Κάνει κρύο, το Παρίσι αυτή την εποχή του χρόνου λιώνει σε υγρασία, 83 τοις εκατό, και σε θερμοκρασία, μόλις τρεις βαθμούς. Ευτυχώς, ο συνηθισμένος μου καφές με γάλα και ένα κομμάτι τοστ με βούτυρο και μαρμελάδα μου επιτρέπουν να βάλω τον υπολογιστή στο τραπέζι για να πλησιάσω πιο κοντά σε μια ιστορία που μας ταξιδεύει για άλλη μια φορά στον καταστροφικό κόσμο του θανάτου και στην ιατρική τάξη.
Σε μια εφημερίδα, στις 22 Σεπτεμβρίου 2001, πριν από πολλά χρόνια, βρήκα ένα μικρό κομμάτι, ξέρετε, αυτές τις σύντομες ειδήσεις που εμφανίζονται σε μορφή στήλης και που χρησιμοποιούνται από τους συντάκτες εφημερίδων για να γεμίσουν τη σελίδα, η οποία έλεγε το εξής:
«Μια μελέτη που δημοσιεύτηκε στην τελευταία έκδοση του British Medical Journal δείχνει ότι τα τελευταίας γενιάς αντικαταθλιπτικά φάρμακα που αναστέλλουν την επαναρρόφηση της σεροτονίνης στον εγκέφαλο αυξάνουν τον κίνδυνο να υποφέρουν από γαστρεντερική αιμορραγία στους ηλικιωμένους. Έρευνα που διεξήχθη σε αρκετά καναδικά νοσοκομεία έχει εντοπίσει συγκεκριμένα ότι η πιθανότητα να πάσχετε από αυτή τη διαταραχή αυξάνεται κατά 10 τοις εκατό.".
Αν και η έρευνα διεξήχθη σε καναδικό νοσοκομείο, η πραγματικότητα είναι ότι σε αυτά τα, μόλις είκοσι χρόνια, η λήψη αντικαταθλιπτικών στον παγκόσμιο πληθυσμό ήταν και είναι πραγματικά ανησυχητική. Οι μεγάλες φαρμακευτικές βιομηχανίες, με τη βοήθεια οικογενειακών γιατρών, ΜΜΕ και ψυχιάτρων, έχουν εμφυτεύσει την ιδέα ότι κάθε συναισθηματική κατάσταση που μας αναστατώνει μπορεί να χαρακτηριστεί «ψυχική ασθένεια» και να θεραπευθεί με λίγη χαρά με αντικαταθλιπτικά νέας γενιάς.
Το 2010 ήμουν ο ίδιος στον γιατρό και στον γιατρό που με θεράπευε, όταν του είπα για την ψυχική μου κατάσταση, μια κάποια απάθεια, γιατί μόλις είχα περάσει από μια βαθιά διαδικασία πένθους στην οποία ήμουν ακόμα βυθισμένος, χωρίς να σκεφτώ κάτι άλλο. είδος θεραπείας, Μου συνταγογράφησε αντικαταθλιπτικά, τα οποία φυσικά δεν πήρα. Ωστόσο, κάθε φορά που επισκέπτομαι τον γιατρό μου για να κάνω οποιοδήποτε έγγραφο, σχετικό με κάποια εξέταση, βλέπω με έκπληξη πώς στο κλινικό μου ιστορικό αναφέρομαι ως άτομο που πάσχω από κατάθλιψη. Αν είχα αποφασίσει να πάρω φάρμακα εκείνη την εποχή, σήμερα θα ήμουν ένας χρόνιος ασθενής γεμάτος με χάπια για την «καταθλιπτική» μου θεραπεία.
Τον Νοέμβριο του 2022, δημοσιεύτηκε μια αναφορά σε μια πύλη γηριατρικής, της οποίας ο τίτλος ήταν καταστροφικός: Τα περιστατικά εγκεφαλικού θα αυξηθούν κατά 34% την επόμενη δεκαετία στην Ευρώπη. Η Ισπανική Νευρολογική Εταιρεία (SEN) επεσήμανε ότι 12.2 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο θα υποστούν εγκεφαλικό το 2022 και 6.5 εκατομμύρια θα πεθάνουν. Παρείχε επίσης πληροφορίες ότι περισσότεροι από 110 εκατομμύρια άνθρωποι που είχαν υποστεί εγκεφαλικό ήταν σε κατάσταση αναπηρίας.
Μεταξύ των πιθανών αιτιών που προκαλούν εγκεφαλικό επεισόδιο καθορίζονται, σύμφωνα με αυτή την ένωση και άλλους που συμβουλεύτηκαν, υψηλή αρτηριακή πίεση, κάπνισμα, σωματική αδράνεια, ανθυγιεινή διατροφή, παχυσαρκία, υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, κολπική μαρμαρυγή, υψηλά επίπεδα λιπιδίων στο αίμα, σακχαρώδης διαβήτης, γενετική, στρες κ.λπ. Προφανώς το να ζεις, γενικά, προκαλεί εγκεφαλικό. Για άλλη μια φορά, η ιατρική βάζει μια τεράστια τράπουλα στο τραπέζι, ώστε, με όποια κάρτα βρεθεί στο δρόμο σας, να μην έχετε άλλη επιλογή από το να πάρετε φάρμακα. Και ειδικά για άγχος ή ένταση, αγχολυτικά και αντικαταθλιπτικά.
Στη μέτρια έρευνά μου για τη σχέση μεταξύ γήρατος και εγκεφαλικού, έπεσα πάνω σε μερικά πραγματικά τρομακτικά άρθρα που ρίχνουν όλη την ευθύνη, όπως θα έλεγε η δικαιοσύνη, για τη δοκιμασία στον ηλικιωμένο (εγώ ο ίδιος είμαι ήδη ηλικιωμένος). Σε άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 28 Νοεμβρίου του ίδιου έτους (2023) και με τίτλο: Η κατάθλιψη, ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας στους ηλικιωμένους. Ανάμεσα στα τρομακτικά συμπτώματα που μπορούν να διαγνώσουν αυτή τη χρόνια ασθένεια μπορείτε να διαβάσετε τα εξής:
«Η Η κατάθλιψη έχει γίνει πρόβλημα δημόσιας υγείας που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής για το επιπτώσεις στη γνωστική έκπτωση των ηλικιωμένων. Τα συμπτώματά του μπορεί να ποικίλλουν και να επηρεάσουν τόσο τη σωματική όσο και τη συναισθηματική ευεξία όσων υποφέρουν από αυτό.
Μερικά από τα κοινά συμπτώματα Είναι απώλεια ενέργειας ή συνεχής κόπωση, πλήξη, θλίψη ή απάθεια, χαμηλή αυτοεκτίμηση, νευρικότητα, ανησυχία, αυταπάτες, αδικαιολόγητος φόβος, αίσθημα αχρηστίας, ήπιες γνωστικές αλλοιώσεις, παρουσία ανεξήγητου πόνου ή χρόνιου πόνου και ορισμένες διαταραχές συμπεριφοράς.".
Κοινωνικοί παράγοντες που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται με αντικαταθλιπτικά. Το να χαρακτηρίζονται αυτά τα προβλήματα ως περίπτωση δημόσιας υγείας είναι κρίμα που επιβάλλεται για τη μόνιμη φαρμακευτική αγωγή ανθρώπων που θα έπρεπε μόνο να βοηθηθούν να αισθανθούν ξανά χρήσιμοι. Το να επιβεβαιώσουμε ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι «βάρος» σημαίνει να τους στερούμε τα θεμελιώδη δικαιώματά τους, ειδικά όταν καταλήγουν σε οίκους ευγηρίας που δεν επικεντρώνονται στην κοινωνική και συναισθηματική τους επανένταξη, αλλά μόνο ως «ζώα» που πρέπει να τραφούν και να γεμίσουν με φάρμακα μέχρι πεθαίνουν και σταματούν να δουλεύουν. δώσε τη φασαρία.
Η υπερβολική φαρμακευτική αγωγή είναι ένας παράγοντας κινδύνου, ειδικά σε άτομα που έχουν ήδη γκρίζα μαλλιά. Οι μελέτες για το τι προκαλεί μια συγκεκριμένη ασθένεια, που πραγματοποιούνται σε οποιοδήποτε πανεπιστήμιο στον κόσμο ή σε «διαπιστευμένο» οργανισμό, δεν αναλύουν απαραίτητα, ποτέ, ποιος την προκαλεί. Γι' αυτό, όποτε μας συνταγογραφείται οτιδήποτε, δεν πρέπει να κουραζόμαστε να ρωτάμε ανά πάσα στιγμή, ακόμα και στις μηχανές αναζήτησης του Διαδικτύου για να μας δείξουν και να ξεκαθαρίσουν κάθε τελευταίο μόριο αμφιβολίας που έχουμε. Και αν όχι, προτείνω να ξοδέψετε μερικά δολάρια (ευρώ) για να αγοράσετε το περίεργο βιβλίο που κριτικάρει το ιατρικό σύστημα. Πάντα τείνω να προτείνω, λαμβάνοντας υπόψη τον συγγραφέα του και την εκπαίδευσή του ως γιατρός, ένα από αυτά τα δύο βιβλία: Πώς να επιβιώσετε σε έναν κόσμο με υπερβολική φαρμακευτική αγωγή είτε Ναρκωτικά που σκοτώνουν και οργανωμένο έγκλημα.
Το παγκόσμιο σύστημα υγείας μας θέλει φορτωμένους με φάρμακα. Το φάρμακο πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο πολύ περιστασιακά. Αν χρειάζεται να είμαστε συνεχώς στο γιατρό σημαίνει ότι κάτι δεν λειτουργεί, ας διαβάσουμε τα χάπια που καταναλώνουμε, τις παρενέργειες που προκαλούν και ίσως αποδειχθεί ότι πέφτουμε σε μια αυτοκαταστροφική σπείρα που καθοδηγείται από μονόφθαλμους οι τυφλοί.
Αλλά όπως λέω πάντα, ενώ τελείωσα τον κρύο καφέ μου, τα άρθρα μου, οι παρατηρήσεις μου, δεν έχουν καμία σχέση με την έντιμη ιατρική τάξη που προσπαθεί να συγκεντρώσει θέσεις ώστε η υγεία μας να είναι ολοένα καλύτερη και πιο σταθερή. Και ομοίως είναι επίσης βολικό για εμάς να συνειδητοποιήσουμε τη ζωή που κάνουμε. Είναι υγιές; Αν δεν είναι, ας αλλάξουμε.
Βιβλιογραφία:
Τα περιστατικά εγκεφαλικού θα αυξηθούν κατά 34% την επόμενη δεκαετία στην Ευρώπη (geriatricarea.com)
Η κατάθλιψη, ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας στον ηλικιωμένο πληθυσμό (geriatricarea.com)
Εφημερίδα La Razón, Σάββατο, 9/22/2021, σελίδα. 35 (Ισπανία)
Αρχικά δημοσιεύθηκε στο LaDamadeElche.com
