හමුදාවේ කිතුනුවන්

ශා. ජෝන් බෝර්ඩින්

"බලයෙන් නපුරට විරුද්ධ වීමේ" උපමාව ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ අත්හැරියේ නැත යන ප්‍රකාශයෙන් පසුව, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය තුළ මරාදැමීම හෝ ආයුධ ගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නිසා සොල්දාදුවන්-ප්‍රාණ පරිත්‍යාගිකයින් ඝාතනය නොකළ බව මට ඒත්තු ගැන්වීමට පටන් ගත්තේය.

මම හිතන්නේ මෙම මිථ්‍යාව ක්‍රිස්තියානි ධර්මයේ අධිරාජ්‍ය අනුවාදයේ පැමිණීමත් සමඟ ඇති විය. රණශූරයන් මරා දැමුවේ දෙවිවරුන්ට පුද පූජා පැවැත්වීම ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසා පමණක් බව පැවසේ.

ඇත්ත වශයෙන්ම, ඔවුන් අතර සටන් කිරීම සහ මරා දැමීම සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කළ අය මෙන්ම මිථ්‍යාදෘෂ්ටිකයින් සමඟ සටන් කළ නමුත් කිතුනුවන්ට එරෙහිව ආයුධ භාවිතා කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළ අයද සිටියහ. එවැනි නොනවතින මිථ්‍යාවක් පැන නගින්නේ මන්දැයි අවධානය යොමු කිරීම පිළිගත නොහැකිය.

වාසනාවකට මෙන්, ප්‍රාණ පරිත්‍යාගිකයන්ගේ ක්‍රියාවන් සංරක්ෂණය කර ඇති අතර, පළමු කිතුනුවන්ගේ (සොල්දාදුවන්ට එරෙහිව ද ඇතුළුව) නඩු විභාග ප්‍රමාණවත් ලෙස විස්තර කර ඇත.

අවාසනාවකට මෙන්, රුසියානු ඕතඩොක්ස් ජාතිකයන්ගෙන් ස්වල්ප දෙනෙක් ඒවා දන්නා අතර ඒවා අධ්‍යයනය කරන්නේ ස්වල්ප දෙනෙක් පමණි.

ඇත්ත වශයෙන්ම, සාන්තුවරයන්ගේ ජීවිත හමුදා සේවයට හෘද සාක්ෂියට එකඟව විරෝධය දැක්වීමේ උදාහරණ වලින් පිරී ඇත. මට කිහිපයක් මතක් කරන්න දෙන්න.

295 දී ශුද්ධ රණශූර මැක්සිමිලියන් මරා දැමුවේ ඔහු හමුදා සේවය කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නිසා ය. ඔහුගේ නඩු විභාගයේ පිටපත ඔහුගේ ප්‍රාණ පරිත්‍යාග විද්‍යාවේ සංරක්ෂණය කර ඇත. අධිකරණයේදී ඔහු මෙසේ ප්‍රකාශ කළේය.

"මට මේ ලෝකය වෙනුවෙන් සටන් කරන්න බැහැ... මම ඔබට කියමි, මම කිතුනුවෙක්."

ඊට ප්‍රතිචාර වශයෙන්, ප්‍රොකන්සල්වරයා පෙන්වා දුන්නේ කිතුනුවන් රෝම හමුදාවේ සේවය කළ බවයි. මැක්සිමිලියන් පිළිතුරු:

“ඒක එයාලගේ වැඩක්. මමත් කිතුනුවකු වන අතර මට සේවය කළ නොහැක.

එලෙසම, ශාන්ත මාර්ටින් ඔෆ් ටුවර්ස් බව්තීස්ම වීමෙන් පසු හමුදාව හැර ගියේය. හමුදා සම්මානයක් පිරිනැමීම සඳහා ඔහු සීසර් වෙත කැඳවා ඇති බව වාර්තා වේ, නමුත් එය පිළිගැනීම ප්‍රතික්ෂේප කරමින් මෙසේ පැවසීය.

“මෙතෙක් මම ඔබට සෙබළෙකු ලෙස සේවය කළෙමි. දැන් මට ක්‍රිස්තුස් වහන්සේට සේවය කිරීමට ඉඩ දෙන්න. විපාකය අන් අයට දෙන්න. ඔවුන් සටන් කිරීමට අදහස් කරන අතර මම ක්‍රිස්තුස් වහන්සේගේ සොල්දාදුවෙක් වන අතර මට සටන් කිරීමට අවසර නැත.

ඒ හා සමාන තත්වයක් තුළ අලුතින් පරිවර්තනය වූ ශතවර්ෂාධිපති ශාන්ත මාකෙල්, මංගල්‍යයක් අතරතුර ඔහුගේ හමුදා ගෞරවය වචන වලින් ඉවතට විසි කළේය:

“මම සදාකාලික රජ වන යේසුස් ක්‍රිස්තුස්ට සේවය කරමි. මම තවදුරටත් ඔබේ අධිරාජයාට සේවය නොකරමි, ගොළු බිහිරි පිළිම වන ලීවලින් සහ ගල්වලින් සාදා ඇති ඔබේ දෙවිවරුන්ට නමස්කාර කිරීම මම හෙළා දකිමි.'

ශාන්ත මාර්කල්ට එරෙහි නඩු විභාගයේ ද්රව්ය ද සංරක්ෂණය කර ඇත. ඔහු මෙම උසාවියේ දී ප්‍රකාශ කර ඇත්තේ “... ක්‍රිස්තුන් වහන්සේට සේවය කරන කිතුනුවකුට ලෝකයේ හමුදාවන්හි සේවය කිරීම සුදුසු නොවන” බවයි.

ක්‍රිස්තියානි හේතූන් මත හමුදා සේවය ප්‍රතික්ෂේප කිරීම නිසා ශාන්ත කිබි, ශාන්ත කැඩොක් සහ ශාන්ත තියගන් ශාන්තුවරයට පත් කරන ලදී. අන්තිමයා ශාන්ත ජෙරොම් සමඟ එකට දුක් වින්දා. ඔහු අසාමාන්‍ය ලෙස නිර්භීත සහ ශක්තිමත් ගොවියෙකු වූ අතර ඔහු පොරොන්දු වූ සොල්දාදුවෙකු ලෙස අධිරාජ්‍ය හමුදාවට බඳවා ගන්නා ලදී. ජෙරොම් සේවය කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කළේය, ඔහුව බඳවා ගැනීමට පැමිණි අයව එළවා දැමූ අතර, හමුදාවට ඇමතුමක් ලැබුණු තවත් කිතුනුවන් දහඅට දෙනෙකු සමඟ ගුහාවක සැඟවී සිටියේය. අධිරාජ්‍ය සොල්දාදුවන් ගුහාවට කඩා වැදුණත් කිතුනුවන් බලහත්කාරයෙන් අල්ලා ගැනීමට අසමත් විය. ඔවුන් ඒවා කපටි ලෙස එළියට ගන්නවා. පිළිමවලට පූජා කිරීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීමෙන් පසුව ඔවුන් සැබවින්ම මරා දමන ලදී, නමුත් මෙය හමුදා සේවයට ඔවුන්ගේ මුරණ්ඩු ප්‍රතිරෝධයේ අවසාන කරුණ විය (එදා ක්‍රිස්තියානි බලහත්කාරයෙන් 32 ක් ක්‍රියාත්මක කරන ලදී).

ශාන්ත මොරිස්ගේ අණ යටතේ පැවති තීබ්ස්හි සේනාංකයේ ඉතිහාසය වඩාත් දුර්වල ලෙස ලේඛනගත කර ඇත. නඩු විභාගයක් නොතිබූ බැවින් ඔවුන්ට එරෙහි ප්‍රාණ පරිත්‍යාග ක්‍රියාවන් සංරක්ෂණය කර නොමැත. ශාන්ත බිෂොප් යුචේරියස්ගේ ලිපියේ සටහන් කර ඇති වාචික සම්ප්‍රදාය පමණක් ඉතිරිව ඇත. මෙම සේනාංකයේ මිනිසුන් දස දෙනෙකු නමින් මහිමයට පත් වේ. ඉතිරි අය Agaun martyrs (මිනිසුන් දහසකට නොඅඩු) යන පොදු නාමයෙන් හැඳින්වේ. මිථ්‍යාදෘෂ්ටික සතුරන්ට එරෙහිව සටන් කිරීමේදී ඔවුන් ආයුධ අතට ගැනීම සම්පූර්ණයෙන්ම ප්‍රතික්ෂේප කර නැත. නමුත් ක්‍රිස්තියානි කැරැල්ලක් මැඩපැවැත්වීමට නියෝග කළ විට ඔවුහු කැරලි ගැසූහ.

කිසිම තත්වයක් යටතේ සහ කිසිම හේතුවක් නිසා ඔවුන්ගේ කිතුනු සහෝදරයන් මරා දැමිය නොහැකි බව ඔවුහු ප්රකාශ කළහ.

“අහිංසක මිනිසුන්ගේ (කිතුනුවන්ගේ) ලේවලින් අපට අපේ දෑත් පැල්ලම් කළ නොහැක. අපි ඔබ ඉදිරියේ දිවුරුම් දීමට පෙර දෙවියන් වහන්සේ ඉදිරියෙහි දිවුරුම් දෙමු. අපි අනිත් එක, පළමු එක කැඩුවොත් අපේ දෙවෙනි දිවුරුම ගැන ඔයාට විශ්වාසයක් තියන්න බෑ. ඔබ අපට කිතුනුවන් මරා දැමීමට අණ කළා - බලන්න, අපි සමානයි.

සේනාංකය සිහින් වූ අතර සෑම දසවන සොල්දාදුවෙක්ම මිය ගිය බව වාර්තා විය. එක් එක් නව ප්‍රතික්ෂේප කිරීමෙන් පසු, ඔවුන් මුළු සේනාංකයම මරා දමන තුරු සෑම දසයෙන් එකක්ම නැවත මරා දැමීය.

ශාන්ත ජෝන් රණශූරයා සම්පූර්ණයෙන්ම සේවයෙන් විශ්‍රාම නොගිය නමුත් හමුදාවේ ඔහු නිරත වූයේ හමුදා භාෂාවෙන් කඩාකප්පල්කාරී ක්‍රියාවක් ලෙසිනි - මීළඟ වැටලීම ගැන කිතුනුවන්ට අනතුරු ඇඟවීම, පැන යාමට පහසුකම් සැලසීම, සිරගෙදරට දැමූ සහෝදර සහෝදරියන් බැලීමට යාම (කෙසේ වෙතත්, ඔහුගේ චරිතාපදානයට අනුව, ඔහුට ලේ වැගිරීමට සිදු නොවූ බව අපට උපකල්පනය කළ හැකිය: ඔහු බොහෝ විට නගරය ආරක්ෂා කරන ඒකකවල සිටියේය).

සියලුම මුල් කිතුනුවන් සාමවාදීන් බව පැවසීම අතිශයෝක්තියක් වනු ඇතැයි මම සිතමි (එකල සිට පල්ලියේ ජීවිතය පිළිබඳ ප්‍රමාණවත් තරම් ඓතිහාසික තොරතුරු අප සතුව නොමැති නම්). කෙසේවෙතත්, පළමු ශතවර්ෂ දෙක තුළ, යුද්ධය, ආයුධ සහ හමුදා සේවය කෙරෙහි ඔවුන්ගේ ආකල්පය කෙතරම් තියුනු ලෙස නිෂේධාත්මකද යත්, ක්‍රිස්තියානි ධර්මයේ උග්‍ර විවේචකයෙකු වූ දාර්ශනික සෙල්සස් මෙසේ ලිවීය: “සියලු මිනිසුන් ඔබ කරන ආකාරයට ක්‍රියා කළහොත්, අධිරාජ්‍යයාට කිසිවක් වළක්වන්නේ නැත. සම්පූර්ණයෙන්ම තනිව සිටීම සහ ඔහු හැර ගිය හමුදා සමඟ. අධිරාජ්‍යය වඩාත් නීති විරෝධී ම්ලේච්ඡයන් අතට පත් වනු ඇත.'

එයට ක්‍රිස්තියානි දේවධර්මාචාර්ය ඔරිජන් මෙසේ පිළිතුරු දෙයි.

“කිතුනුවන්ට උගන්වා ඇත්තේ තම සතුරන්ගෙන් ආරක්ෂා නොවී සිටීමටය. ඔවුන් මනුෂ්‍යයාට නිහතමානීකම සහ ප්‍රේමය නියම කරන නීති පිළිපැදීම නිසා, ඔවුන්ට යුද්ධ කිරීමට ඉඩ දුන්නේ නම්, ඔවුන් එසේ කළත්, ඔවුන්ට ලබා ගත නොහැකි දේ දෙවියන් වහන්සේගෙන් ලබාගෙන ඇත.'

අපි තවත් එක් කරුණක් සැලකිල්ලට ගත යුතුය. හෘදය සාක්ෂියට එකඟව විරුද්ධ වූවන් මුල් ක්‍රිස්තියානීන්ට ප්‍රධාන ප්‍රශ්නයක් බවට පත් නොවූ බව බොහෝ දුරට පැහැදිලි වන්නේ හමුදාවේ සේවය කිරීමට ඔවුන් දැක්වූ කැමැත්තෙන් නොව, අධිරාජ්‍යයන්ට සාමාන්‍ය හමුදාව බලහත්කාරයෙන් පිරවීමට අවශ්‍ය නොවීමෙනි.

Vasily Bolotov මේ ගැන ලිවීය: "රෝමානු හමුදාවන් ලියාපදිංචි වීමට පැමිණි බොහෝ ස්වේච්ඡා සේවකයන්ගෙන් පිරී ගියේය." එබැවින් කිතුනුවන්ට හමුදා සේවයට ඇතුළත් විය හැක්කේ සුවිශේෂී අවස්ථා වලදී පමණි.

හමුදාවේ කිතුනුවන් බොහෝ බවට පත් වූ අතර, ඔවුන් දැනටමත් අධිරාජ්‍ය ආරක්ෂක හමුදාවේ සේවය කළ තත්වය ඇති වූයේ 3 වන සියවස අවසානයේ පමණි.

ඔවුන් ක්‍රිස්තියානි බව්තීස්මය ලැබීමෙන් පසු සේවයට ඇතුළත් වීම අවශ්‍ය නොවේ. අප දන්නා බොහෝ අවස්ථාවලදී, ඔවුන් දැනටමත් සොල්දාදුවන්ව සිටියදී කිතුනුවන් බවට පත් විය. මෙහි ඇත්ත වශයෙන්ම මැක්සිමිලියන් වැනි කෙනෙකුට සේවයේ දිගටම සිටීමට නොහැකි විය හැකි අතර, තවත් අයෙකුට තමාට කළ හැකි යැයි සිතන දේවල් සීමා කරමින් එහි රැඳී සිටීමට බල කෙරෙනු ඇත. නිදසුනක් වශයෙන්, ක්රිස්තුස් වහන්සේ තුළ සහෝදරයන්ට එරෙහිව ආයුධ භාවිතා නොකිරීමට.

ක්‍රිස්තියානි ආගමට හැරුණු සොල්දාදුවෙකුට අවසර දී ඇති සීමාවන් 3 වන ශතවර්ෂයේ ආරම්භයේදී රෝමයේ ශාන්ත හිපොලිටස් විසින් ඔහුගේ කැනනවල (නීති 10-15) පැහැදිලිව විස්තර කර ඇත: “මහස්ත්‍රාත් සහ සොල්දාදුවා සම්බන්ධයෙන්: කිසි විටෙකත් මරා නොදමන්න. , ඔබට නියෝගයක් ලැබී ඇතත්... රාජකාරියේ යෙදී සිටින සොල්දාදුවෙකු මිනිසෙකු ඝාතනය නොකළ යුතුය. ඔහුට අණ කළහොත්, ඔහු අණ ඉටු නොකළ යුතු අතර දිවුරුම් නොදිය යුතුය. ඔහුට එය අවශ්‍ය නැතිනම් ඔහුව ප්‍රතික්ෂේප කරන්න. කඩුවෙහි බලය ඇත්තා වූ හෝ ඉන්ඩිගෝව පැළඳ සිටින නගරයේ මහේස්ත්‍රාත්වරයාගේ පැවැත්ම හෝ ප්‍රතික්ෂේප කරනු ලැබේවා. ප්‍රචාරකයන් හෝ සොල්දාදුවන් වීමට කැමති ඇදහිලිවන්තයන් දෙවියන් වහන්සේව හෙළා දැක ඇති බැවින් ප්‍රතික්ෂේප කළ යුතුය. කිතුනුවකු කඩුව අතැති ප්‍රධානියකුගේ බල කිරීමකින් මිස සොල්දාදුවකු නොවිය යුතුය. ඔහු ලේ වැකි පාපයෙන් බර නොවිය යුතුය. කෙසේ වෙතත්, ඔහු ලේ වැගිරෙව්වේ නම්, ඔහු පසුතැවිල්ලෙන්, කඳුළුවලින් සහ හැඬීමෙන් පවිත්ර නොකළහොත් ඔහු සක්රමේන්තුවලට සහභාගී නොවිය යුතුය. ඔහු ක්‍රියා කළ යුත්තේ කපටිකමෙන් නොව, දෙවියන් වහන්සේට බියෙන් යුතුවය.

කාලයාගේ ඇවෑමෙන් පමණක් ක්‍රිස්තියානි පල්ලිය වෙනස් වීමට පටන් ගත්තේය, එවැන්ජලිස්ත පරමාදර්ශයේ පාරිශුද්ධ භාවයෙන් ඈත් වී, ක්‍රිස්තුස් වහන්සේට ආගන්තුක වූ ලෝකයේ ඉල්ලීම් වලට අනුගත විය.

ක්‍රිස්තියානි ස්මාරකවල මෙම වෙනස්කම් සිදුවන ආකාරය විස්තර කෙරේ. විශේෂයෙන්ම, පළමු Ecumenical (Nicaea) කවුන්සිලයේ ද්‍රව්‍යවල, ක්‍රිස්තියානි ධර්මය රාජ්‍ය ආගම ලෙස පිළිගැනීමත් සමඟ, කලින් හමුදා සේවයෙන් විශ්‍රාම ගත් කිතුනුවන් හමුදාවට කඩා වැදුණු ආකාරය අපට පෙනේ. දැන් ඔවුන් ආපසු පැමිණීමට අල්ලස් ගෙවයි (හමුදා සේවය කීර්තිමත් රැකියාවක් සහ හොඳ වැටුපක් බව මම ඔබට මතක් කරමි - හොඳ වැටුපකට අමතරව, හමුදා නිලධාරියාට විශිෂ්ට විශ්‍රාම වැටුපක් ද හිමි විය).

ඒ වන විටත් පල්ලිය එයට අමනාප විය. පළමු කිතුනු කවුන්සිලයේ 12 වන රීතිය එවැනි “ඇදහිල්ල අත්හළවුන්” ලෙස හඳුන්වයි: “අනුග්‍රහයෙන් ඇදහිල්ලේ වෘත්තියට කැඳවනු ලැබූ අය සහ හමුදා පටි ගලවා ඊර්ෂ්‍යාවේ පළමු ආවේගය පෙන්වූ නමුත් පසුව බල්ලෙකු මෙන් ආපසු පැමිණ ඇත. ඔවුන්ගේ වමනය , සමහර අය මුදල් සහ තෑගි පවා හමුදා නිලයට නැවත පත් කිරීමට භාවිතා කළහ: ඔවුන්ට වසර තුනක් පෝටිකෝවේ ශුද්ධ ලියවිල්ලට සවන් දී වසර දහයක් පල්ලියේ වැතිර සිටිමට ඉඩ දෙන්න, සමාව අයදින්න. Zonara, මෙම රීතිය පිළිබඳ ඔහුගේ අර්ථ නිරූපණයේදී, ඔහු මීට පෙර ක්‍රිස්තියානි ඇදහිල්ල අත් නොහැරියහොත් කිසිවෙකුට හමුදා සේවයේ රැඳී සිටිය නොහැකි බව එකතු කරයි.

කෙසේ වෙතත්, දශක කිහිපයකට පසු, මහා ශාන්ත බැසිල් යුද්ධයෙන් ආපසු පැමිණෙන ක්‍රිස්තියානි සොල්දාදුවන් ගැන දෙගිඩියාවෙන් මෙසේ ලිවීය: “අපේ පියවරුන් යුද්ධයේදී මරා දැමීම මිනීමැරුමක් ලෙස සැලකුවේ නැත, මට පෙනෙන පරිදි, නිර්මලත්වයේ සහ භක්තිවන්තකමේ ශූරයන්. නමුත් සමහර විට අපිරිසිදු අත් ඇති අය මෙන්, ශුද්ධ වූ අභිරහස් සමඟ හවුල් වීමෙන් වසර තුනක් වැළකී සිටින ලෙස ඔවුන්ට උපදෙස් දීම හොඳ වනු ඇත.'

පල්ලිය ක්‍රිස්තුස් වහන්සේ සහ සීසර් අතර සමතුලිත විය යුතු කාල පරිච්ඡේදයකට අවතීර්ණ වෙමින්, එක් කෙනෙකුට සේවය කිරීමට උත්සාහ කරන අතර අනෙකාට අමනාප නොවිය යුතුය.

මේ අනුව, පළමු කිතුනුවන් හමුදාවේ සේවය කිරීමෙන් වැළකී සිටියේ දෙවිවරුන්ට පූජා කිරීමට අකමැති වූ නිසා යැයි මිථ්‍යාව පැන නැගුනි.

එබැවින් "නිවැරදි හේතුව" සඳහා සටන් කරන ඕනෑම සොල්දාදුවෙකු (කිතුනුවකු පවා නොවේ) දිවි පිදූවෙකු හා සාන්තුවරයෙකු ලෙස ගෞරවයට පාත්‍ර විය හැකි බවට අපි අද මිථ්‍යාවට පැමිණෙමු.

මූලාශ්‍රය: කර්තෘගේ පුද්ගලික ෆේස්බුක් පිටුව, 23.08.2023 දින ප්‍රකාශයට පත් කරන ලදී.

https://www.facebook.com/people/%D0%98%D0%BE%D0%B0%D0%BD%D0%BD-%D0%91%D1%83%D1%80%D0%B4% D0%B8%D0%BD/pfbid02ngxCXRRBRTQPmpdjfefxcY1VKUAAfVevhpM9RUQbU7aJpWp46Esp2nvEXAcmzD7Gl/