Konsumpcja antydepresantów stale rośnie w świecie, w którym wydaje się, że pigułka jest łatwiejsza niż znalezienie rzeczywistego problemu i rozwiązanie go.
W 2004 roku Agencja Leków przeprowadziła badanie, w którym jasno wykazała, że spożycie antydepresantów na świecie wzrosło trzykrotnie. W tym czasie wciąż musieliśmy cierpieć światową recesję, którą pogłębiła pandemia, którą Światowa Organizacja Zdrowia wyciągnęła z rękawa i która pogrążyła nas wszystkich, jak się wydaje, w problemie zdrowia psychicznego, z którego tylko wydaje się, że będziemy być w stanie pozbyć się za pomocą stałych leków.
Leki przeciwdepresyjne, łatwa recepta
Trzymać się Hiszpania i porównaj dane, w 1994 roku sprzedano w naszym kraju 7,285,182 1999 14,555,311 opakowań leków przeciwdepresyjnych, w 2003 roku (pięć lat później) 21,238,858 XNUMX XNUMX, aw XNUMX roku przepisano XNUMX XNUMX XNUMX opakowań. Jeśli pomnożymy to przez liczbę tabletek w każdym opakowaniu, setki milionów tabletek zostało wprowadzonych do obrotu na krajowym rynku bez nadmiernej kontroli.
W roku 2021, kiedy wszyscy chorujemy psychicznie, do obiegu trafiło ponad 50 milionów opakowań.
W razie zamówieenia projektu Jose Luis Quintana, lekarza rodzinnego, „problem polega na tym, że prawdopodobnie dochodzi do nadużywania leków przeciwdepresyjnych”. Innym z najczęściej przepisywanych leków są anksjolityki, które są podawane przez Ubezpieczenie Społeczne bez rzetelnego ostrzeżenia nas o możliwym ryzyku. W wielu przypadkach podaje się nam nawet oba leki bez oceny możliwości efekty uboczne. Dziś wiadomo już, że dotyczy to naszego układu poznawczego i że zwłaszcza u osób w pewnym wieku funkcje motoryczne mogą być nawet upośledzone.
Nic dziwnego, że już w 2004 r. Julio Bobes, profesor psychiatrii na Uniwersytecie w Oviedo, z radością stwierdził, że „wyższy stopień ustawicznego szkolenia personelu medycznego przyczynił się do wczesnej identyfikacji zaburzeń psychicznych i jeszcze lepszego zarządzania lekami psychotropowymi”.
W dzisiejszych czasach zapuszczasz brodę, rozczochrasz się i idziesz do lekarza z ponurym wyrazem twarzy, pijesz kawę na utrzymanie ciśnienia i opowiadasz mu jakąś negatywną historię ze swojego życia, która nie musi być prawdziwa, a automatycznie uzyskaj diagnozę depresji, na którą zostanie Ci przepisany interesujący pakiet, dla którego nie powinieneś czytać instrukcji. Być może dlatego, że wśród negatywnych skutków bardzo prawdopodobne jest stwierdzenie, że produkt może prowadzić do depresji. Witlinek, który gryzie własny ogon, oznacza, że w przeciwwskazaniach do tabletek, które podaje się na depresję, może się okazać, że przenoszą one tę samą chorobę psychiczną, z którą rzekomo chcesz walczyć.
Kilka dni temu, Alejandro Sanz, światowa gwiazda muzyczna, napisała co następuje Twitter, co sprawiło, że na całym świecie zabrzmiały dzwonki alarmowe:
Nie czuję się dobrze. Nie wiem, czy to pomoże, ale chcę to powiedzieć. Jestem smutny i zmęczony. Na wypadek, gdyby ktoś inny pomyślał, że zawsze musisz być morską bryzą lub fajerwerkiem w letnią noc. Pracuję nad tym… Dotrę na scenę…,
O zdrowiu psychicznym zaczęto mówić w wiadomościach, talk-show i zapełniać strony gazet i audycji radiowych na ten temat. Ja też jestem zmęczona i są dni, kiedy nie czuję morskiej bryzy, ani meduzy, ani syreny, i co z tego?
Bycie smutnym stało się wystarczające, by dostać narkotyki (antydepresanty)
Przemysł farmaceutyczny odniósł miażdżące zwycięstwo, gdy mylimy normalny stan umysłu – nie każdy dzień jest taki sam – z depresją lub chorobą psychiczną. Ramón Sánchez Ocaña, jeden z najbardziej znanych dziennikarzy naukowych początku wieku, napisał w swojej książce El Universo de las drogas, wydanej przez Planetę:
Leki przeciwdepresyjne, jak sama nazwa wskazuje, to substancje przeznaczone do zwalczania depresji. Zwykle ich niepożądane działanie wiąże się z sennością, spowolnieniem odruchów, utratą uwagi, tendencją do tycia… Problem w tym, że można je wykorzystywać do przeciwdziałania sytuacji smutku lub, jak ostatnio podnoszono, do radzenia sobie z trudną sytuacją. Niektóre leki przeciwdepresyjne nazywane są „pigułkami nieśmiałości”. W dzisiejszym zmedykalizowanym społeczeństwie istnieje ryzyko wiary, że zawsze trzeba być nastrojonym, a jeśli tak nie jest, można skorzystać z chemicznej pomocy lek".
Antydepresanty, przemoc i morderstwa
To było Sáncheza Ocañę który napisał powyższe w 2004 roku. Rok wcześniej, pod koniec sierpnia 2003 roku, w Hiszpanii ppłk i psycholog Rafaela Gila de la Hazy, 56, który pracował na oddziale psychiatrycznym szpitala wojskowego San Carlos w Kadyksie, zabił swoją 12-letnią córkę, Ana Gil Cordero, jednym strzałem, a potem drugim, aby się zabić. Jedyną rzeczą, którą wszyscy wyartykułowali, było „to, co przeszłoby jej przez głowę”.
Ale kiedy był pod wpływem leczenia psychotropowegowszyscy zgodzili się, że od kilku dni był małomówny, zamknięty w sobie i kochał swoją córkę w przesadny sposób. Dlaczego wszystkie narzędzia, którymi dysponował, zawiodły? Nic, nawet psychiatria, nie jest nieomylne. W rzeczywistości posunąłbym się nawet do stwierdzenia, że nie jest nieomylny.
Kilka dni przed tym, jak podpułkownik i psycholog zamordował swoją córkę, w r Madryt, Guardia Civil aresztowała kobietę, która według agencji EFE: …zabiła swoje miesięczne dziecko w swoim domu w Las Rozas (Madryt) i którą trzeba było przewieźć do szpitala na leczenie psychiatryczne zaburzenie, na które cierpi.
Media głównego nurtu ucichły
Jedną z kwestii, których mi brakuje w tego typu wiadomościach, jest to, że nigdy nie ma sposobu, aby dokładnie wiedzieć, jaki rodzaj leków psychotropowych bierze i czy istnieje związek między jej zażywaniem a morderczymi pomysłami, które wywołują pewne tragiczne wydarzenia.
Na zakończenie pozwólcie, że w tym krótkim podejściu do świata antydepresantów i ich konsekwencji powtórzę co Jose Carrion, profesor biologii ewolucyjnej na Uniwersytecie w Murcji (UMU), napisał w listopadzie 2017 r. w gazecie La Verdad, w mistrzowskiej kolumnie zatytułowanej „La depresión como alarma inteligente” (Depresja jako inteligentny alarm):
Leki przeciwdepresyjne, których stosowanie opiera się na idei zmieniona neurochemia mózgu, napędzają interwencje psychiatryczne, chociaż nauka wykazała ich słabości. Niewiele osób zgłasza wyleczenie antydepresantami, co, jak sądzę, nie eliminuje ich dobroci w wyjątkowych okolicznościach zagrażających życiu. Ale zdarza się, że wiele osób uzależnia się, aw niektórych przypadkach pociąga to za sobą nieprzyjemne skutki uboczne, a nawet poważne choroby. Pojedyncza dawka antydepresantów może zmienić architekturę mózgu na prawie trzy godziny, powodując zakłócenia w naszej armii neuroprzekaźników i fizjologiczną kaskadę, która zalewa wszystko. Nic interesującego dla firm farmaceutycznych, które wraz z tysiącami wynajętych lobbystów finansują ponad 70% badań FDA, przejmując kontrolę nad zakupami, sprzedażą, badaniami, publikacjami i mediami.
I wreszcie, filmowiec Roberta Manciero, który wraz z pięcioma nagrodami Emmy od Akademii Sztuki, Nauki i Telewizji postanowił ujawnić się w filmie dokumentalnym zatytułowanym Prescription: Suicide? doświadczenia sześciorga dzieci w wieku od 9 do 16 lat, „które po zażyciu antydepresantów próbowały popełnić samobójstwo”. Naprawdę zaskakujący dokument, którego premiera odbyła się w 1998 roku w Stanach Zjednoczonych, kraju, obok Hiszpanii, w którym spożywa się najwięcej tego typu tabletek, nie pozostawia widza obojętnym.
Bibliografia:
Datos medicamentos: el consumo de antidepresivos crece un 40% (rtve.es)
DSalud nr 88 (1998)
ABC 27 (Towarzystwo)
La Opinión de Murcia 27 (Sucesos)
El Mundo 01 (Kronika)
