Przez św. Bazylego Wielkiego
Zasada moralna 80
Rozdział 22
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Wiara, która działa przez miłość (Gal. 5:6).
Co jest nieodłącznym elementem wiary? Bezstronna ufność w prawdziwość natchnionych słów Boga, której nie zachwiała ani myśl wynikająca z naturalnej konieczności, ani pozorna pobożność.
Co jest charakterystyczne dla wiernych? Żyjąc w tej pewności dzięki mocy tego, co zostało powiedziane, nie odważając się niczego usunąć ani dodać. Bo jeśli „wszystko, co nie jest z wiary, jest grzechem” (Rz 14:23), zgodnie z tym, co powiedział apostoł, „a wiara pochodzi ze słuchania, a słuchanie słowa Bożego” (Rz 10:17), wtedy wszystko, co jest poza natchnionym Pismem, a co nie jest z wiary, jest grzechem.
Co jest charakterystyczne dla miłości Boga? Przestrzegając Jego przykazań, szukając Jego chwały.
Czym charakteryzuje się miłość do bliźniego? Nie szukać tego, co własne, ale tego, co przynosi ukochanej osobie korzyść zarówno duchową, jak i fizyczną.
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Narodzić się na nowo poprzez chrzest wodą i Duchem.
Czym charakteryzuje się woda urodzona? Aby Chrystus raz na zawsze umarł za grzechy, aby był martwy i odporny na wszelkie przestępstwa, zgodnie z tym, co napisano: „Którzy zostali ochrzczeni w Chrystusa Jezusa, my zostaliśmy ochrzczeni w śmierć jego; i tak zostaliśmy razem z Nim pogrzebani przez chrzest w śmierć, wiedząc, że nasz stary człowiek został wraz z Nim ukrzyżowany, aby grzeszne ciało zostało zniszczone, abyśmy już nie byli niewolnikami grzechu” (Rzym. 6:3-). 4a, 6).
Co jest charakterystyczne dla narodzenia się z Ducha? Stać się według danej mu miary tym, z czego się narodził, zgodnie z tym, co napisano: „To, co się z ciała narodziło, jest ciałem, a to, co się z Ducha narodziło, jest duchem” (J 3).
Co jest charakterystyczne dla urodzonych powyżej? Zrzucić starego człowieka z jego czynami i tęsknotami i przyoblec się w nowego człowieka, odnawianego w wiedzy, na obraz swego Stwórcy (por. Kol 3-9), zgodnie z tym, co zostało powiedziane: „ wszyscy, którzy zostali ochrzczeni w Chrystusie, przyoblekliście się w Chrystusa” (Gal. 10:3).
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Oczyszczenie się od wszelkich cielesnych i duchowych zmaz przez krew Chrystusa i pełnienie świętych uczynków z bojaźnią Bożą i miłością Chrystusa (por. 2 Kor 7) oraz brak skazy, przywary lub czegoś podobnego, ale będąc świętym i nienagannym (Efez. 1:5), a tym samym spożywając Ciało Chrystusa i pijąc jego krew, „bo kto je i pije niegodnie, je i pije swoje potępienie” (27 Kor. 1:11).
Czym charakteryzują się ci, którzy jedzą chleb i piją kielich Pański? Nieustanne zachowywanie pamięci o Tym, który za nas umarł i zmartwychwstał.
Co jest charakterystyczne dla tych, którzy przechowują tę pamięć? Aby nie żyli dla siebie, ale dla Tego, który za nich umarł i zmartwychwstał (2 Kor. 5:15).
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Aby we wszystkim przewyższyć uczonych w Piśmie i faryzeuszy (Mat. 5:20), według miary nauki Pańskiej według Ewangelii.
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Kochajcie się wzajemnie, tak jak Chrystus nas umiłował (Efez. 5:2).
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Aby zawsze widzieć Pana przed sobą (Ps. 15:8).
Co jest charakterystyczne dla chrześcijanina? Być czujnym w każdym dniu i godzinie i stale gotowym w największej doskonałości, by podobać się Bogu, wiedząc, że Pan przyjdzie o godzinie, której się nie spodziewa (por. Łk 12, 40).
Uwaga: Zasady moralne (Regulae morales; Ἀρχή τῶν ἠθικῶν) są dziełem św. Bazylego Wielkiego, w którym wypełnia on najlepiej, jak potrafi, obietnicę daną ascetom regionu Pontu: zebrać w jednym miejscu zakazy i obowiązki rozproszone tu i ówdzie w Nowym Testamencie dla tego, kto żyje według przykazań Bożych. Są to wskazówki duchowe, które w pewnym stopniu przypominają podręczny podręcznik do tekstów Nowego Testamentu. Zawierają osiemdziesiąt zasad, a każda reguła jest podzielona na inną liczbę rozdziałów.
Ostatnia Reguła 80 zawiera dwadzieścia dwa rozdziały, które w sposób ogólny omawiają, kim powinni być chrześcijanie oraz ci, którym powierzono głoszenie Ewangelii.
Zasada ta kończy się rozdziałem 22, który jednak różni się od pozostałych. Być może należy go postrzegać jako epilog do całych Reguł Moralnych. Oczywiście i w nim święty pozostaje wierny sobie, wypełniając go cytatami i nawiązaniami do tekstów biblijnych, ale jednocześnie czytając go, pozostaje poczucie nieustannego wzniesienia, w którym każda odpowiedź prowadzi do następne pytanie.
Źródło: Patrologia Graeca 31, 868C-869C.
