Traktat przeciwko zanieczyszczeniu tworzywami sztucznymi, nieśmiałe zwycięstwo

Od 29 maja do 2 czerwca 175 krajów osiągnęło porozumienie w sprawie międzynarodowego traktatu mającego na celu zwalczanie zanieczyszczenia tworzywami sztucznymi.

Przemawiając podczas poniedziałkowego otwarcia szefowa UNEP Inger Andersen bez ogródek stwierdziła, że ​​„nie możemy odzyskać naszej drogi wyjścia z tego bałaganu”, dodając, że „tylko eliminacja, redukcja, podejście uwzględniające cały cykl życia, przejrzystość i sprawiedliwa transformacja mogą przynieść sukces”.

W swoim przemówieniu wprowadzającym Emmanuel Macron nazwał zanieczyszczenie tworzywami sztucznymi „bombą zegarową”: „Dzisiaj wydobywamy paliwa kopalne, aby wyprodukować plastik, który następnie spalamy. To jest ekologiczny nonsens.

Po pięciu dniach żmudnych negocjacji pierwsza wersja zostanie przeanalizowana w listopadzie na spotkaniu w Nairobi (Kenia), z myślą o ostatecznym traktacie do końca 2024 r.

Na ostatnim spotkaniu pod przewodnictwem Francji i Brazylii proponowana rezolucja została przyjęta na sesji plenarnej o godz Unesco centrali w Paryżu w piątek wieczorem.

Zgodnie z treścią tekstu „Międzynarodowy Komitet Negocjacyjny (INC) zwraca się do swojego przewodniczącego o przygotowanie, przy pomocy sekretariatu, projektu pierwszej wersji prawnie wiążącej umowy międzynarodowej”.
Negocjatorzy, którzy spotykali się od poniedziałku, mogli dotrzeć do sedna sprawy dopiero w środę wieczorem, po dwóch dniach blokowania przez Arabię ​​Saudyjską i kilka krajów Zatoki Perskiej, Rosję, Chiny, Brazylię i Indie. Blokada ta wiązała się z pytaniem, czy odwołać się do większości dwóch trzecich głosów w przypadku braku jednomyślności podczas przyszłego rozpatrywania projektu traktatu. W pięciowierszowym oświadczeniu potwierdzającym rozbieżności temat został przełożony.

Dyskusje ujawniły sprzeczne podejścia: z jednej strony zwolennicy ambitnego porozumienia, którzy chcą zająć się plastikiem od produkcji do utylizacji. Te ostatnie, na czele z Norwegią i Rwandą, w tym z Unią Europejską i Japonią, stawiają na wiążące cele ograniczenia produkcji plastiku i zakazania najbardziej problematycznych zastosowań (w tym tworzyw sztucznych jednorazowego użytku). Z drugiej strony grupa krajów, które są głównymi producentami ropy naftowej i tworzyw sztucznych, skupia się na kwestii odpadów, opowiadając się za recyklingiem lub innymi rozwiązaniami technologicznymi mającymi na celu złagodzenie problemu. Kraje te, w tym Chiny i Stany Zjednoczone, naciskają na mniej restrykcyjny tekst.

Według francuskiej gazety Mediapart 190 lobbystów próbowało zahamować postęp. Bronili interesów światowych gigantów, takich jak Nestlé, Lego, Exxon Mobil i Coca-Cola, oraz francuskich firm, takich jak Carrefour, Michelin, Danone czy Total Energies.

Jak również ich przedstawiciele, zwłaszcza European Plastics Europie stowarzyszenia stojące za pozornie zielonymi strukturami, takie jak organizacja pozarządowa Alliance to End Plastic Waste (założona przez przemysł naftowy), były dobrze reprezentowane na Unesco. Ale wszyscy zawodowi, naukowi i asocjacyjni obserwatorzy, którzy pojawili się licznie, nie mogli wejść każdego dnia z powodu braku miejsca.

Czy wiesz?

Ponad 400 milionów ton plastiku jest produkowanych co roku na całym świecie, z czego połowa jest przeznaczona do jednorazowego użytku. Z tego mniej niż 10 procent jest poddawane recyklingowi.

Szacuje 19-23 milionów ton trafia rocznie do jezior, rzek i mórz. To w przybliżeniu waga 2,200 wież Eiffla razem wziętych.

Około 11 milionów ton plastikowych odpadów trafia rocznie do oceanów. Do 2040 roku liczba ta może się potroić, a ponad 800 gatunków morskich i przybrzeżnych jest dotkniętych tym zanieczyszczeniem poprzez połknięcie, splątanie i inne niebezpieczeństwa.

Microplastics – drobne cząsteczki plastiku o średnicy do 5 mm – przedostają się do żywności, wody i powietrza. Szacuje się, że każda osoba na planecie zużywa ponad 50,000 XNUMX plastikowych cząstek rocznie, co odpowiada karcie kredytowej – i znacznie więcej, jeśli weźmie się pod uwagę wdychanie.

Wyrzucane lub spalane jednorazowe tworzywa sztuczne szkodzą zdrowiu ludzkiemu i różnorodności biologicznej oraz zanieczyszczają każdy Ekosystem od szczytów gór po dno oceanu.