Rzymski traktat założycielski z 1957 r. upoważnił Komisję Europejską jako strażnika traktatu do wszczynania postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z domniemanym naruszeniem ich zobowiązań wynikających z traktatu. Stanowił ponadto, że w przypadku stwierdzenia przez Trybunał Sprawiedliwości uchybienia zobowiązaniom odpowiedzialne państwo członkowskie musi podjąć niezbędne środki w celu zastosowania się do wyroku Trybunału.
Być może z powodu optymizmu, jaki towarzyszył porozumieniu historycznego Traktatu, sygnatariusze nie przewidzieli potrzeby dalszych działań w celu zapewnienia przestrzegania przez państwa członkowskie orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości. Doświadczenie miało pokazać, że taki optymizm był błędny i że faktycznie konieczne były dodatkowe działania. W związku z tym w Traktacie z Maastricht wprowadzono nowy przepis umożliwiający Komisji podjęcie dalszych postępowań egzekucyjnych w przypadku niewykonania wcześniejszych orzeczeń w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, a Trybunałowi nałożenie kar pieniężnych na państwa członkowskie, w których uznał, że Komisja udowodniła swoją sprawa.
Wydaje się, że środki te, zwłaszcza stosowane łącznie, są odpowiednie do naprawienia naruszeń prawa UE. W uzgodnieniach nie przewidziano, że Komisja będzie musiała powrócić do pierwszego etapu i rozpocząć nowe postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w związku z niewykonaniem orzeczenia wykonawczego drugiego etapu. Jednak dokładnie tak się stało w przypadku długotrwałej dyskryminacji wykładowców języków obcych (Lettori) na włoskich uniwersytetach, z wszystkimi związanymi z tym kosztami ludzkimi.
Okoliczności, które doprowadziły do tego anomalnego stanu rzeczy zostały opisane we wcześniejszych artykułach w The European Times. W skrócie, w 2006 r. Komisja wygrała sprawę egzekucyjną C 119 / 04, którą wszczęła przeciwko Włochom za niewdrożenie art Orzeczenie w sprawie naruszenia z 2001 r Trybunału Sprawiedliwości. Z kolei pierwotne postępowanie w sprawie naruszenia zostało podjęte w związku z niewdrożeniem 2 allue orzeczenia Trybunału, z których pierwsze pochodzi z 1989 r.
W głośnej sprawie C-119/04 Komisja wezwała do nałożenia dzienne grzywny w wysokości 309,750 XNUMX EUR na Włochy za ciągłą dyskryminację Lettori. Włochy wprowadziły w ostatniej chwili ustawę z 2004 r., przyznającą Lettori rekonstrukcję kariery od daty pierwszego zatrudnienia w odniesieniu do parametru badacza pracującego w niepełnym wymiarze godzin lub lepszych parametrów. Uznając, że przepisy prawa mogą, jeśli zostaną właściwie wdrożone, zaradzić dyskryminacji, Trybunał odstąpił od zalecanych grzywien.
W dalszej korespondencji z Komisją, bezpośrednio po wydaniu orzeczenia z 2006 r., Włochy zapewniły Komisję, że warunki ustawy z 2004 r. są i będą w pełni stosowane. Na podstawie tych „mocnych zapewnień” ówczesny komisarz ds. zatrudnienia, spraw społecznych i równości szans. Vladimír Špidla, ogłoszony w r komunikat prasowy z 2007 r że Komisja zamyka postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Włochom.
O wartości tych „mocnych zapewnień” świadczyła późniejsza decyzja Komisji o wszczęciu procedury pilotażowej (mechanizm wprowadzony w celu polubownego rozwiązywania sporów z państwami członkowskimi i zapobiegania wszczynaniu postępowań w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego) przeciwko Włochom w 2011 roku. procedura dyplomatyczna wyraźnie nie osiągnęła celu, Komisja wszczęła pełne postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego przeciwko Włochom we wrześniu 2021 r. w związku z niewykonaniem orzeczenia wykonawczego z 2006 r.
Jeżeli zapewnienia udzielone w 2007 r. co do przestrzegania orzeczenia Trybunału z 2006 r. były sprzeczne z obowiązkiem lojalnej współpracy nałożonym na państwa członkowskie w kontaktach z Komisją, to zachowanie Włoch w trakcie obecnego postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego w celu wykonania to orzeczenie jest takie samo. We wrześniu 2021 r komunikat prasowy ogłaszając wszczęcie postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, Komisja dała Włochom dwa miesiące na podjęcie działań w celu wykonania orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości z 2006 r. Pomimo przyznania znacznego dodatkowego okresu karencji Włochy nie podjęły odpowiednich środków. Przechodząc do etapu uzasadnionej opinii w styczniu 2022 r., Komisja w swoim drugim etapie komunikat prasowy postępowania ostrzegł Włochy, że mają teraz 2 miesiące na zapłacenie ugody należnej Lettori, aby uniknąć ostatecznego skierowania sprawy do Trybunału Sprawiedliwości.
Cztery miesiące po nich demonstracja w grudniu ubiegłego roku Lettori zebrał się ponownie w czwartek przed biurem minister ds. uniwersytetów Anny Marii Bernini, aby zaprotestować przeciwko temu, że nie zawarto rozliczeń, których domagała się uzasadniona opinia. Położone na lewym brzegu Tybru biura ministerstwa znajdują się w odległości krótkiego spaceru od Campidoglio na prawym brzegu Tybru. Jak wyraźnie zauważył FLC CGIL, największy związek zawodowy we Włoszech, w swoim niedawnym raporcie list otwarty do ministra Berniniego, jest to miejsce, w którym prawo do równego traktowania zostało zapisane jako postanowienie historycznego traktatu rzymskiego.
Umieszczając prawo do równego traktowania w kontekście ogólnych praw obywateli europejskich, Komisja stwierdza, że prawo to „jest być może najważniejszym prawem wspólnotowym i istotnym elementem obywatelstwa europejskiego”. Hipotetyczny urzędnik Komisji obecny w czwartek przed biurem ministra ds. uniwersytetów obserwowałby zgromadzenie Lettori ze wszystkich państw członkowskich UE, protestujących przeciwko odebraniu im tego prawa. Arkusze informacyjne rozprowadzane przez tych Letttori informowałyby urzędnika o tym, w jaki sposób dyskryminacja utrzymuje się pomimo 4 jednoznacznych orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości dotyczących parytetu wynagrodzeń zgodnie z linią orzecznictwa, która wywodzi się z przełomowych Orzeczenie Allue z 1989 r. W rezultacie żaden z Lettori obecnych na proteście nigdy nie pracował na równych warunkach traktowania, które zgodnie z Traktatem powinny być automatyczne.
W postępowaniach w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego skarżący, chociaż formalnie nie są stroną postępowania, mogą wnosić wkład do akt sprawy i zeznań Komisji. Skarżący, Asso.CEL.L, stowarzyszenie pracownicze „La Sapienza” z siedzibą w Rzymie, z pomocą największego związku zawodowego we Włoszech, FLC CGIL, przeprowadził ogólnokrajowy spis beneficjentów orzeczenia wykonawczego z 2006 r., ich stażu pracy oraz parametry badacza niepełnoetatowego lub lepszy parametr właściwy dla rekonstrukcji karier. Z tego banku danych sprawna organizacja mogłaby dokonać rozliczeń należnych Lettori w ciągu kilku tygodni.
Wymiana informacji między państwami członkowskimi a Komisją jest poufna w postępowaniu w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego. W związku z tym Lettori nie wiedzą, jak Włochy proponują zareagować na ultimatum Komisji dotyczące zapłaty ugody należnej na mocy ustawy z 2006 roku. Inteligencja przekazana przez administrację lokalnych uniwersytetów sugeruje, że włoskie władze będą próbowały wycenić osady na podstawie kontrowersyjnej ustawy Gelmini z 2011 roku.
Ustawa Gelmini, uchwalona pięć lat po orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości, rzekomo dokonuje wykładni tego samego orzeczenia. Pomijając śmiałość ustawodawcy w zakresie wykładni orzeczenia najważniejszej instytucji Unii Europejskiej, odczytanie tego orzeczenia przez Gelminiego jest sprzeczne z orzeczeniami wydanymi przez włoskie sądy lokalne w okresie między wydaniem wyroku przez Trybunał Sprawiedliwości a datą uchwalenie samego Gelmini. Podczas gdy te lokalne orzeczenia sądowe przyznały powodom Lettori nieprzerwaną rekonstrukcję kariery od daty pierwszego zatrudnienia, ustawa Gelmini ogranicza rekonstrukcję do lat przed 1995 r. – granica ta nie została nigdzie określona w wyroku Trybunału. Inną rażącą wadą ustawy jest to, że jej zapisy nie mogą arytmetycznie uwzględniać ewentualnych korzystniejszych parametrów orzeczenia z 2006 roku.
Jeśli Włochy zaproponują zastosowanie warunków ustawy Gelmini, może to być katalizatorem, który skłoni Komisję do skierowania sprawy do Trybunału Sprawiedliwości. Reakcja na tę perspektywę była mieszana wśród protestujących przed biurami ministra Berniniego. Podczas gdy niektórzy Lettori z zadowoleniem przyjęliby ewentualną interpretację przez Sąd sposobu, w jaki Gelmini zinterpretował orzeczenie Trybunału z 2006 r., inni wskazywali na fakt, że wydłużyłoby to postępowanie w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego o możliwe kolejne dwa lata.
Kurt Rollin, były wykładowca na Uniwersytecie „La Sapienza” w Rzymie, jest przedstawicielem Asso.CEL.L emerytowanego Lettori. Przemawiając przed gabinetem ministra Berniniego, powiedział:
„Komisja uważa, że równe traktowanie jest najważniejszym prawem wynikającym z Traktatu. Jednak, jak pokazują zapisy, Włochy odmawiały tego prawa Lettoriemu przez dziesięciolecia. W interesie obywateli europejskich należy zmienić istniejące rozwiązania instytucjonalne, tak aby nieprzejednane państwa członkowskie nie mogły w nieskończoność ignorować praw traktatowych”.
