autorstwa Martina Hoeggera
Akra, 19 kwietnia 2024 r. Przewodnik nas ostrzegł: historia Cape Coast – 150 km od Akry – jest smutna i odrażająca; musimy być silni, aby wytrzymać to psychicznie! Tę twierdzę zbudowaną w XVII wieku przez Anglików odwiedziło około 17 delegatów na Światowe Forum Chrześcijańskie (GFM)
Odwiedzamy podziemne przejścia, niektóre bez świetlików, w których tłoczyli się niewolnicy udający się do Ameryk. Cóż za kontrast z dużym pokojem gubernatora z dziewięcioma oknami i jego jasną sypialnią z pięcioma oknami! Nad tymi ciemnymi miejscami kościół anglikański zbudowany przez „Towarzystwo Krzewienia Ewangelii”. „Gdzie śpiewano alleluja, a na dole niewolnicy wykrzykiwali swoje cierpienie” – wyjaśnia nasz przewodnik!
Najbardziej niepokojące jest religijne uzasadnienie niewolnictwa. Oprócz kościoła-twierdzy i katedry metodystów kilkaset metrów dalej, oto napis w języku niderlandzkim na szczycie drzwi, w innej fortecy położonej niedaleko naszej, pokazany mi przez odwiedzającego ją uczestnika: „The Pan wybrał Syjon, chciał go uczynić swoim mieszkaniem.” Co miał na myśli osoba, która napisała ten cytat z Psalmu 132, werset 12? Na innych drzwiach widnieje napis „drzwi bez powrotu”: wywiezieni do kolonii niewolnicy stracili wszystko: swoją tożsamość, swoją kulturę, swoją godność!
Aby uczcić 300. rocznicę budowy tej twierdzy, Afrykański Instytut Genesis umieścił tablicę pamiątkową z cytatem z fragmentu Księgi Rodzaju: „(Bóg) powiedział do Abrama: Wiedz, że twoi potomkowie będą przebywać jako imigranci w kraju to nie jest ich; będą tam niewolnikami i będą uciskani przez czterysta lat. Ale osądzę naród, którego byli niewolnikami, i wtedy wyjdą z wielkim majątkiem”. (15.13-14)
W katedrze metodystów w Cape Coast
Pytanie, które towarzyszyło mi wchodząc do tej współczesnej katedry handlu niewolnikami, zadał mi Casely Essamuah, sekretarz generalny GFM: „Gdzie dzisiaj mają miejsce te okropności? »
Następnie w obecności miejscowego biskupa metodystów odbywa się „modlitwa lamentu i pojednania”. Ten werset z Psalmu 130 nadaje ton uroczystości: „Z głębokości wołamy do Ciebie. Panie, wysłuchaj głosu mojego” (w.1). Kazania wygłasza ks. Merlyna Hyde’a Riley’a Unii Baptystów Jamajki i wicemoderator Komitetu Centralnego Światowej Rady Kościołów. Uważa się za „potomkę rodziców-niewolników”. Na podstawie Księgi Hioba pokazuje, że Hiob wbrew wszelkim przeciwnościom protestuje przeciwko niewolnictwu, którego podstawową zasadą jest obrona godności ludzkiej. Nie można usprawiedliwić tego, co niewybaczalne, ani usprawiedliwić tego, co nieusprawiedliwione. „Musimy uznać nasze niepowodzenia i lamentować jak Hiob oraz potwierdzić nasze wspólne człowieczeństwo, stworzone na obraz Boga” – powiedziała.
Następnie Setri Nyomi, pełniący obowiązki sekretarza generalnego Światowej Wspólnoty Kościołów Reformowanych, wraz z dwoma innymi delegatami Kościołów Reformowanych, przypomnieli opublikowaną w 2004 r. „Wyznanie z Akry”, w której potępiono współudział chrześcijan w niesprawiedliwości. „To współudział trwa nadal i dzisiaj wzywa nas do pokuty”.
Co się tyczy Rosemarie Wenner, niemiecki biskup metodystyczny, wspomina, że Wesley zajął stanowisko przeciwko niewolnictwu. Jednak metodyści poszli na kompromis i usprawiedliwili to. Przebaczenie, pokuta i odnowienie są konieczne: „Duch Święty prowadzi nas nie tylko do pokuty, ale także do zadośćuczynienia” – precyzuje.
Uroczystość uświetniły pieśni, wśród których znalazło się niezwykle wzruszające „Oh Freedom”, skomponowane przez niewolnika z plantacji bawełny w Ameryce:
Och, wolność / Och, wolność nade mną
Ale zanim stanę się niewolnikiem / zostanę pochowany w grobie
I idź do domu, do mojego Pana, i bądź wolny
Echa z wizyty w Cape Coast
Wizyta ta była zarazem spotkaniem GCF. Kilku mówców wyraziło później wrażenie, jakie na nich wywarło. Mons Flávio Pace, sekretarz Dykasterii ds. Popierania Jedności Chrześcijan (Watykan), relacjonuje, że w czasie Wielkiego Tygodnia modlił się w miejscu zamknięcia Jezusa, pod kościołem św. Piotra in Gallicante w Jerozolimie, Psalmem 88: „Położyłeś mnie w najniższej otchłani, w najciemniejszych głębinach”. (w. 6). Pomyślał o tym psalmie w fortecy niewolników. „Musimy współpracować przeciwko wszelkim formom niewolnictwa, dawać świadectwo rzeczywistości Boga i wnosić jednającą moc Ewangelii” – powiedział.
Rozważając „głos dobrego pasterza” (Jan 10), Lawrence’a Kochendorfera, luterański biskup Kanady, powiedział: „Byliśmy świadkami okropności, które wydarzyły się w Cape Coast. Słyszeliśmy krzyki niewolników. Obecnie istnieją nowe formy niewolnictwa, w przypadku których wołają inne głosy. W Kanadzie dziesiątki tysięcy Hindusów zostało zabranych rodzinom do religijnych szkół z internatem.
Dzień po tej niezapomnianej wizycie, Esme Bowers ze Światowego Sojuszu Ewangelicznego obudziła się ze szczerą piosenką na ustach, napisaną przez kapitana statku niewolników: „Amazing Grace”. Stał się zagorzałym bojownikiem przeciwko niewolnictwu.
Co najbardziej dotknęło Michel Chamoun, Biskup syryjsko-prawosławny w Libanie podczas tych dni Forum zadawał następujące pytanie: „Jak można było usprawiedliwić ten wielki grzech niewolnictwa? » Każdy niewolnik jest istotą ludzką mającą prawo do godnego życia i przeznaczoną do życia wiecznego przez wiarę w Jezusa. Wolą Boga jest, abyśmy wszyscy zostali zbawieni. Ale jest też inna forma niewolnictwa: bycie więźniem własnego grzechu. „Odmowa proszenia Jezusa o przebaczenie stawia cię w okropnej sytuacji, ponieważ ma wieczne konsekwencje” – mówi.
Daniel Oko, organizacji uznanych Kościołów afrykańskich, widzi w miłości do pieniędzy źródło niewolnictwa, podobnie jak wszelkiej niegodziwości. Jeśli to zrozumiemy, będziemy mogli prosić o przebaczenie i pojednanie.
Dla indyjskiego teologa ewangelickiego Richarda Howella, trwały system kastowy w Indiach prowadzi nas do zdecydowanego potwierdzenia prawdy o istotach ludzkich stworzonych na obraz Boga, zgodnie z pierwszym rozdziałem Księgi Rodzaju. Nie jest wówczas możliwa żadna dyskryminacja. Właśnie o tym myślał podczas wizyty w Cape Coast.
Drodzy czytelnicy, ponieważ zostaliśmy wezwani do opowiedzenia o tym, co widzieliśmy w tym strasznym miejscu, a czego następnie doświadczyliśmy w katedrze w Cape Cost, przekazałem wam ten znaczący moment czwartego światowego spotkania Forum Chrześcijańskiego, wraz z refleksjami, jakie wzbudził .
