Na początku lat 90-tych w wyniku rozbiórki wymarłej Jugosławii powstał jeden z największych konfliktów wojennych w ówczesnej Europie, w tzw.: Wojna bałkańska. 13 maja 1992 roku pierwszym prezesem tzw. Republika Srpkas, do 1996 r. Wystarczyły cztery lata, aby Karadżić zyskał miano jednego z największych morderców i ludobójców w historii.
Radovan Karadżić urodził się 19 czerwca 1945 r. w Petnjicy, małej gminie niedaleko Savnika, na obszarze Czarnogóry (Jugosławia). Jego ojciec: Vuko, były członek radykalnej grupy tzw czetnicy, Został aresztowany kilka lat po urodzeniu. Udało mu się studiować, ale w tym celu musiał wyjechać do Sarajewa w Bośni i Hercegowinie. W 1960 roku udało mu się skonsolidować studia z psychiatrii i psychologii, aby pracować w szpitalu w Kosowie.
W 1986 założył Serbską Partię Demokratyczną. Jeśli ideą Hitlera, gdy proponowano eksterminację Żydów i klas niższych podczas II wojny światowej, było ustanowienie hegemonii rasy aryjskiej na świecie, hegemonii Radovana Karadżicia, to ten ultraortodoksyjny nacjonalista miał wdrożyć w Bałkany, za zgodą Rosji i Grecji, Większa Serbia. Marzenie, które do dziś nie jest obce wielu oligarchom i politykom w regionie, w tym patriarchom prawosławnym.
Aby to osiągnąć, w latach 90. pojawił się problem społeczności muzułmańskiej istniejącej na obszarze Sarajewa oraz Bośni i Hercegowiny. Dla którego zaprojektowano konflikt, początkowo intelektualnie wymyślony przez Karadżicia, wspieranego przez ówczesnego prezydenta Serbii Slobodana Miloszevicia. I w tych dniach (1992-1996) rozpoczęła się największa rzeź obywateli europejskich pochodzenia muzułmańskiego w sercu Europy, jakiej doświadczono w ciągu ostatnich 30 lat. Wszystkie kraje europejskie poniosły porażkę, a społeczność muzułmańska w sercu chrześcijańskiej Europy została uznana za anachronizm. Być może tym, co dotarło dziś najbardziej do tej okropnej szczypiec, jest nagłówek: Oblężenie Sarajewa.
Oblężenie Sarajewa
Oblężenie Sarajewa niewątpliwie uznano za pełnoprawne czystki etniczne, łącznie z obozami zagłady. Tysiące kobiet zgwałcono, a tysiące innych zamordowano w kolejkach po chleb w Sarajewie, rzucając granaty, tak że zostały rozszarpane na śmierć. Snajperzy bezlitośnie zabijali ludzi, którzy spacerowali ulicą lub odważyli się wyjść po żywność, w tym dzieci.
Przez kilka lat nikt nic nie zrobił, a Slobodan i Radovan nadal cieszyli się swoją władzą, oblegając i tolerując masakrę. Mężczyźni, kobiety i dzieci byli wówczas bezlitośnie eksterminowani, ale szczególnie krwawa była masakra, którą sam Karadżić zarządził w 1995 roku w Srebrenicy, osobiście kierując siłami bośniackich Serbów i zachęcając ich do stworzenia obszaru niebezpiecznego nawet dla członków ONZ. W rzeczywistości, gdy po latach oskarżono go o zbrodnie wojenne, oskarżono go także o nakazanie porwania członków Organizacji Narodów Zjednoczonych.
Aby to wszystko osiągnąć, jego przemówienia oraz wiedza na temat ludzkich zachowań i masowej manipulacji służyły nękaniu zwolenników swoimi przemówieniami i wmawianiu im, że wszystko, co robią, służy temu wielkiemu celowi, jakim było urzeczywistnienie Wielkiej Serbii wolnej od grup etnicznych, która była nie do tego wyścigu.
Nekrofagia w oblężonych miastach
Tak mijały miesiące w obliczu bierności reszty świata. Rosja z radością przyjęła eksterminację muzułmanów, reszta Europy milczała, wygłaszając letnie przemówienia, a Stany Zjednoczone mówiły o obiecującym postępie w planach pokojowych, ale kiedy ambasador Bośni przy ONZ potępił przypadki nekrofagii w oblężonych miastach, wydawało się, że coś się zmieniło w polityce opinia na temat wspomnianego konfliktu: może wstyd, że nic nie zrobiono dla tych ludzi.
Społeczne i ludzkie pogorszenie losu tych biednych ludzi, poddanych barbarzyństwu i bezsensowi wojny, do którego przyczynia się ten szalony charakter, było takie, że w niektórych obszarach zjadali oni zmarłych, aby się wyżywić i móc przeżyć kilka więcej dni. mając nadzieję na przybycie pomocy humanitarnej. Ale ten miał poważne przeszkody z własnym nazwiskiem: Slobodan Miloszevic i Radovan Karadżić.
W nocie wydanej z siedziby Organizacji Narodów Zjednoczonych, hiszpańska agencja EFE, wydała następujący komunikat:
„Ocaleni w dwóch wschodnich miastach Bośni i Hercegowiny zjadają zmarłych z powodu braku żywności, poinformował we wtorek wieczorem ambasador republiki przy ONZ Mohamed Sacirbey.
Przedstawiciel Bośni zaznaczył, że informację przekazał mu szef wojskowy obwodu Tusla, który nie podał szczegółów, ile przypadków nekrofagii zarejestrowano w miastach Zapa i Cereska.
Konwój z pomocą humanitarną zmierzający do miasta Cereska został przez cztery dni zablokowany na granicy przez siły bośniackich Serbów i „nie ruszył się” – dodał Sacirbey.
„Kilka agencji ONZ i mediator Cyrus Vance zwróciło się do prezydenta Serbii Slobodana Miloszevica i przywódcy Serbów bośniackich Radovana Karadżicia o pomoc, aby konwój mógł przejść przez ten obszar”.
Konwój jednak nie przejechał i jak wiele innych został splądrowany przez wojska serbskie. Nawet UNHCR, agencja pomocy humanitarnej ONZ, która pracowała w strasznych warunkach podczas innych konfliktów w różnych częściach świata, ogłosiła całkowite zawieszenie swoich działań w Bośni. Sam Sadako Ogata, przedstawiciel Wysokiego Komisarza ONZ ds. Uchodźców, oznajmił wówczas: … Serbowie nie pozwalają naszym konwojom na dostęp do oblężonych obszarów we wschodniej Bośni, gdzie przebywa 100,000 XNUMX ludzi, podczas gdy Chorwaci utrudniają dystrybucję pomocy w innych obszarach”.
Koniec konfliktu
Wojna kończy się wraz z podpisaniem Porozumień z Dayton w Paryżu 14 grudnia 1995 r., gdzie Miloszevic, Izetbegobic i Tudman dzielą się prochami i ciałami po konflikcie. Oraz terytorium.
Zamordowano prawie 200,000 1,300,000 osób, a ponad 90 XNUMX XNUMX uchodźców i wygnańców, z których zdecydowaną większość stanowili muzułmanie. Przed konfliktem na tym terenie XNUMX% ludności należało do muzułmańskich grup etnicznych, po konflikcie nie pozostał już prawie nikt.
Kiedy na miejsce przybyły oddziały ONZ, zastały setki masowych grobów i obozów koncentracyjnych, których zdjęcia pokazują, że stan więźniów w niczym nie zazdrości horroru, jakiego doświadczyli w nazistowskich obozach zagłady. Pełnoprawny horror, o którym w niektórych kronikach niewiele się mówi. Pamiętajcie, że zginęło także około 320 żołnierzy ONZ. Siły serbskie zgwałciły od 20,000 40,000 do XNUMX XNUMX muzułmanek, dorosłych i dzieci. Informacje te doprowadziły do tego, że po raz pierwszy uznano masowy gwałt za broń wojenną służącą do czystek etnicznych i ludobójczych.
Widząc całą tę grozę, Międzynarodowy Trybunał Karny zdecydował się w 1995 r. postawić przed sądem m.in. Radovana Karadżicia pod zarzutem ludobójstwa, zbrodni przeciw ludzkości, z trzema zarzutami pogwałcenia prawa wojennego i długim itd. Udało mu się jednak uciec z pieniędzmi, ale przede wszystkim z pomocą wielu żarliwych wyznawców, którzy widzieli w nim przywódcę, któremu udało się zniszczyć największy bastion muzułmański w Europie. Dzięki temu zyskał sympatię ruchów skrajnie prawicowych w wielu częściach świata. Do czasu aresztowania w 2008 roku w Anglii, gdzie pracował jako lekarz i ekspert medycyny alternatywnej, pod pseudonimem Dragan Dabic.
Psychopatyczny psychiatra
Jego wiedza i wykształcenie jako lekarza i psychiatry pozwoliły Radovanowi Karadżicowi stworzyć alter ego, postać o imieniu Dragan Dabic, i zyskać uznanie w swojej społeczności. Miał nawet stronę internetową. dragandavic.comz którego o dobrodusznym wyglądzie, z siwymi włosami i długą brodą w tym samym odcieniu zarabiał na życie jako lekarz alternatywny, lecząc pacjentów i pisząc artykuły na temat medycyny alternatywnej w magazynie Zdrowe Życie, którego dyrektorem Goran Kogic, usłyszawszy tę wiadomość, powiedział: „Każdy chciałby zaprzyjaźnić się z osobą, którą poznałem.
Bez wątpienia jego fanatyzm odegrał decydującą rolę w jednym z najciemniejszych okresów w jego życiu, a także według wielu towarzyszył mu pewna psychopatia, gdyż przeszedł od opieki nad starszymi do zabijania lub rozkazywania zabicia tysięcy ludzi .
W marcu 2016 r. sąd karny w Hadze skazał go na 40 lat więzienia, choć później skazano go na dożywocie, ponieważ uznano go za winnego ludobójstwa i zbrodni wojennych w latach 1992–1995. Kiedy wyrok zapadł, na obrzeżach Przed Międzynarodowym Trybunałem w Hadze setki zwolenników organizowały zamieszki, podczas których policja musiała działać siłą, aby uniknąć poważnych problemów.
Notka autora:
W tej kronice, w której połączyłem wojnę bałkańską z postacią radykalnego serbskiego polityka, a także psychiatry, nie chciałem przegapić okazji, aby zaobserwować radykalizm religijny, który naprawdę leży u podstaw tego konfliktu. Czasami, gdy niektóre parlamenty na świecie stanowią prawo w związku z nowymi przekonaniami, co może mieć obecnie miejsce w niektórych parlamentach na świecie, aby zdecydować, czy są to sekty, czy nie, lub jak postępować przeciwko nim, aby uniknąć godnych pożałowania działań, nie oglądano. ponad historię i co powodują radykalne konfrontacje między wielkimi religiami.
Byłoby wygodnie, gdyby poruszanie kwestii sekt czy przekonań innych osób odbywało się w sposób otwarty, a nie z perspektywy ideologicznej, która wytwarza nasze własne przekonania. Konflikt, który wybuchł w latach 1990. na Bałkanach, jest przede wszystkim konfliktem etniczno-religijnym. Różni się od tego, co dzieje się obecnie na przykład w Strefie Gazy. Coś, co przeanalizuję innym razem.
Bibliografia.
Karadżić, historia „guru” medycyny alternatywnej skazanego za ludobójstwo – BBC News Mundo
W przypadku odniesień do wojny bałkańskiej i samego Karadżicia zachęcam czytelników do korzystania z wyszukiwarek internetowych w celu znalezienia wszelkich informacji, które ich interesują. Podobnie spójrz na okropne zdjęcia, które możesz znaleźć w różnych miejscach, przedstawiające wydarzenia podczas tego konfliktu.
Pierwotnie opublikowane w LaDamadeElche.com
