https://www.pommedor.ch/emperor.html
Византияро дар асри 15 ба осонӣ ҳамчун поёни анахронистии як империяи экуменикии қадим рад мекунанд, ки ягона дастовардҳои он ба ҷуз аз мавқеи охирини қаҳрамононаи Константинопол дар соли 1453, саҳми эллинизми адабӣ ба гуманизми эҳё ва нигоҳдории православӣ буд. аз таҷовузи католикӣ.
Ин китоб баҳс мекунад, ки дар мубориза барои зинда мондан ҳамчун як анклави хурди мустаҳкам дар маркази қаламрави Усмонӣ, Византия сохтори иҷтимоӣ ва идеологияи сиёсии як давлати дунявӣ ва ҳудудӣ дар модели итолиёвиро қабул кард.
Ҳамин тариқ, он империяи охирини Палайологиро бо нури комилан нав муаррифӣ мекунад.
