<h2>For Ruth Behar and her family, Cuba is not only a place of birth, but a site of refuge.</h2>
Verlede Desember het Ruth Behar, inwoner van Ann Arbor, na Havana, haar geboorteplek, teruggekeer om haar nuutste roman af te rond. Briewe uit Kuba. Sy het in dieselfde woonstelgebou gebly waar sy haar eerste vyf jaar gewoon het tot 1961 - toe haar gesin die eiland verlaat het twee jaar nadat Fidel Castro oorgeneem het.
Tydens haar besoek het die skrywer in die nabygeleë park gewerk waarheen sy as kind gegaan het, en openbare Wi-Fi gebruik om die finale redaksionele veranderinge deur te gaan. Die woonbuurt is net 'n halfblok vanaf Temple Beth Shalom, ook bekend as die Patronato-sinagoge, 'n belangrike middelpunt van die Joodse gemeenskap wat net jare voor Behar se geboorte gebou is.
Sy het gesê die nostalgiese ligging vir die besoek was opsetlik.
"Ek wou die eiland voel net voor my boek ter perse gaan," het Behar, 'n skrywer, antropoloog en die Victor Haim Perera-kollegiale professor in antropologie aan die Universiteit van Michigan, gesê. Sy is die eerste Latina wat 'n MacArthur "Genius"-toekenning ontvang het.
"Ek wou weer daar in Kuba wees terwyl ek die boek laat gaan het," het sy gesê.
Vir Behar en haar gesin is Kuba nie net 'n geboorteplek nie, maar 'n toevlugsoord. Haar oupagrootjie Abraham Levin het in 1924 vanaf Pole daarheen gereis tydens die opkoms van antisemitisme in Europa. Hy het in die plattelandse Kubaanse dorpie Agramonte gewoon.
Die van Behar Briewe uit Kuba, gerig op middelgraadstudente, is geïnspireer deur die ware verhaal van haar ouma aan moederskant, Esther, 'n Poolse Jood wat op die ouderdom van 17 in 1927 alleen per skip gereis het om by haar pa in Kuba aan te sluit. Daar het sy gehelp om genoeg geld te maak om die res van haar gesin uit Pole te bring, op die vooraand van die Holocaust.
Die boek bevat fiktiewe briewe van Esther aan haar jonger suster, Malka, en stel die ervaring van Esther as 'n jong Joodse immigrant in 'n vreemde land voor. Behar het gesê dat fiksie die perfekte uitlaatklep geword het vir 'n Joodse immigrasieverhaal waarvan die geskiedenis nie veel rekord het nie. Sy het eerder besonderhede gebruik wat in familieverhale gehoor is, soos die brood en piesangs wat haar oupagrootjie by sy aankoms onderhou het.
"Dit was 'n leidraad oor hoe hierdie nuwe immigrante vir hulself gesorg het," het Behar gesê. "Dit het gewys hoe hulle hulself sagkens onderdompel, die vrug van hierdie nuwe kultuur probeer het, terwyl hulle steeds hul bes probeer om die kosher-tradisies van die ou land te volg."
Benewens haar ouma se storie, het Behar gesê sy is gemotiveer om die boek te skryf deur die klimaat van vyandigheid teenoor immigrante wat deur die Trump-administrasie uitgestal word. Sy het verbande tussen haar gesin se migrasiepatrone en huidige gebeure gesien.
"Dit het die verlede en die hede vir my bymekaar gebring," het Behar gesê. "Ek het gedink: 'My eie familie het hierdeur gegaan.'
In die 1920's, toe Behar se familie probeer het om vervolging vry te spring, het die Amerikaanse Immigrasiewet van 1924 kwotas vasgestel oor hoeveel mense vanuit Suid- en Oos-Europa na die land kon kom.
"My familie was ongewens hier, so ons Amerikaanse lewens het in Kuba begin," het sy gesê.
Nadat die kommunistiese revolusionêre Castro in 1959 die mag oorgeneem het, het Behar gesê 94 persent van die Jode in Kuba het vertrek. Totdat haar naaste familie Amerikaanse paspoorte kon kry, het hulle 'n jaar in Israel deurgebring en op 'n Spaanssprekende kibboets gewoon. Die gesin het toe weer geëmigreer om by haar grootouers aan moederskant in Queens, NY, aan te sluit
“Ek kan eintlik onthou dat ek by [die] skip se venster uitgekyk het en die Statue of Liberty gesien het toe ons aangekom het,” het Behar gesê.
Daar het hulle by 'n aansienlike gemeenskap van Joodse Kubane aangesluit, en Behar het hard gewerk om Engels te leer. Tog het sy haar liefde vir Spaans vasgehou en uiteindelik 'n loopbaan gevolg wat haar toegelaat het om betrokke te raak by haar passie vir taal en diversiteit.
"As 'n kulturele antropoloog het ek hierdie intellektuele paspoort wat my nie net toelaat nie, maar ook aanmoedig om kontak te maak met die plekke waaroor ek skryf," het sy gesê.
As deel van haar antropologiese navorsing en skryfwerk het sy in Mexiko gewoon en gewerk Spanje. Sy het ook al baie terugreise na haar geboorteland Kuba onderneem.
“Ek doen daar navorsing oor die Joodse gemeenskap, kuns en letterkunde, en probeer weer kontak maak met die plek waar ek gebore is,” het sy gesê.
Toevlug vanaf die Holocaust
Nou geniet Behar 'n tuisbasis in Ann Arbor, waar sy kursusse oor Kuba en sy diaspora en die konsep van huis by die Universiteit van Michigan aanbied. Vir haarself wek die konsep van huis gevoelens van dankbaarheid. Sy erken Kuba as die heiligdom wat haar gesin gered het van 'n moontlike dood in die Holocaust.
In Briewe uit Kuba, Behar poog om hierdie prentjie van die eiland te herverf as 'n sentrum van verwelkoming vir baie Jode. Sy het gesê as dit by Joodse migrasie na Kuba kom, fokus geleerdes op die verhaal van die SS St Louis, 'n Duitse luukse skip wat in 900 meer as 1939 Joodse vlugtelinge uit Nazi-Duitsland vervoer het. Slegs 'n handjievol is toegelaat om Kuba binne te gaan met hul aankoms. Behar meen hierdie tragedie is buite karakter vir die diverse land.
"Ek het hierdie boek geskryf in teenstelling met daardie stories," het Behar gesê. "Ek wou wys dat Kuba wel 'n heiligdom aan baie Jode gebied het, dat die meerderheid in werklikheid 'n heenkome gevind het."
Behar hoop ook dat die boek 'n gaping in kinders se leer sal vul, om vir hulle die diverse soort antropologiese materiaal te lewer wat sy aan haar studente aan die Universiteit van Michigan leer.
“Hulle het baie stories oor die Tweede Wêreldoorlog gelees,” het Behar gesê. “Hulle het baie immigrante-stories gelees. Maar hulle ken nie die stories van Jode wat na Kuba gegaan het nie.”
Deur hierdie geskiedenis te deel, glo sy dat die roman jong lesers sal leer om medelye met ander immigrantekinders te hê en hopelik haar lesers beter wêreldburgers sal maak.
Miskien is die mees integrale deel van Behar se nuutste literêre avontuur egter herinnering. Soos oorblywende Holocaust-oorlewendes verbygaan, en terwyl Behar bekommerd is oor wat sy sien as 'n nuwe klimaat van fascisme, wil die skrywer skakels maak tussen verlede en toekomstige traumas.
"Ons moet alles doen wat ons kan om hierdie historiese herinnering in die hede te bring sodat jongmense dit kan sien in verband met die hedendaagse stryd wat plaasvind," het sy gesê. "Ons moet al hierdie dinge kan verbind en verstaan hoe verlede en hede altyd in verhouding tot mekaar is."
