਪਣੀ) ਧਰਤੀ ਤੋਂ (ਦੂਜੇ ਦੀ) ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਬੁਲਾਏ ਜਾਣ ਦੇ ਦੌਰਾਨ, ਅਜਿਹੀ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਦਿਖਾਈ ਕਿ ਨਾ ਤਾਂ ਬੁਢਾਪੇ, ਨਾ ਹੋਰ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਗਿਣਿਆ ਹੈ, ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ (ਉਦੋਂ) ਦੀਆਂ ਅਸੁਵਿਧਾਵਾਂ। ਸਮਾਂ, ਜਾਂ ਹੋਰ ਮੁਸ਼ਕਲਾਂ ਜੋ ਉਸਨੂੰ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ, ਉਸਨੂੰ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਤੋਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀਆਂ ਸਨ, ਪਰ, ਸਾਰੇ ਬੰਧਨਾਂ ਨੂੰ ਤੋੜ ਕੇ, ਉਹ, ਬੁੱਢਾ ਆਦਮੀ, ਇੱਕ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਨੌਜਵਾਨ ਵਾਂਗ, ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ, ਭਤੀਜੇ ਅਤੇ ਨੌਕਰਾਂ ਨਾਲ, ਭੱਜ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ, ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ. ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦਾ ਹੁਕਮ, ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਅਸੀਂ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਧਰਤੀ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਬੁਲਾਏ ਗਏ ਹਾਂ, ਪਰ ਧਰਤੀ ਤੋਂ ਸਵਰਗ ਤੱਕ, ਅਸੀਂ ਧਰਮੀ ਲੋਕਾਂ ਵਾਂਗ ਆਗਿਆਕਾਰੀ ਵਿੱਚ ਉਹੀ ਜੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾਵਾਂਗੇ, ਪਰ ਅਸੀਂ ਖਾਲੀ ਅਤੇ ਮਾਮੂਲੀ ਕਾਰਨ ਪੇਸ਼ ਕਰਾਂਗੇ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਕਰਾਂਗੇ. ਨਾ ਤਾਂ (ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੇ) ਵਾਅਦਿਆਂ ਦੀ ਮਹਾਨਤਾ ਜਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਗਤ ਅਤੇ ਅਸਥਾਈ ਤੌਰ 'ਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਕੋਈ ਮਹੱਤਤਾ, ਨਾ ਹੀ ਕਾਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦੀ ਸ਼ਾਨ, - ਇਸ ਦੇ ਉਲਟ, ਅਸੀਂ ਅਜਿਹੀ ਅਣਦੇਖੀ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਵਾਂਗੇ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਸਥਾਈ ਨੂੰ ਤਰਜੀਹ ਦੇਵਾਂਗੇ। ਸਦਾ ਕਾਇਮ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ, ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਆਕਾਸ਼ ਤੱਕ, ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਉਸ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਰੱਖਾਂਗੇ ਜੋ ਕਦੇ ਵੀ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੀ, ਜੋ ਉਸ ਦੇ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਡ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।"
ਸਰੋਤ: ਸੇਂਟ ਜੌਨ ਕ੍ਰਿਸੋਸਟੋਮ. ਉਤਪਤ ਦੀ ਕਿਤਾਬ 'ਤੇ ਗੱਲਬਾਤ.
ਗੱਲਬਾਤ XXXI। ਅਤੇ ਤਾਰਹ ਨੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰਾਂ ਅਬਰਾਮ ਅਤੇ ਨਾਹੋਰ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਰਾਨ ਦੇ ਪੁੱਤਰ ਲੂਤ ਨੂੰ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਨੂੰਹ ਸਾਰਈ ਨੂੰ ਜੋ ਉਸਦੇ ਪੁੱਤਰ ਅਬਰਾਮ ਦੀ ਪਤਨੀ ਸੀ, ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਮੈਂ ਉਸਨੂੰ ਕਸਦੀਆਂ ਦੇ ਦੇਸ ਵਿੱਚੋਂ ਕੱਢ ਲਿਆਇਆ ਅਤੇ ਕਨਾਨ ਦੀ ਧਰਤੀ ਨੂੰ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਹਾਰਾਨ ਤੱਕ ਵੀ ਆਇਆ, ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਰਹਿਣ ਲੱਗਾ (ਜਨਰਲ XI, 31)
ਚਿੱਤਰਕਾਰੀ ਫੋਟੋ: ਓਲਡ ਟੈਸਟਾਮੈਂਟ ਇਬਰਾਨੀ।
