Основачкиот договор од Рим од 1957 година ја овласти Европската комисија, како чувар на Договорот, да покрене постапка за прекршување против земјите-членки за воочена повреда на нивните обврски од Договорот. Тој понатаму предвидуваше дека кога Судот на правдата утврди неисполнување на обврската, одговорната земја-членка мораше да ги преземе неопходните мерки за да се усогласи со пресудата на Судот.
Можеби поради оптимизмот што го опкружуваше договорот за историскиот договор, потписниците не предвидоа потреба од дополнителни мерки за да се осигура дека земјите-членки ги почитуваат пресудите на Судот на правдата. Искуството требаше да докаже дека таквиот оптимизам е погрешен и дека всушност се неопходни дополнителни мерки. Оттука, во Договорот од Мастрихт беше воведена нова одредба за да и се овозможи на Комисијата да преземе дополнителни извршни случаи за неспроведување на претходните пресуди за прекршување, а Судот да наметне парични казни за земјите-членки каде што сметаше дека Комисијата ја докажала својата случај.
Овие мерки, особено кога се преземаат во тандем, ќе изгледаат соодветни за да се отстранат прекршувањата на правото на ЕУ. Дека Комисијата ќе треба да се врати во првата фаза и да започне нова прекршочна постапка за неспроведување на извршната одлука во втора фаза не беше предвидено во аранжманите. Сепак, тоа е токму она што се случи во случајот на долготрајната дискриминација на предавачите по странски јазици (Лети) на италијанските универзитети, со сите придружни човечки трошоци.
Околностите кои доведоа до оваа аномална состојба беа опишани во претходните написи во The European Times. Накратко, во 2006 година Комисијата го доби извршниот предмет C-119 / 04, што го имаше преземено против Италија за неспроведување на а Одлука за прекршување од 2001 година на Судот на правдата. Од своја страна, првичниот прекршочен предмет беше преземен за неспроведување на 2 Алуе пресуди на Судот, од кои првата датира од 1989 година.
Во случајот од висок профил C-119/04, Комисијата побара наметнување на дневни казни од 309,750 евра на Италија за нејзината континуирана дискриминација против Леторите. Италија воведе закон во последен момент од 2004 година со кој на Леторите им се доделува реконструкција на кариерата од датумот на првото вработување во врска со параметарот на истражувач со скратено работно време или подобри параметри. Сметајќи дека одредбите од законот можат, доколку се применат соодветно, да ја отстранат дискриминацијата, Судот се откажа од препорачаните казни.
Во натамошната кореспонденција со Комисијата веднаш по пресудата од 2006 година, Италија ја увери Комисијата дека условите од законот од 2004 година се применуваат и ќе продолжат да се применуваат целосно. Врз основа на овие „цврсти гаранции“, тогашниот комесар за вработување, социјални прашања и еднакви можности. Владимир Шпидла, објавен во а соопштение за печатот од 2007 година дека Комисијата го затвора својот случај за прекршување против Италија.
Вредноста на овие „цврсти гаранции“ беше докажана со последователна одлука на Комисијата за отворање пилот-процедура (механизам воведен за да се решаваат споровите по мирен пат со земјите-членки и да се спречи прибегнување кон прекршочни постапки) против Италија во 2011 година. Како и во следните десет години, дипломатската процедура значително не ја постигна својата цел, Комисијата отвори целосна прекршочна постапка против Италија во септември 2021 година поради неспроведување на пресудата за извршување од 2006 година.
Ако гаранциите дадени уште во 2007 година за усогласеност со пресудата на Судот од 2006 година беа во спротивност со должноста за лојална соработка поставена на земјите-членки во нивните односи со Комисијата, тогаш однесувањето на Италија во текот на сегашната прекршочна постапка за спроведување на таа пресуда е подеднакво така. Во септември 2021 г печатот објавувајќи го отворањето на прекршочната постапка, Комисијата и даде рок на Италија два месеци да преземе мерки за усогласување со пресудата на Судот на правдата од 2006 година. И покрај тоа што доби значителен дополнителен грејс период, Италија не презеде соодветни мерки. Преминувајќи во фазата на образложено мислење во јануари 2022 година, Комисијата во својата втора печатот од постапката ја предупреди Италија дека сега има 2 месеци во кои треба да ги плати порамнувањата на Летори за да избегне евентуално упатување на случајот до Судот на правдата.
Четири месеци по нивното демонстрации во декември минатата година, Летори повторно се собра во четвртокот пред канцелариите на министерката за универзитети, Ана Марија Бернини, за да протестира против фактот дека населбите повикани во образложеното мислење не биле направени. Сместени на левиот брег на Тибар, канцелариите на министерот се на лесна одење до Campidoglio на десниот брег. Како што истакна ФЛЦ ЦГИЛ, најголемиот синдикат во Италија, во својот неодамнешен отворено писмо до министерот Бернини, ова е местото каде што правото на паритет на третман беше вградено како одредба на историскиот договор од Рим.
Ставајќи го правото на паритет на третман во контекст на севкупните права на европските граѓани, Комисијата наведува дека правото „е можеби најважното право според правото на заедницата и суштински елемент на европското државјанство“. Хипотетички функционер на Комисијата присутен пред канцеларијата на министерот за универзитети во четвртокот би го набљудувал собирот на Летори од сите земји-членки на ЕУ, протестирајќи дека ова право им се задржува. Листата со факти дистрибуирани од овие Летори би го информирале службеникот за тоа како дискриминацијата опстојува и покрај 4 јасни пресуди за паритет на Судот на правдата во линијата на јуриспруденцијата што тече од суштината. Алуе пресуда од 1989 година. Следствено, ниту еден од Леторите присутни на протестот никогаш не работел под паритет на условите за третман што треба да бидат автоматски според Договорот.
Во постапките за прекршување, подносителите на претставката, иако технички не се страни во постапката, можат да придонесат во списите и депонирањето на случаите на Комисијата. Подносителот на жалбата, Asso.CEL.L, работничко здружение „Ла Сапиенца“ од Рим, со помош на најголемиот синдикат во Италија, FLC CGIL, спроведе попис на национално ниво на корисниците на извршната пресуда од 2006 година, нивниот работен стаж и параметрите на истражувач со скратено работно време или подобар параметар соодветен за реконструкции на кариери. Од оваа банка на податоци, ефикасна организација би можела да ги направи порамнувањата поради Леторите за неколку недели.
Размената меѓу земјите-членки и Комисијата е доверлива во постапките за прекршување. Следствено, Леторите не знаат како Италија предлага да реагира на ултиматумот на Комисијата да ги плати исплатите што доспеваат според законот од 2006 година. Разузнавачките информации блескаат од администрациите на локалните универзитети сугерираат дека италијанските власти ќе се обидат да ги вреднуваат населбите врз основа на контроверзниот закон Гелмини од 2011 година.
Законот Гелмини, донесен пет години по пресудата на Судот на правдата, наводно ја толкува истата пресуда. Настрана од смелоста на законодавството за толкување на пресудата на највисоката институција на Европската унија, читањето на пресудата во Гелмини е во спротивност со пресудите донесени од локалните италијански судови во интервалот помеѓу пресудата на Судот на правдата и датумот на донесување на самиот Гелмини. Додека овие локални судски пресуди им доделија на тужителите на Летори непречена реконструкција на кариерата од датумот на првото вработување, законот Гелмини ја ограничува реконструкцијата на годините пред 1995 година - граница никаде пропишана во судската казна. Друг еклатантен недостаток на законот е што неговите услови аритметички не можат да ги предвидат евентуалните поповолни параметри на пресудата од 2006 година.
Доколку Италија предложи да се применат условите од законот Гелмини, ова би можело да биде катализатор за Комисијата да го упати случајот до Судот на правдата. Реакциите на оваа перспектива беа различни меѓу демонстрантите пред канцелариите на министерот Бернини. Додека некои Летори би го поздравиле евентуалното судско толкување за тоа како Гелмини ја протолкувал пресудата на Судот од 2006 година, други укажале на фактот дека тоа би ја продолжило постапката за прекршување за можни дополнителни две години.
Курт Ролин, поранешен предавач на Универзитетот „Ла Сапиенца“ во Рим, е претставник на Asso.CEL.L за пензионираниот Летори. Говорејќи пред канцеларијата на министерот Бернини, тој рече:
„Комисијата смета дека паритетот на третман е најважното право според Договорот. Сепак, како што покажува записот, Италија со децении му го задржува ова право на Летори. Во интерес на европското граѓанство, постојните институционални аранжмани треба да се променат, така што непопустливите земји-членки не можат на неодредено време да ги игнорираат правата од Договорот“.
