"கண்களை மூடாதே"

எழுத்தாளர் மார்ட்டின் ரால்செவ்ஸ்கியின் சமீபத்திய புத்தகம் “கண்களை மூடாதே” ஏற்கனவே புத்தகச் சந்தையில் உள்ளது (© வெளியீட்டாளர் “Edelweiss”, 2022; ISBN 978-619-7186-82- 6). இந்நூல் தொழுகைக்கும், தற்கால கிறிஸ்தவ வாழ்க்கை முறைக்கும் எதிரானது.

மார்ட்டின் ரால்செவ்ஸ்கி பல்கேரியாவின் சோபியாவில் மார்ச் 4, 1974 இல் பிறந்தார். அவர் சோபியா பல்கலைக்கழகத்தில் பட்டம் பெற்றார். க்ளிமென்ட் ஓரிட்ஸ்கி” இறையியல் மற்றும் புவியியலில் முதன்மையானவர். அவர் 2003 இல் மெக்ஸிகோவிலிருந்து திரும்பிய பிறகு எழுதத் தொடங்கினார், அங்கு அவர் அம்சத்தில் மூன்று மாதங்கள் நடித்தார் திரைப்பட டிராய், ஒரு கூடுதல். கலிபோர்னியாவின் கபோ சான் லூகாஸ் நகரில் உள்ள இந்த சிறப்பு மற்றும் மாயமான இடத்தில், அவர் உள்ளூர் மக்களுடன் பேசினார் மற்றும் அவர்களின் பல தனித்துவமான கதைகள் மற்றும் அனுபவங்களைக் கேட்டார். "அங்கே, நான் ஒரு புத்தகம் எழுத விரும்புவதாக உணர்ந்தேன், இதுவரை பதிவு செய்யப்படாத இந்த மாயக் கதைகளை நான் அவர்களிடம் கேட்டேன்", என்று அவர் கூறுவார். அப்படித்தான் அவரது முதல் புத்தகம் "முடிவற்ற இரவு" பலனளித்தது. அவரது அனைத்து புத்தகங்களிலும் நம்பிக்கை, நம்பிக்கை மற்றும் நேர்மறை ஆகியவை முன்னணி கருப்பொருள்கள். விரைவில், அவர் திருமணம் செய்து கொண்டார், அடுத்த ஆண்டுகளில் மூன்று குழந்தைகளுக்கு தந்தையானார். "தவிர்க்க முடியாமல், அப்போதிருந்து, நான் இன்னும் பத்து புத்தகங்களை எழுதியுள்ளேன்", என்று அவர் கூறுகிறார். அனைத்தும் முக்கிய பல்கேரிய பதிப்பகங்களால் வெளியிடப்பட்டன, மேலும் அர்ப்பணிப்பு மற்றும் விசுவாசமான வழிபாட்டு வாசகர்கள் உள்ளனர். ரால்செவ்ஸ்கி இதைப் பற்றி அவரே கருத்துத் தெரிவித்தார்: “பல ஆண்டுகளாக, எனது நாவல்களை அடிப்படையாகக் கொண்ட திரைப்படங்களுக்கு பல திரைக்கதைகளை எழுதுவதற்கு எனது பதிப்பாளர்கள், வாசகர்கள் மற்றும் சில இயக்குநர்கள் என்னை ஊக்கப்படுத்தியதற்கு இதுவே காரணம். நான் இந்த ஆலோசனைகளைக் கேட்டேன், இன்றுவரை, புத்தகங்களுக்கு கூடுதலாக, நான் ஐந்து திரைக்கதைகளையும் திரைப்படங்களுக்கு எழுதியுள்ளேன், அவை விரைவில் நிறைவேறும் என்று நம்புகிறேன்.

மார்ட்டின் ரால்செவ்ஸ்கியின் இன்றுவரை வெளியிடப்பட்ட புத்தகங்கள் 'எண்ட்லெஸ் நைட்', 'ஃபாரஸ்ட் ஸ்பிரிட்', 'டெமிகாடெஸ்', '30 பவுண்டுகள்', 'மோசடி', 'எமிக்ரண்ட்', 'ஆண்டிகிறிஸ்ட்', 'ஆன்மா', 'வாழ்க்கையின் அர்த்தம்', ' நித்தியம்', மற்றும் 'கண்களை மூடாதே'. அவரது கடைசி புத்தகம் இலக்கிய விமர்சகர்கள் மற்றும் வாசகர்களிடையே மிகுந்த வரவேற்பைப் பெற்றது. இது இலக்கியத்தில் ஈடுபட்டுள்ள பல்வேறு நபர்களிடமிருந்து மிகவும் நேர்மறையான விமர்சனங்களைப் பெற்றது, அத்துடன் ஏராளமான விருதுகள் மற்றும் பாராட்டுக்களைப் பெற்றது. "இந்த புத்தகம் அமெரிக்க வாசகர்களுக்கு ஆர்வமாக இருக்கும் என்று நம்புவதற்கு இது என்னை ஊக்குவித்தது. அதனால்தான் இந்தப் போட்டிக்கு விண்ணப்பிக்க முடிவு செய்தேன், ஆங்கிலத்தில் ஒரு பல்கேரிய புத்தகத்தை, துல்லியமாக இந்த நாவலுடன் வெளியிட முடிவு செய்தேன்”, என்கிறார் ரால்செவ்ஸ்கி.

மார்ட்டின் ரால்செவ்ஸ்கியின் “கண்களை மூடாதே” நாவலின் சுருக்கம்

நாவலின் பெரும்பகுதி ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலையின் அதிகம் அறியப்படாத புராணக்கதையை அடிப்படையாகக் கொண்டது, இது இன்று அப்பகுதியின் வயதான குடியிருப்பாளர்கள் மற்றும் கருங்கடலைச் சுற்றியுள்ள நகரங்களில் உள்ள பழைய உள்ளூர் மக்களால் மட்டுமே நினைவுகூரப்படுகிறது. கடந்த நூற்றாண்டின் எண்பதுகளின் முற்பகுதியில், அஹ்டோபோல் நகரத்தைச் சேர்ந்த பீட்டர் என்ற இளைஞன் ஒரு பயங்கரமான தனிப்பட்ட நாடகத்தை அனுபவித்ததாக புராணக்கதை கூறுகிறது.

பீட்டர் தனது அறிவுசார் இயலாமைக்கு சிறிய நகரத்தில் பிரபலமானவர். அவரது பெற்றோர்களான இவான் மற்றும் ஸ்டாங்கா, பர்காஸ் (அருகில் உள்ள பெரிய நகரம்) வேலைக்குச் செல்ல வேண்டும், மேலும் அவர்களது பத்து வயது மகள் இவானாவை அவரது பராமரிப்பில் விட்டுவிட வேண்டும். அப்போது பீட்டருக்கு பதினெட்டு வயது. இது இலையுதிர் காலம், ஆனால் ஆண்டின் அந்த நேரத்தில் வானிலை சூடாக இருந்தது, மேலும் இவானாவை நீந்துவதற்காக கடலுக்கு அழைத்துச் செல்ல பீட்டர் முடிவு செய்கிறார். அவர்கள் யாராலும் பார்க்கப்படாமல் இருக்க தொலைதூர பாறை கடற்கரைக்கு செல்கிறார்கள். அவர் கடற்கரையில் தூங்குகிறார், அவள் கடலுக்குள் செல்கிறாள். இருப்பினும், வானிலை திடீரென மோசமடைகிறது, பெரிய அலைகள் தோன்றும், மற்றும் இவானா நீரில் மூழ்கினார்.

அவர்களின் பெற்றோர் திரும்பி வந்து என்ன நடந்தது என்பதை அறிந்ததும், அவர்கள் கோபத்தால் ஆத்திரமடைந்தனர். அவனுடைய கோபத்தில், இவன் (பீட்டரின் தந்தை) அவனைக் கொல்ல முயற்சிக்க அவனைத் துரத்துகிறான். பீட்டர் ஸ்ட்ராண்ட்ஜாவிடம் ஓடி தொலைந்து போகிறார். யாராலும் அவரைக் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை என்றாலும், ஒரு தேசிய வேட்டை அறிவிக்கப்பட்டது. அவர் மலைகளில் ஒரு உள்ளூர் மேய்ப்பனால் மறைக்கப்படுகிறார், அவர் அவரை சுருக்கமாக கவனித்துக்கொள்கிறார். சிறிது நேரம் கழித்து, பீட்டர் பச்கோவோ மடாலயத்தில் முடித்தார். அங்கு, ஒரு வருடம் கழித்து, அவர் துறவறத்தை ஏற்றுக்கொண்டார் மற்றும் ஒரு கடுமையான துறவற வாழ்க்கையை வாழ்ந்தார், மக்களின் கண்களில் இருந்து மறைத்து, மடத்தின் அடித்தளத்தில், தொடர்ந்து கண்ணீருடன் மீண்டும் மீண்டும் கூறினார்: "கடவுளே, தயவுசெய்து இந்த பாவத்தை எனக்கு எதிராக எண்ணாதே." இது அவருடைய இரகசிய பிரார்த்தனை; அதனுடன் அவர் தனது சகோதரியின் மரணத்திற்காக வருந்துகிறார். பிடிபட்டால் சிறைக்கு அனுப்பப்படுவார் என்ற உண்மையான பயம்தான் அவன் மறைந்திருப்பது. இவ்வாறு, அழுகையிலும், தன்னைத்தானே நிந்தித்துக் கொண்டும், உண்ணாவிரதம் இருந்தும், மூத்த துறவிகளின் துணையுடன், அவர் மேலும் ஒரு வருடத்தை தனிமையிலும் தனிமையிலும் கழிக்கிறார். ஒரு அநாமதேய ரகசிய தகவலைத் தொடர்ந்து, ஒரு மாநில பாதுகாப்பு குழு புனித மடாலயத்திற்கு வந்து மடத்தில் உள்ள அனைத்து வளாகங்களையும் தேடத் தொடங்கியது. பீட்டர் கண்டுபிடிக்கப்படுவதைத் தவிர்ப்பதற்காக தப்பி ஓட வேண்டிய கட்டாயம் ஏற்பட்டது. அவர் கிழக்கு நோக்கி செல்கிறார். இரவில் ஓடி பகலில் ஒளிந்து கொள்வான். இவ்வாறு, நீண்ட மற்றும் சோர்வுற்ற பயணத்திற்குப் பிறகு, அவர் மீண்டும் ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலையின் மிகவும் தொலைதூர மற்றும் வெறிச்சோடிய பகுதியை அடைகிறார். அங்கு அவர் ஒரு வெற்று மரத்தில் குடியேறி, ஒரு துறவற வாழ்க்கையை நடத்தத் தொடங்குகிறார், ஒருபோதும் தனது தவமிருந்து பிரார்த்தனை செய்வதை நிறுத்தவில்லை. இந்த வழியில், அவர் படிப்படியாக ஒரு சாதாரண துறவியிலிருந்து ஒரு துறவி-அதிசய-வேலைக்காரராக மாறினார்.

ஒரு புதிய அத்தியாயம் பின்தொடர்கிறது, இதில் நடவடிக்கை தலைநகரான சோபியாவுக்கு நகர்கிறது பல்கேரியா. முன்புறத்தில் பால் என்ற இளம் பாதிரியார் இருக்கிறார். அவருக்கு நிகோலினா என்ற இரட்டை சகோதரி உள்ளார், அவர் வயிற்று புற்றுநோயால் மிகவும் மோசமாக இருந்தார். நிகோலினா லைஃப் சப்போர்ட்டில் வீட்டில் படுத்திருக்கிறாள். பாவெல் மற்றும் நிகோலினா இரட்டையர்கள் என்பதால், அவர்களுக்கு இடையேயான உறவு மிகவும் வலுவானது. எனவே, பாவெல் அவளை இழப்பதை ஏற்றுக்கொள்ள முடியாது. அவர் கிட்டத்தட்ட கடிகாரத்தைச் சுற்றி பிரார்த்தனை செய்கிறார், அவர் தனது சகோதரியின் கையைப் பிடித்து மீண்டும் கூறுகிறார்: “கண்களை மூடாதே! நீங்கள் வாழ்வீர்கள். கண்ணை மூடாதே!” ஆயினும்கூட, நிகோலினாவின் உயிர்வாழ்வதற்கான வாய்ப்புகள் ஒவ்வொரு நாளும் குறைந்து வருகின்றன.

செயல் மீண்டும் அஹ்டோபோலுக்கு நகர்கிறது. அங்கு, வீட்டின் முற்றத்தில், பீட்டரின் வயதான பெற்றோர் - இவான் மற்றும் ஸ்டாங்கா. பல ஆண்டுகளாக, இவான் தனது மகனை அனுப்பியதற்காக வருந்துகிறார், மேலும் தன்னைத் துன்புறுத்துவதை நிறுத்த முடியாது. ஒரு இளைஞன் திடீரென்று அவர்களிடம் வருகிறார், வேட்டைக்காரர்கள் தங்கள் மகன் பீட்டரை ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலையில் ஆழமாகப் பார்த்ததாகக் கூறுகிறார். அவனுடைய பெற்றோர் ஆச்சரியப்படுகிறார்கள். உடனே காரில் மலைக்குப் புறப்பட்டுச் செல்கிறார்கள். ஸ்டாங்கா எதிர்பார்ப்பிலிருந்து குமட்டுகிறது. கார் நின்று இவன் மட்டும் தொடர்கிறான். இவன் பீட்டர் காணப்பட்ட பகுதியை அடைந்து கத்த ஆரம்பித்தான்: “மகனே...பீட்டர். நீங்களே காட்டுங்கள்... தயவு செய்து." மற்றும் பீட்டர் தோன்றினார். தந்தைக்கும் மகனுக்கும் இடையிலான சந்திப்பு மனதைக் கவரும். இவான் ஒரு நலிந்த வயதானவர், அவருக்கு 83 வயது, பீட்டர் சாம்பல் மற்றும் கடினமான வாழ்க்கை முறையால் சோர்வாக இருக்கிறார். அவருக்கு வயது 60. பீட்டர் தன் தந்தையிடம், “எல்லாவற்றையும் விட்டுவிடவில்லை, இறுதியாக என்னைக் கண்டுபிடித்தாய். ஆனால் என்னால்... இவானாவை இறந்த நிலையில் இருந்து கொண்டு வர முடியாது. பீட்டர் நொறுங்கிப் போனான். அவர் தரையில் படுத்துக் கொண்டு, கைகளை நீட்டி, தந்தையிடம் முணுமுணுக்கிறார்: "என்னை மன்னியுங்கள்! அனைத்திற்கும். இதோ நான்! என்னைக் கொன்றுவிடு.” வயதான இவன் அவன் முன் மண்டியிட்டு வருந்தினான். "இது என்னுடைய தவறு. நீ என்னை மன்னிக்க வேண்டும் மகனே” என்று புலம்புகிறார். பீட்டர் எழுகிறார். காட்சி உன்னதமானது. கட்டிப்பிடித்து விடைபெறுகிறார்கள்.

நடவடிக்கை மீண்டும் சோபியாவுக்குத் திரும்புகிறது. வரவிருக்கும் மரணத்தின் வேதனையான உணர்வு ஏற்கனவே நோய்வாய்ப்பட்ட நிகோலினாவைச் சுற்றி வருகிறது. தந்தை பாவெல் தொடர்ந்து அழுது பிரார்த்தனை செய்கிறார். ஒரு மாலை, பாவெலின் நெருங்கிய நண்பர் ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலையில் எங்கோ வசிக்கும் மர்மமான துறவியைப் பற்றி அவரிடம் கூறினார். பாவெல் இது ஒரு புராணக்கதை என்று நினைக்கிறார், ஆனால் எப்படியும் இந்த துறவியைக் கண்டுபிடிக்க முயற்சிக்கிறார். இந்த காலகட்டத்தில், அவரது சகோதரி நிகோலினா ஓய்வெடுக்கிறார். பின்னர், அவரது விரக்தியில், பாவெல் தனது உயிரற்ற உடலை அவர்களின் தாயிடம் ஒப்படைத்துவிட்டு ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலைக்குச் செல்கிறார். இந்த நேரத்தில், அம்மா அவரைப் பழிவாங்குகிறார், அவர் தனது சகோதரிக்காக இவ்வளவு நேரம் இந்த பிரார்த்தனையைச் சொன்னார், “தயவுசெய்து கண்களை மூடிக்கொள்ளாதே,” இப்போது அவள் இறந்துவிட்டாள், இப்போது அவன் என்ன சொல்வான்? அவர் எப்படி தொடர்ந்து ஜெபிப்பார்? பின்னர் பால் நின்று, அழுது, தன்னைத் தடுக்க எந்த சக்தியும் இல்லை என்றும், அவள் வாழ்வதற்கான நம்பிக்கை இருப்பதாக அவர் தொடர்ந்து நம்புவார் என்றும் பதிலளித்தார். தாய் தன் மகன் மனம் இழந்துவிட்டதாக எண்ணி அவனிடம் புலம்பத் தொடங்குகிறாள். பிறகு பால் தன் அம்மா சொன்னதை நினைத்து இப்படி ஜெபிக்க ஆரம்பிக்கிறான்: “இல்லை, நான் கைவிட மாட்டேன். நீங்கள் வாழ்வீர்கள். தயவுசெய்து கண்களைத் திற!” அந்த தருணத்திலிருந்து பால் "கண்களை மூடாதே" என்ற ஜெபத்திற்குப் பதிலாக இடைவிடாமல் திரும்பத் திரும்பச் சொல்லத் தொடங்கினான், அதற்கு நேர்மாறானது, அதாவது: "உன் கண்களைத் திற! தயவுசெய்து கண்களைத் திற!”

அவரது நாவின் நுனியில் இந்த புதிய பிரார்த்தனையுடன், கணிசமான சிரமங்களுக்குப் பிறகு, அவர் மலையில் துறவியைக் கண்டுபிடிக்க முடிந்தது. இருவருக்கும் இடையேயான சந்திப்பு அதிர்ச்சியளிக்கிறது. பவுல் பீட்டரை முதலில் கவனித்து, அமைதியாக அவனை அணுகினார். பரிசுத்தவான் தன் கைகளை பரலோகத்திற்கு உயர்த்தி மண்டியிட்டு கண்ணீருடன் மீண்டும் கூறுகிறார்: "கடவுளே, இந்த பாவத்தை எனக்கு எதிராக எண்ணுங்கள்..." இது சரியான ஜெபம் அல்ல என்பதை பால் உடனடியாக புரிந்துகொள்கிறார். ஏனென்றால், எந்த ஒரு சாதாரண மனிதனும் தன் பாவத்தை தன்மீது சுமத்த வேண்டும் என்று ஜெபிக்க மாட்டான், மாறாக மன்னிக்க வேண்டும். துறவியின் மனக் குறைபாடு மற்றும் அறியாமையின் காரணமாக இந்த மாற்றீடு கொண்டுவரப்பட்டது என்பது வாசகருக்கு உணர்த்தப்படுகிறது. எனவே, அவரது அசல் பிரார்த்தனை: "கடவுளே, தயவுசெய்து இந்த பாவத்தை எனக்கு எதிராக எண்ணாதே" படிப்படியாக, பல ஆண்டுகளாக, "கடவுளே, இந்த பாவத்தை எனக்கு எதிராக எண்ணுங்கள்." துறவி படிப்பறிவற்றவர் என்பதும், அவர் இந்த வெறிச்சோடிய மற்றும் விருந்தோம்பும் இடத்தில் கிட்டத்தட்ட காட்டுக்குச் சென்றுவிட்டார் என்பதும் பாவெலுக்குத் தெரியாது. ஆனால் இருவரும் நேருக்கு நேர் சந்திக்கும் போது, ​​தான் ஒரு துறவியை எதிர்கொள்வதை பவுல் உணர்கிறார். அறியாமை, படிக்காதவன், மனதளவில் மெதுவானவன், இன்னும் ஒரு துறவி! தவறான பிரார்த்தனை, கடவுள் நம் முகத்தைப் பார்க்கவில்லை, ஆனால் நம் இதயத்தைப் பார்க்கிறார் என்பதை பவுலுக்குக் காட்டுகிறது. பாவெல் பீட்டருக்கு முன்னால் அழுது, அன்றைய தினம் தனது சகோதரி நிகோலினா இறந்துவிட்டதாகவும், அவர் சோபியாவிலிருந்து பிரார்த்தனை கேட்க வந்ததாகவும் கூறுகிறார். பின்னர், பவுலின் திகிலுடன், பேதுரு ஜெபிப்பதில் எந்த அர்த்தமும் இல்லை, ஏனென்றால் கடவுள் தனது மனுக்களை கேட்க மாட்டார். இருப்பினும், பவுல் அடிபணியவில்லை, ஆனால் எல்லாவற்றையும் மீறி, இறந்துபோன தனது சகோதரி உயிருடன் வர வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்யும்படி அவரிடம் தொடர்ந்து கெஞ்சுகிறார். ஆனால் பீட்டர் பிடிவாதமாக இருக்கிறார். இறுதியாக, அவரது வேதனையிலும் உதவியற்ற நிலையிலும், பவுல் அவரிடம் இவ்வாறு சத்தியம் செய்கிறார்: “நான் என் சகோதரியை நேசிப்பதைப் போல நேசித்து, அவளை வேறு உலகத்திலிருந்து மீட்டெடுக்கும் ஒரு சகோதரி உங்களுக்கு இருந்தால், நீங்கள் என்னைப் புரிந்துகொண்டு எனக்கு உதவுவீர்கள்!” இந்த வார்த்தைகள் பீட்டரை உலுக்கியது. அவர் தனது சிறிய சகோதரி இவானாவின் மரணத்தை நினைவு கூர்ந்தார் மற்றும் கடவுள், இந்த சந்திப்பின் மூலம், பல வருட மனந்திரும்புதலுக்குப் பிறகு, இறுதியாக அவரை விடுவிக்க முயற்சிக்கிறார் என்பதை புரிந்துகொள்கிறார். பின்னர் பீட்டர் முழங்காலில் விழுந்து, ஒரு அதிசயத்தை நிகழ்த்தி, பவுலின் சகோதரியின் ஆன்மாவை வாழும் உலகத்திற்கு கொண்டு வருமாறு கடவுளிடம் மன்றாடுகிறார். இது மாலை நான்கரை மணியளவில் நடக்கும். பாவெல் அவருக்கு நன்றி கூறிவிட்டு ஸ்ட்ராண்ட்ஜா மலையை விட்டு வெளியேறினார்.

சோபியாவுக்குச் செல்லும் வழியில், தந்தை பாவெல் தனது தாயைத் தொடர்பு கொள்ள முடியவில்லை, ஏனெனில் அவரது தொலைபேசியின் பேட்டரி இறந்துவிட்டது, மேலும் அவர் அவசரமாக அவருடன் சார்ஜரை எடுத்துச் செல்ல மறந்துவிட்டார். அவர் மறுநாள் அதிகாலையில் சோபியாவுக்கு வருகிறார். சோபியா வீட்டிற்கு வரும்போது, ​​அவர் அமைதியாக இருக்கிறார், ஆனால் அவர் மிகவும் சோர்வாக இருக்கிறார், அவர் தாழ்வாரத்தில் சரிந்து விழுந்தார், மேலும் அவரது சகோதரியின் அறைக்குள் நுழைய விருப்பம் இல்லை. இறுதியாக, அவர் பயந்து, உள்ளே சென்று நிகோலினாவின் படுக்கை காலியாக இருப்பதைக் கண்டார். பின்னர் அவர் அழத் தொடங்குகிறார். சிறிது நேரம் கழித்து, கதவு திறக்கப்பட்டது மற்றும் அவரது தாயார் உள்ளே சென்று அவருடன் அறையில் இணைந்தார். அவர் அடுக்குமாடி குடியிருப்பில் தனியாக இருப்பதை நினைத்து ஆச்சரியப்பட்டார். "உன் அக்கா இறந்து போன பிறகு, நீ போய்விட்டாய்," என்று அவனுடைய அம்மா அவனிடம் நடுக்கத்துடன் கூறுகிறார், "நான் 911க்கு அழைத்தேன். ஒரு மருத்துவர் வந்து இறப்பைத் தீர்மானித்து இறப்புச் சான்றிதழை எழுதினார். இருந்தாலும் நான் அவளை விட்டு விலகாமல் அவள் உயிருடன் இருப்பது போல் தொடர்ந்து கையை பிடித்தேன். அவள் மூச்சு விடவில்லை, நான் செய்வது பைத்தியம் என்று எனக்குத் தெரியும், ஆனால் நான் அவள் பக்கத்தில் நின்றேன். நான் அவளை காதலிக்கிறேன் நீயும் காதலிக்கிறேன் என்று அவளிடம் சொல்லிக்கொண்டிருந்தேன். நான்கரை மணி நேரம் கழித்து யாரோ அவளை அழைத்து வரச் சொல்வது போல் உணர்ந்தேன். நான் கீழ்ப்படிந்து அவளை சிறிது தூக்கினேன், அவள்...அவள்...கண்களைத் திறந்தாள்! உனக்கு புரிகிறதா? அவள் இறந்துவிட்டாள், மருத்துவர் அதை உறுதிப்படுத்தினார், ஆனால் அவள் மீண்டும் உயிர் பெற்றாள்!

பாவெல் நம்பவில்லை. நிகோலினா எங்கே என்று கேட்கிறார். அவள் சமையலறையில் இருப்பதாக அவனுடைய தாய் கூறுகிறாள். பாவெல் சமையலறைக்குள் நுழைந்தார், நிகோலினா மேஜையின் முன் அமர்ந்து தேநீர் அருந்துவதைப் பார்க்கிறார்.