මාර්තු 22 වෙනිදා මානව හිමිකම් කවුන්සිලයේ දී NEP-JKGBL (ජාතික සමානතා පක්ෂය ජම්මු කාශ්මීරය, ගිල්ගිට් බෝල්ටිස්තාන් සහ ලඩාක්) විසින් සංවිධානය කරන ලද දකුණු ආසියාවේ සුළු ජාතීන්ගේ තත්ත්වය පිළිබඳ අතුරු උත්සවයක් ජිනීවාහි පලයිස් ඩෙස් නේෂන්ස්හිදී පැවැත්විණි. විද්වත් කමිටුවේ සාමාජිකයින් වූයේ සුළුතර ගැටළු පිළිබඳ විශේෂ වාර්තාකරු මහාචාර්ය නිකොලස් ලෙව්රත්, මාධ්‍යවේදියෙකු සහ ග්‍රීක පාර්ලිමේන්තුවේ හිටපු මන්ත්‍රී කොන්ස්ටන්ටින් බොග්ඩනොස් මහතා, සෙංගේ ට්සෙරිං මහතා, බ්‍රිතාන්‍ය මාධ්‍යවේදී සහ ලේඛක හම්ෆ්‍රි හෝක්ස්ලි මහතා සහ දකුණු ආසියානු කටයුතු පිළිබඳ විශේෂඥයෙක් NEP-JKGBL හි නිර්මාතෘ සජ්ජාඩ් රාජා. මානව හිමිකම් සහ සාමය වෙනුවෙන් පෙනී සිටින මධ්‍යස්ථානයේ ජෝසප් චොංසි මහතා උපපරිපාලක වරයෙකු ලෙස කටයුතු කළේය.
මෙම අතුරු ඉසව්ව පාකිස්තානයේ, විශේෂයෙන් ජම්මු සහ කාශ්මීර සහ ගිල්ගිට්-බල්ටිස්තාන් යන ප්‍රදේශවල සුළු ජාතීන්ගේ තත්ත්වය කෙරෙහි අවධානය යොමු කරන ලදී.
ප්‍රථම කථිකයා වූයේ දේශපාලකයන්ගේ අවශ්‍යතාවය පිළිබඳව අවධාරනය කළ බොග්ඩනොස් මහතා, නමුත් යුරෝපීය පුරවැසියන් අපගේ දේශසීමා වලින් භෞතිකව බොහෝ දුරස් වුවද, මෙම ප්‍රශ්න ගැන උනන්දු විය යුතුය. සමෘද්ධිමත් ප්‍රදේශ සතුරු ප්‍රදේශ බවට පත් කරමින් සුළු ජාතීන් සම්බන්ධයෙන් පාකිස්තාන රජය අනුගමනය කරන ප්‍රතිපත්ති සහ භූමිය හමුදාකරණය කිරීම ඔහු දැඩි ලෙස විවේචනය කළේය. පීඩකයන්ට එරෙහිව සටන් කරන බවට තර්ක කරමින් ඔහු උතුරු සයිප්‍රසයේ තම රටේ තත්වය ගැන ද සඳහන් කළේය.
2006 දී ශ්‍රී ලංකාවට වාර්තාකරණය ඇති කිරීමෙන් පසු එක් සංචාරයක් පමණක් සිදු කර ඇති බැවින්, ඔහුගේ කතාවේදී, විශේෂ වාර්තාකරු මහාචාර්ය ලෙව්රත්, ඓතිහාසික “අධීක්ෂණයක්” ඉස්මතු කරමින්, මෙම කලාපයේ සුළු ජාතීන් සම්බන්ධ ගැටළු විසඳීමට කටයුතු කළේය. .
සුළු ජාතීන් පිළිබඳ සංවෘත ලැයිස්තුවක් නොමැති වීම සහ එක් එක් කණ්ඩායම් විවිධ සමාජ විද්‍යාත්මක සන්දර්භයන් තුළ විවිධ අවදානම්වලට මුහුණ දෙන බව හේතුවෙන් තම ජනවරමේ දුෂ්කරතාව ඔහු අවධාරණය කළේය. එවැනි සියලු දෙනාටම එක හා සමානව සැලකිය යුතු නමුත් ඔවුන්ගේ විශේෂතා සලකා බැලිය යුතු බව ඔහු යෝජනා කළේය.
ඔහු රාජ්‍ය නොවන සංවිධාන සහ සිවිල් සමාජයේ සාමාජිකයින් සමඟ නිශ්චිත තත්වයන් ගැන වැඩි විස්තර අවබෝධ කර ගැනීමටත්, පසුව රජයන් සමඟ වැඩ කිරීමට සහ සහයෝගයෙන් කටයුතු කිරීමටත් යෝජනා කළේය.
මීළඟ කථිකයා, පකිස්තානය සහ චීනය අතර පිහිටා ඇති ගිල්ගිට්-බල්ටිස්තාන් ප්‍රදේශයේ උපන් සෙංගේ ට්සෙරිං මහතා, දෙරට අතර වෙළඳ සබඳතාවල මෙම ස්ථානයේ ඇති වැදගත්කම සහ සමෘද්ධිමත් කලාපයක් වුවද, ජනගහනය ජීවත් වන බව පැහැදිලි කළේය. දරිද්‍රතාවයේ, අධ්‍යාපනික සහ වෛද්‍ය යටිතල පහසුකම් නොමැතිව සහ ආහාර සුරක්ෂිතතාවයේ අවදානමක, පාකිස්තාන රජය විසින් බ්ලැක්මේල් කිරීමේ මෙවලමක් ලෙස භාවිතා කරයි.
මෙම භූමියේ බහුතරය තිබියදීත්, ඔවුන් ජීවත් වන්නේ ව්‍යවස්ථාපිත අයිතිවාසිකම් නොමැතිව, ඡන්ද අයිතිය නොමැතිව සහ නීති සම්පාදනය කිරීමේ අයිතිය නොමැතිව බව ද ඔහු හෙළා දුටුවේය.
ඔහුගේ කතාවේදී හෝක්ස්ලි මහතා පීඩකයාට එරෙහිව සාමකාමී ප්‍රතිරෝධය සහ ව්‍යසනය වළක්වා ගැනීමේ එකම උපාය මාර්ගය ලෙස මෙම කලාප සංවර්ධනය කිරීමේ අවශ්‍යතාවය ආරක්ෂා කළේය. ඔහු පලස්තීනයේ සහ තායිවානයේ තත්ත්වයන් ඓතිහාසික සංසන්දනය කරමින් සන්නද්ධ අරගලයෙන් වැළකී සමෘද්ධිමත් හා තාක්‍ෂණිකව දියුණු ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයක් බවට පත් වූ දෙවැන්නේ උපායමාර්ගය ආරක්ෂා කළේය. කිසිම රටක් හෝ ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාවක් උදව්වට පැමිණ නැති නිසා හෝ නොපැමිණෙන නිසා තම අනාගතය වෙනුවෙන් කැපවී තමන් විය යුතු දේ තීරණය කළ යුත්තේ මෙම සමාජ බව ඔහු අවධාරණය කළේය.
ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සංසදයේ සාමාජිකයෙකු හෙලා දුටුවේ පකිස්ථානයේ සුළු ජාතීන් සමූල ඝාතනයට ලක්වන බවත් ජාත්‍යන්තර ප්‍රජාව මෙම තත්ත්වය නොසලකා හරින බවත් එවැනි සිදුවීම් සහ කැපවූ වාර්තාකරුවන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් වැදගත් වන්නේ එබැවිනි.
