Η Ιδρυτική Συνθήκη της Ρώμης του 1957 εξουσιοδότησε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ως θεματοφύλακα της Συνθήκης, να κινήσει διαδικασίες επί παραβάσει κατά κρατών μελών για παραβίαση των υποχρεώσεών τους από τη Συνθήκη. Προέβλεπε επίσης ότι όταν το Δικαστήριο διαπίστωσε παράβαση υποχρέωσης, το υπεύθυνο κράτος μέλος έπρεπε να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου.
Ίσως λόγω της αισιοδοξίας που περιέβαλε τη συμφωνία της ιστορικής Συνθήκης, οι υπογράφοντες δεν προέβλεψαν την ανάγκη για περαιτέρω μέτρα για να διασφαλίσουν ότι τα κράτη μέλη θα σεβαστούν τις αποφάσεις του Δικαστηρίου. Η πείρα έπρεπε να αποδείξει ότι αυτή η αισιοδοξία ήταν εσφαλμένη και ότι ήταν πράγματι απαραίτητα πρόσθετα μέτρα. Ως εκ τούτου, στη Συνθήκη του Μάαστριχτ εισήχθη μια νέα διάταξη που θα επέτρεπε στην Επιτροπή να αναλαμβάνει επακόλουθες εκτελεστικές υποθέσεις για μη εφαρμογή προηγούμενων αποφάσεων επί παραβάσει και στο Δικαστήριο να επιβάλλει χρηματικές κυρώσεις στα κράτη μέλη όπου έκρινε ότι η Επιτροπή είχε αποδείξει ότι υπόθεση.
Αυτά τα μέτρα, ιδίως όταν λαμβάνονται παράλληλα, φαίνονται επαρκή για την αντιμετώπιση παραβιάσεων του δικαίου της ΕΕ. Το ότι η Επιτροπή θα έπρεπε να επιστρέψει στο πρώτο στάδιο και να ξεκινήσει νέες διαδικασίες επί παραβάσει για τη μη εφαρμογή μιας εκτελεστικής απόφασης σε δεύτερο στάδιο δεν προβλεπόταν στις ρυθμίσεις. Ωστόσο, αυτό ακριβώς συνέβη στην περίπτωση της μακροχρόνιας διάκρισης κατά των καθηγητών ξένων γλωσσών (Lettori) στα ιταλικά πανεπιστήμια, με όλο το συνακόλουθο ανθρώπινο κόστος.
Οι περιστάσεις που οδήγησαν σε αυτή την ανώμαλη κατάσταση πραγμάτων περιγράφηκαν σε προηγούμενα άρθρα στο The European Times. Εν συντομία, το 2006 η Επιτροπή κέρδισε την υπόθεση επιβολής C-119 / 04, που είχε αναλάβει κατά της Ιταλίας για μη εφαρμογή του α Απόφαση για παράβαση του 2001 του Δικαστηρίου. Με τη σειρά της η αρχική υπόθεση παράβασης κινήθηκε για μη εφαρμογή των 2 Allué αποφάσεις του Δικαστηρίου, η πρώτη εκ των οποίων χρονολογείται από το 1989.
Στην περίφημη υπόθεση C-119/04, η Επιτροπή είχε ζητήσει την επιβολή ημερήσια πρόστιμα 309,750 € για την Ιταλία για τις συνεχιζόμενες διακρίσεις κατά των Lettori. Η Ιταλία εισήγαγε νόμο της τελευταίας στιγμής το 2004 με τον οποίο απονέμει στους Lettori μια ανασυγκρότηση της καριέρας από την ημερομηνία της πρώτης απασχόλησης με αναφορά στην παράμετρο του ερευνητή μερικής απασχόλησης ή σε καλύτερες παραμέτρους. Κρίνοντας ότι οι όροι του νόμου θα μπορούσαν, εάν εφαρμοστούν σωστά, να διορθώσουν τη διάκριση, το Δικαστήριο παραιτήθηκε από τα προτεινόμενα πρόστιμα.
Σε επακόλουθη αλληλογραφία με την Επιτροπή αμέσως μετά την απόφαση του 2006, η Ιταλία διαβεβαίωσε την Επιτροπή ότι οι όροι του νόμου του 2004 εφαρμόζονταν και θα εξακολουθούσαν να εφαρμόζονται πλήρως. Με βάση αυτές τις «σταθερές διαβεβαιώσεις», τότε Επίτροπος για την Απασχόληση, τις Κοινωνικές Υποθέσεις και τις Ίσες Ευκαιρίες. Vladimír Špidla, που ανακοινώθηκε σε α δελτίο τύπου του 2007 ότι η Επιτροπή έκλεινε την υπόθεση επί παραβάσει κατά της Ιταλίας.
Η αξία αυτών των «σταθερών διαβεβαιώσεων» αποδείχθηκε από μια μεταγενέστερη απόφαση της Επιτροπής να κινήσει μια πιλοτική διαδικασία (ένας μηχανισμός που εισήχθη για τη φιλική επίλυση διαφορών με τα κράτη μέλη και την αποτροπή προσφυγής σε διαδικασίες επί παραβάσει) κατά της Ιταλίας το 2011. Όπως και κατά τα επόμενα δέκα χρόνια, Η διπλωματική διαδικασία απέτυχε εμφανώς να επιτύχει τον σκοπό της, η Επιτροπή κίνησε πλήρη διαδικασία επί παραβάσει κατά της Ιταλίας τον Σεπτέμβριο του 2021 για τη μη εφαρμογή της εκτελεστικής απόφασης του 2006.
Εάν οι διαβεβαιώσεις που δόθηκαν το 2007 ως προς τη συμμόρφωση με την απόφαση του Δικαστηρίου του 2006 ήταν αντίθετες με το καθήκον πιστής συνεργασίας που επιβλήθηκε στα κράτη μέλη στις συναλλαγές τους με την Επιτροπή, τότε η συμπεριφορά της Ιταλίας κατά τη διάρκεια της παρούσας διαδικασίας επί παραβάσει για την εφαρμογή αυτή η απόφαση είναι εξίσου έτσι. Τον Σεπτέμβριο του 2021 δελτίο τύπου Αναγγέλλοντας την έναρξη της διαδικασίας επί παραβάσει, η Επιτροπή έδωσε προθεσμία δύο μηνών στην Ιταλία για να λάβει μέτρα για να συμμορφωθεί με την απόφαση του Δικαστηρίου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων του 2006. Παρόλο που της δόθηκε σημαντική πρόσθετη περίοδος χάριτος, η Ιταλία δεν έλαβε τα κατάλληλα μέτρα. Περνώντας στο στάδιο της αιτιολογημένης γνώμης τον Ιανουάριο του 2022, η Επιτροπή στο δεύτερο δελτίο τύπου της διαδικασίας προειδοποίησε την Ιταλία ότι είχε τώρα στη διάθεσή της 2 μήνες για να πληρώσει τους διακανονισμούς που οφείλονται στον Lettori για να αποφύγει την ενδεχόμενη παραπομπή της υπόθεσης στο Δικαστήριο.
Τέσσερις μήνες μετά τους επίδειξη Τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Lettori συγκεντρώθηκε ξανά την Πέμπτη έξω από τα γραφεία της Υπουργού Πανεπιστημίων, Άννα Μαρία Μπερνίνι, για να διαμαρτυρηθεί για το γεγονός ότι δεν είχαν γίνει οι διευθετήσεις που ζητήθηκαν στην αιτιολογημένη γνώμη. Στην αριστερή όχθη του Τίβερη, τα γραφεία του Υπουργού βρίσκονται σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από το Campidoglio στη δεξιά όχθη. Όπως επεσήμανε εύστοχα η FLC CGIL, η μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση της Ιταλίας στην πρόσφατη έκθεσή της ανοιχτή επιστολή στον υπουργό Bernini, αυτός είναι ο τόπος όπου κατοχυρώθηκε το δικαίωμα στην ισότιμη μεταχείριση ως διάταξη της ιστορικής Συνθήκης της Ρώμης.
Τοποθετώντας το δικαίωμα στην ισότιμη μεταχείριση στο πλαίσιο των συνολικών δικαιωμάτων των ευρωπαίων πολιτών, η Επιτροπή δηλώνει ότι το δικαίωμα «είναι ίσως το σημαντικότερο δικαίωμα βάσει του κοινοτικού δικαίου και ουσιαστικό στοιχείο της ευρωπαϊκής ιθαγένειας». Ένας υποθετικός αξιωματούχος της Επιτροπής που ήταν παρών έξω από το γραφείο του Υπουργού Πανεπιστημίων την Πέμπτη θα παρακολούθησε μια συγκέντρωση του Lettori από όλα τα κράτη μέλη της ΕΕ, διαμαρτυρόμενοι ότι τους παρακρατείται αυτό το δικαίωμα. Τα ενημερωτικά δελτία που διανεμήθηκαν από αυτούς τους Letttori θα είχαν ενημερώσει τον αξιωματούχο για το πώς συνεχίζονται οι διακρίσεις παρά τις 4 ξεκάθαρες αποφάσεις ισοτιμίας αμοιβών του Δικαστηρίου σύμφωνα με τη νομολογία που ξεκινά από την αρχή Απόφαση Allué του 1989. Κατά συνέπεια, κανένας από τους Lettori που ήταν παρόντες στη διαμαρτυρία δεν εργάστηκε ποτέ υπό τις ισοτιμίες των συνθηκών θεραπείας που θα έπρεπε να είναι αυτόματα σύμφωνα με τη Συνθήκη.
Σε διαδικασίες επί παραβάσει, οι καταγγέλλοντες, αν και δεν είναι τεχνικά συμβαλλόμενοι στη διαδικασία, μπορούν να συνεισφέρουν στους φακέλους υποθέσεων και στις καταθέσεις της Επιτροπής. Ο καταγγέλλων, Asso.CEL.L, μια εργατική ένωση «La Sapienza» με έδρα τη Ρώμη, με τη βοήθεια του μεγαλύτερου συνδικάτου της Ιταλίας, FLC CGIL, διεξήγαγε μια εθνική απογραφή των δικαιούχων της εκτελεστικής απόφασης του 2006, του χρόνου υπηρεσίας τους και οι παράμετροι του ερευνητή μερικής απασχόλησης ή καλύτερα η παράμετρος κατάλληλη για τις ανακατασκευές σταδιοδρομίας. Από αυτή την τράπεζα δεδομένων ένας αποτελεσματικός οργανισμός θα μπορούσε να κάνει τους διακανονισμούς λόγω του Lettori μέσα σε λίγες εβδομάδες.
Οι ανταλλαγές μεταξύ κρατών μελών και της Επιτροπής είναι εμπιστευτικές σε διαδικασίες επί παραβάσει. Κατά συνέπεια, οι Lettori δεν γνωρίζουν πώς η Ιταλία προτείνει να αντιδράσει στο τελεσίγραφο της Επιτροπής να πληρώσει τους οφειλόμενους διακανονισμούς βάσει του νόμου του 2006. Οι πληροφορίες που αναδύθηκαν από τις τοπικές διοικήσεις πανεπιστημίων υποδηλώνουν ότι οι ιταλικές αρχές θα προσπαθήσουν να αποτιμήσουν τους οικισμούς με βάση τον αμφιλεγόμενο νόμο Gelmini του 2011.
Ο νόμος Gelmini, που θεσπίστηκε πέντε χρόνια μετά την απόφαση του Δικαστηρίου, φέρεται να ερμηνεύει την ίδια απόφαση. Εκτός από το θράσος της νομοθεσίας για την ερμηνεία μιας απόφασης του κορυφαίου θεσμικού οργάνου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ανάγνωση της απόφασης από το Gelmini έρχεται σε αντίθεση με τις αποφάσεις που εκδόθηκαν από τοπικά ιταλικά δικαστήρια στο διάστημα μεταξύ της καταδίκης του Δικαστηρίου και της ημερομηνίας θέσπιση του ίδιου του Gelmini. Ενώ αυτές οι τοπικές δικαστικές αποφάσεις έδωσαν στους ενάγοντες του Lettori μια αδιάλειπτη ανασυγκρότηση της καριέρας τους από την ημερομηνία της πρώτης απασχόλησης, ο νόμος Gelmini περιορίζει την ανασυγκρότηση στα χρόνια πριν από το 1995 - ένα όριο που δεν ορίζεται πουθενά στην πρόταση του Δικαστηρίου. Ένα άλλο κραυγαλέο ελάττωμα του νόμου είναι ότι οι όροι του δεν μπορούν να προβλέψουν αριθμητικά τις ενδεχόμενες ευνοϊκότερες παραμέτρους της απόφασης του 2006.
Εάν η Ιταλία προτείνει την εφαρμογή των όρων του νόμου Gelmini, αυτό θα μπορούσε να είναι ο καταλύτης για να αναγκάσει την Επιτροπή να παραπέμψει την υπόθεση στο Δικαστήριο. Η αντίδραση σε αυτή την προοπτική ήταν ανάμεικτη μεταξύ των διαδηλωτών έξω από τα γραφεία του υπουργού Μπερνίνι. Ενώ ορισμένοι Lettori θα καλωσόριζαν μια ενδεχόμενη ερμηνεία του Δικαστηρίου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο ο Gelmini είχε ερμηνεύσει την απόφαση του Δικαστηρίου του 2006, άλλοι επεσήμαναν το γεγονός ότι αυτό θα παρατείνει τη διαδικασία επί παραβάσει κατά πιθανά άλλα δύο χρόνια.
Ο Kurt Rollin, πρώην λέκτορας στο Πανεπιστήμιο «La Sapienza» της Ρώμης, είναι εκπρόσωπος του Asso.CEL.L για τον συνταξιούχο Lettori. Μιλώντας έξω από το γραφείο του υπουργού Bernini είπε:
«Η Επιτροπή θεωρεί ότι η ισότητα μεταχείρισης είναι το πιο σημαντικό δικαίωμα βάσει της Συνθήκης. Ωστόσο, όπως δείχνει η ιστορία, η Ιταλία έχει παρακρατήσει αυτό το δικαίωμα στον Lettori για δεκαετίες. Προς το συμφέρον των ευρωπαίων πολιτών πρέπει να αλλάξουν οι υφιστάμενες θεσμικές ρυθμίσεις, ώστε τα αδιάλλακτη κράτη μέλη να μην μπορούν να αγνοούν επ' αόριστον τα δικαιώματα της Συνθήκης».
